Καλοί μου φίλοι. Θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι πλέον μπορώ άνετα να ερμηνεύω κάποιους στίχους που ήταν και είναι αρκετά δυσνόητοι προς όλους μας. Θα ήθελα λοιπόν να σας προσφέρω απλόχερα τις γνώσεις που απέκτησα και να σας βοηθήσω να καταλάβετε τα βαθύτερα νοήματα που κρύβουν κάποια τραγούδια. Έτσι λοιπόν δεν θα χορεύουμε πια σαν τα ζαβά στις πίστες μην ξέροντας τι θα ήθελε να πεί ο ποιητής. Ξεκινάμε λοιπόν.
Και αρχίζομε από τα δύσκολα. Θα σας αποκαλύψω το βαθύ νόημα της ''Πιρόγας'' του ποιητή και στιχουργού Αλκη Αλκαίου όπου όλοι μας ασχέτως κουλτούρας το τραγουδήσαμε σε εντεχνάδικα, μπουζούκια κλπ. Για πάμε.
Ερωτικό (με μια πιρόγα)
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Ερωτικό (με μια πιρόγα)
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Τι έχουμε εδώ. Το τραγουδάκιον αν και δεν του φαίνεται είναι παραδόξως γραμμένο για έναν άνδρα. Η ηρωίδα λοιπόν είναι Ελληνίδα και έχει ερωτευθεί έναν Ινδιανοαμερικάνο εκ Αλαμπάμας όπου πηγαινοέρχεται και την έβλεπει από τας Αμερικάς (με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις). Όμως αυτό δεν της φτάνει και αυτός της την κάνει πάντα όταν αυτή είναι μούσκεμα απ τις κάβλες (αγριεύει η βροχή). Αυτός όμως έχει τους λόγους του που δεν πάει μόνιμα να μείνει μαζί της γιατί είναι ατακτούλης. Έχει σχέση παράλληλα και με μια Σουηδέζα που την ξεπετάει όποτε (στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις). Η Σουηδή είναι μούναρος που λέτε και τον έχουν κερδίσει τα πλούσια ελέη της (και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί). Η ηρωίδα αφήνει εδώ υπονοούμενο ότι τα ξέρει όλα και του την έχει στημένη για να τον τακτοποιήσει αργότερα (μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις). Δηλαδή κούνια που σε κούναγε μαλακάκο. Πάμε δεύτερο κουπλέ.
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Μάλιστα. Αυτός που λέτε σε κάποια φάση καλοψυχίας κάλεσε την ηρωίδα μας να περάσουν μαζί ένα ρομαντικό weekend στο Μαϊάμι. Εκεί λοιπόν που είχαν πάει για μπάνιο (σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου) αυτή προσφέρθηκε να τον δροσίσει με ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο από Ελλάδα που της είχε ξεμείνει απ το αροπλάνο (σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό). Αυτός συγκινημένος από την καλοσύνη της, νιώθει ενοχές που πηδιέται και με τη Σουηδέζα. Tης λέει λοιπόν μέσω Λαμίας ότι και καλά έχει πολλά προβλήματα και δεν πρέπει να συνεχίσουν τη σχέση τους (στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου). Αυτή αν και ξέρει ότι ο Αλαμπάμιας της λέει πίπες, δείχνει σοκαρισμένη γιατί της χαλάει κι όλο το σχέδιο που του χε στήσει για να τον πιάσει στα πράσα. Θέλει να συμφωνήσει αλλά δυστυχώς επειδή όσο σε φτύνουν κολλάς περισσότερο δεν μπορεί να το δεχτεί εύκολα (και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ) Σκεπτόμενη επίσης ότι άμα χάσει το κελεπούρι no sex for a long time, θα πιάσει και τυρί από κάτω (σκούριασε το κλειδί του παραδείσου) Αρα πως να το πάρει απόφαση?.
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη
Καλά. Δεν τα πάω και γαμώ μέχρι εδώ ε? Ας συνεχίσω λοιπόν. Αυτή που λέτε βλέποντας ότι πάει το παπόρο το χάνουμε κάνει απέλπιδες προσπάθειες να τον κερδίσει (το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη). Όλα αυτά αποδεικνύονται όμως μια αυταπάτη και η αγαπητή ηρωίδα βρίσκεται να κυνηγά μάγισσες (και την τρελή σου κυνηγάει σκιά) γιατί αυτός την απόφασή του την έχει πάρει. Τι να κάνει λοιπόν η μικρή Ελληνίδα προσπάθησε να κάνει μια αρπαχτή μ έναν τυχαίο μπας και τον ξεπεράσει αλλά που (πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι) Θέλει τον Αλαμπαμέζο πίσω δεν μπορεί να τον ξεπεράσει έτσι μ ένα πήδημα. Ομως δεν μπορεί να τον καταφέρει να τον κρατήσει στην Ελλάδα με κανέναν τρόπο (πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά). Και αποκαλύπτει και το Ελληνικό της όνομα (αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη) που είναι ακριβώς αυτό που ταιριάζει για να δείξει την τραγικότητα των γεγονότων. Ρε μιλάμε για στιχάρα.
