Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Ήρθαν και τα Χριστούγενναααα. Δεν ξέρω για σας τους παλαιότερους αλλά τα Χριστούγεννα ήταν στάνταρ συνδεδεμένα με το Μινιόν και τα παιχνίδια. Ας κάνουμε ένα flashback να θυμηθούμε εμείς οι 30+ αλλά και οι νεότεροι  τότε τι έπαιζε...

1) Κάστρα και πολιορκητές.


Τι παιχνιδάρα ρε μάγκες ήταν αυτή. Μιλάμε για τρελό κόλλημα. Έστηνες το κάστρο σου με τους στρατιώτες, καταπέλτες κλπ κλπ και άρχιζε η μάχη. Ο καταπέλτης λειτουργούσε με λάστιχο και τα πολεμοφόδια ήταν κάτι πλαστικά χοντρά νταμάκια σαν σοκολατάκια. Έβαζες διπλό, τριπλό λάστιχο στον καταπέλτη και αντίο τζάμια. Ενίοτε κυνηγούσες και τον αδερφό σου με αυτό. Bonus elements, δράκος, Κύκλωπας και δεν θυμάμαι τι άλλο. Τα χα πάρει όλα. Γαμάτο. Βαθμολογία 10/10

2) Iπποποταμάκια


Η στα αγγλικά Hungy hungry Hipos. Εμείς βέβαια το τραγουδάγαμε, Χαντε χαντε ρικοοοος, ιποπποταμάκιααααααα, χάντε χάντε ρίκος παίζουν τα παιδάκιαααααα.
Τραγουδάρα έτσι? Άλλο ένα θρυλικό παιχνίδι όπου σε μια πίστα με 4 ιπποποτάμια είχες 2 εσύ δύο ο αδερφός σου και προσπαθούσατε να φάτε όσο πιο πολλές μπίλιες γινόταν. Σφαγή στο παρκέ, υποχθόνιο σκούντημα της πίστας και στο τέλος έπεφταν και οι σχετικές φάπες με τον bro. Καλό. Βαθμολογία 8/10

3) Τίκι τάκα μπούμ

Παναγία μου. Το άγχος το ίδιο. Το παιχνίδιον τούτο είχε ρολόι το οποίο το γυρνούσες και μόλις πήγαινε να τελειώσει ο χρόνος αν δεν είχες βάλει όλα τα κομμάτια σωστά στη θέση τους....Μποοοουμμμ!
Και μετά ψάχνε κομματάκια κάτω απ το χαλί. Στα αγγλικά λεγόταν Perfection. O Ελληνας Marketing Manager γάμησε και το ονόμασε Τικι-Τακα-Μπουμ. Ε ναι τι Perfection και μαλακίες. Ξενέρωτο. Όχι απ τα πιο αγαπημένα μου πάντως γιατί μου ανέβαινε η πίεση στο δεκαοχτώ κι ας ήμουν οκτώ ετών. Καλό αλλά πολύ αρρώστια. Βαθμολογία 7/10

4) Σούπερ Ντομινό.


"Super Domino, Super Domino, το τρελό παιχνίδι, που όταν ξεκινάς, παίζεις και δε σταματαααάς !" Καλά κι αυτό τεράστιο κόλλημα. Ώρες ατελείωτες να στήσεις τα γαμίδια τα νταμάκια κι αν έκανες το λάθος και δεν άφηνες ασφάλεια ανάμεσα στις ουρές μαύρο φίδι που σ έτρωγε. Το ξενέρωμα της αρκούδας και κλάμα στα πατώματα. Επίσης μπινελίκι χοντρό στην μικρή ξαδερφούλα που ήθελε η κακομοίρα να βάλει κι αυτή ένα νταμάκι και το ριχνε σαν ακόντιο μέσα στην πίστα καθώς και κλωτσιά Roberto Carlos στη γάτα που τόλμησε να περάσει από μέσα. Αν τελικά όλα έβαιναν καλώς τσακωνόσουν πάλι με τον bro ποιός θα ρίξει το πρώτο νταμάκι για να επέλθει η απόλυτος ηδονή του σούπερ ντομινό. Αν βέβαια δεν είχες κάνει καμιά μαλακία και δεν κοβόταν στη μέση. Πολύ γαμώ παιχνιδάκι. Βαθμολογία 10/10