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Και φτάνουμε στο τέλος. Ο Αλαμπαμέζος την κάνει τελικά με ελαφρά και η Αντιγόνη μας κουρασμένη πια να τον ψάχνει σε γή και ουρανούς (ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει και σε ποιο γαλαξία να σε βρω) αποφασίζει να ξεσπάσει. Σ αυτήν την ιστορία λοιπόν happy end δεν υπάρχει και η ηρωίδα μας ξεμένει τελικά στην Αθήνα μόνη της (εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι) Η ερωτική της απογοήτευση είναι τόσο μεγάλη που ξεπουλά τα αισθήματά της όπου βρεί (κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό) και φτάνει σε σημείο να πάρει το μισό ΚΕΒΟΠ σε ένα μήνα (που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι). Α ρε Αλαμπαμέζε ζημιά που κανες στην κοπέλα.
Αυτά λοιπόν αγαπητοί μου. Ελπίζω οι απορίες σας να λύθηκαν και να μπορείτε να απολαύσετε τώρα ενημερωμένοι το υπέροχο αυτό άσμα. Να είστε καλά και θα έχουμε συνέχεια.
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Μάλιστα. Αυτός που λέτε σε κάποια φάση καλοψυχίας κάλεσε την ηρωίδα μας να περάσουν μαζί ένα ρομαντικό weekend στο Μαϊάμι. Εκεί λοιπόν που είχαν πάει για μπάνιο (σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου) αυτή προσφέρθηκε να τον δροσίσει με ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο από Ελλάδα που της είχε ξεμείνει απ το αροπλάνο (σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό). Αυτός συγκινημένος από την καλοσύνη της, νιώθει ενοχές που πηδιέται και με τη Σουηδέζα. Tης λέει λοιπόν μέσω Λαμίας ότι και καλά έχει πολλά προβλήματα και δεν πρέπει να συνεχίσουν τη σχέση τους (στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου). Αυτή αν και ξέρει ότι ο Αλαμπάμιας της λέει πίπες, δείχνει σοκαρισμένη γιατί της χαλάει κι όλο το σχέδιο που του χε στήσει για να τον πιάσει στα πράσα. Θέλει να συμφωνήσει αλλά δυστυχώς επειδή όσο σε φτύνουν κολλάς περισσότερο δεν μπορεί να το δεχτεί εύκολα (και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ) Σκεπτόμενη επίσης ότι άμα χάσει το κελεπούρι no sex for a long time, θα πιάσει και τυρί από κάτω (σκούριασε το κλειδί του παραδείσου) Αρα πως να το πάρει απόφαση?.
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη
Καλά. Δεν τα πάω και γαμώ μέχρι εδώ ε? Ας συνεχίσω λοιπόν. Αυτή που λέτε βλέποντας ότι πάει το παπόρο το χάνουμε κάνει απέλπιδες προσπάθειες να τον κερδίσει (το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη). Όλα αυτά αποδεικνύονται όμως μια αυταπάτη και η αγαπητή ηρωίδα βρίσκεται να κυνηγά μάγισσες (και την τρελή σου κυνηγάει σκιά) γιατί αυτός την απόφασή του την έχει πάρει. Τι να κάνει λοιπόν η μικρή Ελληνίδα προσπάθησε να κάνει μια αρπαχτή μ έναν τυχαίο μπας και τον ξεπεράσει αλλά που (πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι) Θέλει τον Αλαμπαμέζο πίσω δεν μπορεί να τον ξεπεράσει έτσι μ ένα πήδημα. Ομως δεν μπορεί να τον καταφέρει να τον κρατήσει στην Ελλάδα με κανέναν τρόπο (πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά). Και αποκαλύπτει και το Ελληνικό της όνομα (αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη) που είναι ακριβώς αυτό που ταιριάζει για να δείξει την τραγικότητα των γεγονότων. Ρε μιλάμε για στιχάρα.