5) Τουρμπομαχίες


Άλλο κόλλημα. Φύσαγες τη σβούρα με το καλαμάκι όπου αυτή ανέπτυσσε ταχύτητα φωτός και παρακαλούσες το Θεό να πετάξει έξω τους υπόλοιπους και να κερδίσεις. Στο τέλος του παιχνιδιού είχες φτιάξει πνευμόνια για σαξόφωνο. Ζόρικο, δεν μ άρεσε και πολύ γιατί ήταν βασισμένο στην κωλοφαρδία. Βαθμολογία 7/10

6) Μικροί ψαράδες


Βουτσάς: - Μικροί ψαράδες, έτοιμοι;
παιδιά: - Ναιιιιιιι!!
Βουτσάς: - Πάμε!
(το παιχνίδι μπαίνει σε λειτουργία)
παιδί 1: - τσιμπάει, τσιμπάει!
Βουτσάς: - Έλα ψαρά μου!
Βουτσάς: - Τσίμπησε το μελανούρι!

Κι αυτό γαμάτο. Πάλι η υπόθεσις εξελισσόταν σε πίστα όπου διάφορα αφρόψαρα έβγαιναν στην επιφάνεια κι εσύ προσπαθούσες με καλάμι να αρπάξεις τον ψάρακλα. Κάτι αντίστοιχο υπήρχε και στο λούνα παρκ. Εκεί που λέτε αποκτήσαμε τα πρώτα κολλήματα με το ψάρεμα και τώρα που μεγαλώσαμε πάμε με βάρκα για γόπες. Διδακτικότατον. Βαθμολογία 8/10

7) Πιγκουινοτσουλήθρες



Μαλακία παιχνίδι. Τότε βέβαια μου άρεσε, δεν ξέρω γιατί. Το κατασκεύαζες, έβαζες τα πιγκουίνοι πάνω και απλά τα παρακολουθούσες να ανεβαίνουν και να τσουλάνε μέχρι να τελειώσουν οι μπαταρίες. Έπειτα αφού βαριόσουν αποφάσιζες να βάλεις οτιδήποτε άλλη μαλακία ανέβαινε στα σκαλιά, μέχρι που χάλαγε και το πέταγες. Που το θυμήθηκα.. Βαθμολογία 2/10

8) Subbuteo

Άλλη τρελή πώρωση. Αγορίστικο βέβαια και με την ευκαιρία να ζητήσω και συγνώμη από τις φίλες αναγνώστριες που δεν έπαιζα με τα κουζινικά που είχε η ξαδέρφη μου και τις Barbie αλλά ήμουν αγοράκι. Καλά ψέματα, με τα κουζινικά έπαιζα καμιά φορά...:Ρ
Τες πα που λέτε Subbuteoν και τα μυαλά στα κάγκελα. Ήμουν ικανός να νοικιάσω θεατές να κάθονται στις κερκίδες live. Είχα αγοράσει ομάδες πολλές ούτε που θυμάμαι, τύπους που έκαναν κόρνερ, σημαιάκια, κερκίδες, προβολείς, μέχρι και κόσμο να κάθεται στις κερκίδες. Κάψιμο. Τα ντέρμπι τρελά. Κανόνες και μαλακίες δεν έπαιζαν. Σούταρες με δάχτυλο και έφευγε μπάλα σε δίχτυ και παίχτης σε κεφάλι bro. Ο παίχτης μετά χωρίς χέρια πόδια κλπ και ο bro χωρίς μάτι. Θυμάμαι ότι είχα την εθνική Αργεντινης όπου μου χε σπάσει ένας παίχτης στα πόδια και τον έκαψα με αναπτήρα για να τον κολλήσω και κόντυνε. Ε αυτός ονομάστηκε Μαραντόνα. Πολύ θα γούσταρα να παίξω ένα ματσάκι και τώρα. Αλλά μάλλον η μάνα μου τα χει πετάξει. Κρίμας. Βαθμολογία 10/10

Αυτά που λέτε. Θα ανακαλύψω κι άλλα για να εμπλουτιστεί το ποστάκι. Φιλουρες και Καλά Χριστούγεννα.....



Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΔΙΑΤΑ ΜΕ ΑΜΕΣΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Ο διάλογος της εβδομάδας με καλή μου φίλη που ανησυχεί για το βάρος της:
- Μαλάκα δεν πάει άλλο, πρέπει να χάσω κιλά.
- Να σου δανείσω το ποδήλατό μου?
- Μπα δεν μ αρέσει. Αν είχες διάδρομο θα το σκεφτόμουν.
- Α ναι? Σ αρέσει ο διάδρομος?
- Ναι αμέ
- Ναι καλά. Ο μόνος διάδρομος που σ αρέσει εσένα είναι αυτός που πάει προς κουζίνα.
- Α γαμήσου ρε. Λέγε τώρα. Θέλω ένα τρόπο να χάσω 15 κιλά γρήγορα πριν τις γιορτές.
- 15 κιλά? Σου χω έναν πολύ αποτελεσματικό.
- Αλήθεια? Για πες
- Κόψε το ένα σου πόδι....:Ρ





Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΣΑΪΝΗΣ

Πρόβλημα , προοόβλημααααα, πρόβλημα, προοοόβλημαααα, πεεεες μου πως το λύνεις, Αστυνόμος Σαϊνης, Αστυνόμος Σαϊνης, Αστυνόμος Σαϊνης, Αστυνόμος Σαϊνης...
Το θυμάστε το τραγουδάκιον? Μα δεν είναι τρελό κόλλημα? Για ακούστε το λίγο...





Φτάσαμε που λέτε και σ αυτό το τυπάκι.
Θυμάμαι ότι έπαιζε τη σειρά Σάββατο, η πριν η μετά τα Στρουμφάκια, δεν θυμάμαι. Έτσι είχε αποφασίσει το μάρκετινγκ της ΕΡΤ, γιατί αν έπαιζε μόνος του δεν θα χε και τόσο σουξέ. Κι έτσι μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Για να σχολιάσουμε λοιπόν και να ενημερώσουμε και τας νεωτέρας γενεάς περί του θέματος. Πάμε

Αστυνόμος Σαϊνης λοιπόν η Inspector Gadget όπως ήταν ο ξένος τίτλος. Και πάλι το μάρκετινγκ της ΕΡΤ γάμησε όπως και όταν αποφάσισε να μετονόμασει τον  Γκαργκαμέλ, σε Δρακουμέλ. Ε ναι ρε φίλε. Αστυνόμος Σαϊνης. Γαμάτος τίτλος. Πως να τον ελέγανε.? Επιθεωρητή Γκατζετάκια που τον βγάλαν τα Αμερικανάκια? Πολύ ξενέρωτο. Είδατε διαφορά νοοτροπίας πάντως μεταξύ ημών και των ξένων? Εμείς επικεντρώσαμε στη μαλακία του εγκεφάλου που είχε ο Σαΐνης δίνοντάς του και τον ειρωνικό τίτλο, ενώ τα Αμερικανάκια επικέντρωσαν στα γκάτζετ που είχε στα πόδια χέρια. Ξύσ' τα αρχίδια σου με γκασμά. Μα δεν είναι ξενέρωτοι μέχρι και στα καρτούν? Τες πα.