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Και φτάνουμε στο τέλος. Ο Αλαμπαμέζος την κάνει τελικά με ελαφρά και η Αντιγόνη μας κουρασμένη πια να τον ψάχνει σε γή και ουρανούς (ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει και σε ποιο γαλαξία να σε βρω) αποφασίζει να ξεσπάσει. Σ αυτήν την ιστορία λοιπόν happy end δεν υπάρχει και η ηρωίδα μας ξεμένει τελικά στην Αθήνα μόνη της (εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι) Η ερωτική της απογοήτευση είναι τόσο μεγάλη που ξεπουλά τα αισθήματά της όπου βρεί (κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό) και φτάνει σε σημείο να πάρει το μισό ΚΕΒΟΠ σε ένα μήνα (που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι). Α ρε Αλαμπαμέζε ζημιά που κανες στην κοπέλα.
Αυτά λοιπόν αγαπητοί μου. Ελπίζω οι απορίες σας να λύθηκαν και να μπορείτε να απολαύσετε τώρα ενημερωμένοι το υπέροχο αυτό άσμα. Να είστε καλά και θα έχουμε συνέχεια.
4 σχόλια:
ξέρω ότι όλο αυτό είναι χιούμορ...αλλά φίλε επειδή το ΕΡΩΤΙΚΟ ειναι τραγούδι σταθμός..ένα τραγούδι ΥΜΝΟΣ...νομίζω πως είναι ιεροσυλία να το κάνεις αυτό για ένα τέτοιο μεγάλο και ελληνικό τραγούδι...
Σαν ερασιτέχνης στιχουργός μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά το πόσο συναίσθημα, κόπο και γνώση κρύβει από πίσω του ένα στιχούργημα. Πόσο μάλλον ένα τέτοιο ποίημα. Ο σεβασμός είναι αυτονόητος. Σκοπός του σχολιασμού όμως είναι προφανές ότι είναι το χιούμορ. Και στο χιούμορ και τη σάτιρα πολύ λίγα πράγματα θεωρούνται ιερόσυλα για να τα αγγίξεις. Μην μπούμε σε διαδικασίες ισοπέδωσης. Αν γέλασες έστω και λίγο δεν θα πρεπε να το θεωρήσεις έτσι...
φίλε μου να ξέρεις ότι το διάβασα ολόκληρο το κέιμενο και πραγματικά γέλασα. Ομολογώ ότι μου άρεσε ο χιομουριστικός τρόπος που το προσσέγισες το κομμάτι. Ίσως η λέξη ιεροσυλία που είπα να μην ήτανε η σωστή. Ίσως να ταίριαζε καλύτερα άλλη λέκη που θα μπορούσε να εκφράσει το συναίσθημά μου και την αντίδρασή μου. Μου άρεσε το χιούμορ σου απλά επειδή ένα νόμισμα έχει δύο όψεις σκέφτομαι και τον άλλον παράγοντα και εκείνη την στιγμή αμέσως έχω αμφιβολίες. Απλά ξέρεις φίλε μου είναι μακράν το αγαπημένο μου τραγούδι και ενώ γέλασα με όλο αυτό από την άλλη συγχρόνως κάτι μέσα μου με "στεναχώρησε" (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη αυτή). Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρώπος να σχολιάσει αντικειμενικά την σάτιρα σου σε αυτό το τραγούδι επειδή είμαι δεμένος με το τραγούδι αυτό όσο με κανένα άλλο. Είναι το μοναδικό τραγούδι που έχω κάτσει αμέτρητες ώρες πάνω από ένα τετράδιο και έχω γράψει όλα τα συναισθήματα που βγαίνουν από μέσα μου, απλά ακούγωντάς το...
Αυτά φίλε μου χωρίς καμιά διάθεση να "μηδενίσω" ούτε να κατακρίνω αυτά που έγραψες....
Χμ. Αφού γέλασες τον έναν σκόπελο τον περάσαμε. Δεύτερον, μην νομίζεις ότι κι εγώ τα γράφω με ελαφρά την καρδία. Υπάρχει και σε μένα κάτι που με ΄΄στεναχωρει'', μαλλον καλύτερα που με κάνει πιο προσεκτικό. Δεν είναι ο σκοπός μου να προσβάλλω και ιδίως ανθρώπους σαν τον Αλκαίο που γράφει καταπληκτικά. Από την άλλη μια κρυφή πτυχή της σάτιρας αυτής είναι να σε κάνει να σκεφτείς το πιο βαθύ νόημα που έχουν ορισμένες φορές οι στίχοι που οι περισσότεροι τις περνάμε στο ντούκου. Και εννοώ κάποιους που θα χορέψουν αυτό το κομμάτι και δεν θα ξέρουν τι λεει η λένε απλά ΄΄καταπληκτικό'' γιατί ταυτίζονται τόσο πολύ με το ''στη γη των Βισηγότθων αρμενίζεις''. Καταλαβαίνεις που το πάω. Μπορείς να το πεις και σάτιρα στην υπερσημειολογία του στίχου που πάρα πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει. Αυτά. Σ ευχαριστώ για τα σχόλιά σου...
Δημοσίευση σχολίου