Η Ιστορία έχει ως εξής λοιπόν. Ο Αστυνόμος Σαϊνης ήταν ένα τυπάκι που βρέθηκε σε θέση μπάτσου με IQ ραδικιού. Τώρα θα μου πείτε τι IQ να χρειάζεσαι για να γίνεις μπάτσος? Άλλο θέμα αυτό. Το πιάσαμε πάντως το υπονοούμενο κύριοι σχεδιασταί του καρτούν. Ήταν ντυμένος πάντα με γκρι καμπαρτίνα όπως ο κάθε ντεντέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του και φορούσε καπελάκι ασορτί . Το καπελάκι δεν το έβγαζε ποτέ μάλλον γιατί ήταν μισοκάραφλος και έκρυβε μέσα διάφορες γκατζετιές. Εξ ου και ο τίτλος του ''Inspector Gadget''. Είχε ενσωματωμένη ομπρέλα, έλικα, κυάλια, νυχοκόπτη, καπότες, τάπερ με κεφτέδες και δεν θυμάμαι τι άλλο. Ήταν να πούμε σαν να φόρεσε  την τσάντα του Σπορτ Μπιλλυ στο κεφάλι. Δεν ήταν όμως μόνο το καπέλο που έκρυβε μυστικές δυνάμεις. Ο Σαϊνης μπορούσε να μακρύνει το λαιμό του κανα χιλιόμετρο, τα πόδια του το ίδιο και καθώς συνεπάγεται μάλλον και το τρίτο το μακρύτερο.  Η ατάκα.''εμπρός λοιπόν καλό μου χέρι'' παραμένει ιστορική ως τις μέρες μας.


Ήταν που λέτε κάτι σαν προάγγελος του RoboCop ρε παιδί μου, αλλά χωρίς πιστόλια και τέτοια. Τώρα θα μου πείτε ολόκληρος μπάτσακλας δεν είχε πιστόλι?. Μαλακία ε? Χμμμ. Ναι. Ο καρτουνίστας μάλλον θα σκέφθηκε ότι θα ήταν πολύ άσχημη η εικόνα για τον παιδικό ψυχισμό μου να βλέπω καρτούν με μπάτσο που έχει όπλο. Από την άλλη όμως δεν τον πολυένοιαζε που έσκαγαν βόμβες στη μάπα του Σαΐνη κάθε λίγο και λιγάκι και δεν πάθαινε τίποτα. Αλλά έτσι την είδε, έτσι το φτιαξε. Υποψιάζομαι ότι ίσως δεν του δωσε να κρατά όπλο γιατί φοβήθηκε ότι τον έχει κάνει τόσο μαλάκα που θα μπορούσε να αυτοκτονήσει στο πρώτο επεισόδιο. Ε τι να πω.  νΑ πΑρει...

Πέρα απ όλα αυτά λοιπόν που λέτε, ο Σαίνης αναλάμβανε μυστικές αποστολές που του έδινε πάντα ο Αρχηγος Κουίμπι με ένα σημείωμα.  Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι ο αρχηγός μεταμφιεζόταν σε ότι ήθελες για να δώσει μυστικά το σημείωμα στο Σαϊνη αλλά ο Σαίνης στα παπάρια του, το παιρνε και το διάβαζε φωναχτά όπου και να ταν. Για τέτοιο επίπεδο ηλιθιότητας μιλάμε. Ο επίλογος του σημειώματος ήταν πάντοτε '' Αυτό το μήνυμα θα αυτοκαταστραφεί'' το οποίο μετά από 30 δευτερόλεπτα έσκαγε απο μόνο του. Δεν ξέρω από τι στον πούτσο υλικό ήταν φτιαγμένο αλλά το αξιομνημόνευτο είναι ότι το τρωγε στη μάπα ο αρχηγός Κουίμπι πάντοτε. Και όπως προείπαμε με τις βόμβες δεν πάθαινε κανένας τίποτα. Μόνο κάτι καπνίλες στα μούτρα έμεναν. Μα τι καρτούν ήταν αυτό. Μας πέρναγε μήνυμα ότι με τις βόμβες δεν παθαίνεις τίποτα?. Και στα στρουμφάκια με τον Χαχανούλη δεν γινόταν αυτό?. Και μετά σου βάζει η TV στα παιδικά σηματάκι πάνω δεξιά ''κατάλληλο για όλες τις ηλικίες''. Μαλακίες. 


Αλλά δεν έφτανε μόνο να δώσει ο καρτούνερ τόσον εξοπλισμό στο Σαΐνη και να τον κάνει και αλεξίσφαιρο. Τον είχε φτιάξει τόσο μαλάκα που έπρεπε να του δώσει και κωλοφαρδία αλά Γκαστόνε. Ε ναι γιατί δεν γινόταν θα τελείωνε η σειρά σε τρία επεισόδια. Και όχι μόνο αυτό. Θα τον σαπόρταρε και η ανιψιά του Πένυ η οποία μάλλον ήταν η εξαίρεση στην οικογένεια από θέμα εξυπνάδας γιατί ήταν τρελό computer genius και είχε πάντα μαζί της ένα βιβλίο που γινόταν υπολογιστής. Αυτό ήταν ο προάγγελος του laptop. Ρε παιδιά είδατε τι κλέψιμο ιδεών έχει πέσει από κείνα τα χρόνια? Πωωω.. Η Πένυ λοιπόν είχε μαζί της κι ένα σκύλο τον Μπρέιν το οποίο καημένο κουτάβι καταλάβαινε άπταιστα τα Ελληνικά, αλλά μίλαγε με γρυλίσματα τα οποία τα πιανε μόνο η Πένυ και κανένας άλλος. Τι να πεις. Απλά λυπόμουν τον ηθοποιό που πήρε τον ρόλο στη μεταγλώττιση. Πίκρα.



Ο κακός της ιστορίας εδώ ήταν ο Ντόκτορ Κλάου η αλλιώς MAD όπως έγραφε και η καρέκλα του. Τη φάτσα του δεν την είδαμε ποτέ και αυτό ήταν που μας εξίταρε τρομερά. Το tip αυτό το κλεψε ο Καπουτζίδης αργότερα όταν έκανε το ''Παρα Πέντε'' με το να μην μας δείχνει τη φάτσα του αρχιεγκληματία. Good work George. Ο Ντοκτορ Kλαου είχε κι αυτός μια ψοφόγατα όπως και ο Δρακουμελ (καλά έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά που έχω ανακαλύψει ενώ γράφω, το πόσα κοινά/κλεψιμέικα στοιχεία  έχει ο Σαΐνης με διάφορα άλλα καρτουν/σηριαλ/εκπομπες. Σαΐνης Rules) και είχε σκοπό της ζωής του να εξοντώσει τον Σαινη. Κούνια που σε κούναγε ντόκτορ. Εδώ μιλάμε για την κωλοφαρδία της χιλιετίας. Και ο Σαΐνης δεν πέθαινε ποτέ ενώ ο ντοκτορ απλά χαλούσε τα λεφτά του σε βόμβες. And the beat goes on. "Την επόμενη φορά, Σαΐνη!! Την επόμενη φορά!!"


Αυτά εν ολίγοις με τον Αστυνόμο. Αυτό που σου μένει από την ιστορία είναι οι απίθανα ηλίθιες ατάκες του Σαΐνη με τις οποίες γελάς ακόμη και τώρα. Πέρσι έμαθα βγήκε και σε ταινία. Δεν την είδα αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα συγκρίνεται με τίποτα με το κόμικ. Έτσι που λέτε αγαπητοί νεότεροι φίλοι μου περνάγαμε τα Σάββατοαπογεύματα  εμείς οι 30 something. Με Στρουμφάκια, Νηλς Χόλγκερσον και Αστυνόμο Σαϊνη. Για αυτό γίναμε και σαϊνια άλλωστε...:Ρ

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

ΑΔΙΚΟ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ, ΑΔΙΚΟ


ΚΑΙ ΝΑΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ. Επήραμε την Κορυτσά. Το παρακάτω κειμενάκιον διαγωνιζόμενον ανάμεσα εις 139 άλλα κείμενα, εκατέκτησε τας κορυφάς του 6ου POCKET THEATRE FESTIVAL που διεξήχθη εις Θησείον από την 5η Νοέμβρη εώς την 5η Δεκέμβρη. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Αμπαλαεαεαεαεαεαε


ΑΔΙΚΟ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ, ΑΔΙΚΟ
του Παναγιώτη Λαμπρίδη

Καλέ μου Θεούλη. Από καιρό θέλω κάτι να σου πω. Δεν ξέρω αν με ακούς αλλά επειδή έχω μάθει ότι είσαι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών το έχω μυριστεί. Βέβαια με αυτό το ''και τα πάντα πληρών'' με έχεις μπερδέψει γιατί αν τα πλήρωνες και όλα εκτός του να μας παρακολουθείς αφ υψηλού ως Big Brother, θα ήμουν πολύ πιο ευχαριστημένος. Το σλόγκαν σου λοιπόν είναι λίγο άκυρο. Νομίζω ότι πρέπει να αλλάξεις διευθυντή marketing. Αλλά ας μην μείνω εκεί γιατί άλλο είναι αυτό που θέλω να σου πω. Ξέρεις τι άκουσα πάλι ε? Τα γνωστά. Ότι έρχεται η συντέλεια του κόσμου. Έλεος. Έχει καταντήσει ανέκδοτο πια. Θα ήθελα να σε ρωτήσω λοιπόν τελικά τι γίνεται με αυτό το θέμα. Θα έρθεις? 

Σε ρωτάω αυτό που λες Κύριε, γιατί την τελευταία φορά το 2000 σε περιμέναμε, σε περιμέναμε, αλλά τίποτα. Είχαμε μετανοήσει κιόλας και για όλους τους ηλίθιους που ψηφίσαμε τον προηγούμενο αιώνα, κάναμε κι ένα τελευταίο γλεντάκι, αλλά πάπαλα. Πουθενά ο Αρμαγεδών. Μόνο ο Χειμών ήρθε και αντί να ζήσουμε στους ουρανούς, ψοφήσαμε στο κρύο. Και τώρα άντε πάλι τα ίδια. Λοιπόν πως την είδες τη δουλειά? Κάθε λίγο και λιγάκι συντέλεια?
Μy Lord αν έχεις τον Θεό σου. Που τους βρίσκεις αυτούς τους ρεπόρτερ της Αποκαλύψεως και μας τους στέλνεις για αποκαλύψεις? Ναι το ξέρουμε ότι είναι πολύ πιστοί σε σένα. Αξιόπιστοι σε μας δεν είναι. Πίστεψε μας. 

Γιατί μας το κάνεις λοιπόν αυτό Θεούλη μου. Δεν μας έφτανε να ανησυχούμε για το αν θα μας πάρει αμπάριζα κάνα λεωφορείο, να έχουμε κι αυτόν τον νταλκά?. Γιατί μας καψονάρεις έτσι μου λες?
Και το 'χεις ξεκινήσει από παλιά αυτό, να μας κρατάς στην τσίτα. Ναι ναι μη με κοιτάς καθόλου. Από που ν αρχίσω να σου λέω. 

Ας παραβλέψω κατ αρχάς το γεγονός ότι μας έφτιαξες από χώμα και νερό. Μες τις λάσπες με το καλημέρα. Θα μου πεις από τι να μας έφτιαχνες, από φουά γκρα? Δεν υπήρχε κιόλας. Αλλά μετά? Μετά μας έστειλες: Λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, πλημμύρες, φωτιές, ξηρασίες, πολέμους, βόμβες, σφαίρες, πέτρες, δακρυγόνα, μέχρι και τα ΜΑΤ.  ΜΑ Τι σου φταίξαμε? Ε μα είδες τι πακέτο έχουμε φάει? Πρέπει να μας έρθει κι ουρανός σφοντύλι?  Άδικο Θεούλη μου άδικο.

Τα βλέπεις λοιπόν. Λε καταστασιον ιζ απελπιστικ. Μας έχεις βάλει ωρολογιακή βόμβα και δεν μας δείχνεις την αντίστροφη μέτρηση. Δηλαδή τι θες? Να πάθουμε ψυχολογικά?  Είναι φαντάσου, σαν να περιμένω να με πάρει τηλέφωνο η κοπελίτσα που ερωτεύτηκα στο Σύνταγμα. Και οι ώρες περνούν. Και δεν παίρνει, την τρέλα μου. Θα ρθει το Δύο χιλιάδες Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα. Με πιάνεις έτσι?  Και μένω να σιχτιρίζω. 

Τι το ξεφούρνισες λοιπόν, ότι θα ρθει η ώρα της κρίσης? Στην κρίση σου βέβαια είναι όλα αυτά, Θεός είσαι εσύ, αλλά μήπως να κάναμε μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημοσύνου μας? Λέμε τώρα. Δεν σε βρίσκω πάντως πολύ φιλελεύθερο γενικώς. Ε ναι γιατί άμα ήσουν δεν θα μας έδινες δέκα εντολές, θα μας έδινες δέκα προτάσεις προς συζήτηση. Τέλος πάντων. Αν είναι λοιπόν να γίνει το τέλος των πάντων και δεν θες να μας το πεις, τουλάχιστον κανε μας μια χάρη. Να το προγραμματίσεις από Σεπτέμβριο και μετά, να χουμε γυρίσει κι από διακοπές. Να μας μείνει και μια γλύκα. Α και μετά τις 17 του μηνός, γιατί γιορτάζει και η φίλη μου η Σοφία. Ε ναι αφού μπορείς. Αφού τα πάντα εν Σοφία εποίησες. Και μετά στείλε μας ντουγρού για Παράδεισο. 

Γενικότερα όμως διαφωνώ με την τακτική σου αυτή. Γιατί? Γιατί είναι αδικία να πούμε να θες να κατεβάσεις τον γενικό μια ωραία νύχτα με φεγγάρι. Γιατί να πληρώσω το λογαριασμό εγώ ο άτυχος, που έχω ζήσει 40 μόλις χρόνια ενώ οι προηγούμενοι έφυγαν πλήρεις ημερών?. Γιατί Κύριε? Στο πηγάδι εκατουρήσαμεν εμείς? Και άσε εμένα που είμαι και ολίγον κωλόγερος. Το ανιψάκι μου το κακόμοιρο που ναι 12 χρονώ τι φταίει?. Που μπορεί μια μέρα πριν την Αποκάλυψη να χε κλωτσήσει τη γάτα της κυρα Μαρίας απέναντι και μετά να της κατέβασε και τη τζαμαρία με ένα μισόκιλο νεράντζι?  Κι αυτό να καεί μαζί με τα ξερά? Να το αφήσεις ξερό?  Δεν πρέπει να κάνεις μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των αμαρτιών του, ώστε να μεγαλώσει, να σκεφτεί τις ηλιθιότητες που έκανε και να μετανοήσει?  Άδικο Θεούλη μου άδικο. Πρέπει να γίνει ένας διακανονισμός, δεν γίνεται.  

Αμ το άλλο. Λες ότι θα κατεβείτε η Τρόικα στη γη. Ωραία. Τι ποια Τρόικα?. Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα. Θα μας βάλετε λες σε ένα τσουβάλι όλους νεκρούς και ζωντανούς για να μας κρίνετε. Μα να σε ρωτήσω. Οι αποθανόντες δεν έχουν πάρει εδώ και καιρό, την άγουσα για τα αποδυτήρια? Οι καλοί δεν έχουν πάει ανατολικά της Εδέμ και οι κακοί στο δυτικό έξω δεξιά καθαρτήριο? Στο περίμενε τους έχετε? Ααα πολύ γραφειοκρατία έχει πέσει εκεί πάνω κύριέ μου, τι γίνεται. Αμαρτία θα πω, αλλά αρχίζω να τον καλοβλέπω τον Δωδεκάθεο που τους πέρναγαν με τι βαρκούλα απέναντι. Και ξέρεις προτιμώ και το καράβι από τα αεροπορικά ταξίδια. Α μη με ρωτάς εμένα τον κοινό θνητό τι να κάνεις. Τι να σου πω. Άνοιξε ένα ΚΕΠ να εξυπηρετείτε ο κόσμος. Τι ειν' το ΚΕΠ? Το Κέντρο Εξυπηρέτησης Παραδείσου. Άντε ΚΑΙ Πολύ το άργησες. 

Και μια και ανέφερα τον Παράδεισο να σου πω και δυο λογάκια και για αυτό το θέμα. Επειδή δηλαδής η δεσποινίς Εύα δάγκωσε ένα μήλο μας κατέβασες όλους εδώ κάτω? Δηλαδή γιατί την πληρώσαμε κι εμείς που έφαγε η άλλη τα μήλα Κύριε μου? Μαζί τα φάγαμε? Άδικία μεγάλη. Και πήγες και μου την κοτσάρισες τη μηλιά στο κέντρο του κήπου. Φάτσα κάρτα. Αφού η δεσποινίς δεν είχε ξαναδεί μηλιά τι περίμενες δηλαδή να κάνει? Να μη βγάλει μιλιά? Είναι σαν να της άνοιξες κομμωτήριο δίπλα στο σπίτι και της είπες να μην μπει. Είναι δυνατόν? Μέχρι και πεντικιούρ θα κανε. Αφού είναι αντιδραστικά πλάσματα οι γυναίκες το ξέρεις. Και τις έφτιαξες κι απ τα πλευρά μας. Είχαμε και παράπλευρες απώλειες. Δηλαδή πάει η λάσπη τέλειωσε, θα την πληρώσουν τα παϊδια μας? Α μίστερ δεν τα υπολόγισες καθόλου καλά. Ορθόδοξους μας βάφτισες εμάς  αλλά εσύ πολύ ανορθόδοξα τα οργάνωσες. Τους δικούς σου λάθος προϋπολογισμούς πληρώνουμε και μετά μας λες ότι θα μας στείλεις και το εκκαθαριστικό μας με τη σφραγίδα του Εωσφόρου. Θα μας εκκαθαρίσεις τσάμπα και βερεσέ.  Εως φόρο των προπατορικών αμαρτημάτων. Άδικο Θεούλη μου. Κι αυτό άδικο.

 Λοιπόν κοίταξε, όλα αυτά είναι θέματα που πρέπει να βρεις μια λύση σε παρακαλώ πολύ, γιατί εμείς εδώ είμαστε πολύ αγανακτισμένοι. Και δεν θέλουμε να μας βάλεις κάνα λουκέτο στην πύλη του Παραδείσου να μείνουμε με τις ψυχές προ χρεωκοπίας. Λάβε τα σε παρακαλώ σοβαρά υπόψιν σου κι αν είναι να έρθει η ώρα της κρίσεως σε παρακαλούμε στείλε μας ένα ειδοποιητήριο.Αυθεντικό ε? Όχι σαν αυτά που μας έστειλαν οι προηγούμενοι. Η να διοργανώσεις τέλος πάντων μια Press Conference, για μια επίσημη τοποθέτηση. Καλή ιδέα αυτή ε? A και λέω στο τέλος να παραθέσεις και μια δεξίωση. Έτσι για να το γιορτάσουμε. Ε? Έλα τώρα, μην δυσανασχετείς. Τα έξοδα δικά μας θα ναι. Ναι βρε καλέ μου Θεούλη μην σε νοιάζει. Λεφτά υπάρχουν εξάλλου. Αλήθεια!
Που τα βρήκαμε? Τώρα τι να σου πω. Ένας Θεός ξέρει....




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...