ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ 13 ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Και μια και έχουμε Παρασκευή και 13 θα προσπαθήσω να περιγράψω καλοκαιρινή ιστορία τρόμου στο νησί. Για να μην ξεχνιόμαστε όχι τίποτε άλλο.

Το γνωστό πρόβλημα των καλοκαιρινών διακοπών μας λοιπόν στο νησί μας τη Λέσβο προκύπτει ως επί το πλείστον κατά την επιστροφή. Πέρα απ το γεγονός ότι έχεις φάει τις φρίκες σου που γυρνάς στο Athens,  με τα All Star σου ακόμα γεμάτα με άμμο, έχεις ακόμα έναν νταλκά να σε προβληματίζει. Ποιος είναι αυτός? Αν θα βρείς έγκαιρα εισιτήριο της επιστροφής με το πλοίο. Αν είσαι νοικοκύρης άνθρωπος βέβαια το έχεις προβλέψει αυτό από την πρώτη μέρα που θα πατήσεις το πόδι σου στο νησί και φροντίζεις να το βγάλεις το γαμοεισητήριο. Απ ότι καταλάβατε δεν είμαι απ αυτούς. Κι όχι γιατί δεν θα θελα να είμαι, αλλά με τις άδειες πάντα έχω ένα θέμα στη δουλειά για το ποιά θα είναι η οριστική μέρα του γυρισμού. Έτσι λοιπόν το αφήνω ανοιχτό κι ο Θεός βοηθός. Μία στις 2 φορές ακούω καντήλια από το αφεντικό γιατί χάνω μιά δυό μέρες στη δουλειά, αλλά τι να κάνουμε. Έτσι είν η ζωή....

Τις περισσότερες φορές πάντως με τον άλφα η βήτα τρόπο βρίσκω μια άκρη και την κάνω γιατί δεν είναι τόσο δύσκολο να χώσεις ένα σκουτεράκι μέσα στο πλοίο και να μείνεις στο κατάστρωμα. Παλαιότερα έκανα την εξής πασίγνωστη πλέον στους κύκλους των Μυτιληνιών, λαμογιά. Πήγαινα να βγάλω εισιτήριο για Πειραιά, δεν είχε και έβγαζα μέχρι τη Χίο. Μετά έκανα το ζαβό και παρατούσα το μηχανάκι στο γκαράζ να ταξιδέψει μέχρι Αθήνα τσαμπέ. Όλα αυτά ωραία μέχρι την χρονιά που έκατσε στραβή και με κατέβασαν αύτανδρο στο λιμάνι της Χίου με το μηχανάκι και χωρίς λεφτά. Από τότε εδημιουργήθην ένα παιδικό τραύμα στην ευαίσθητη καρδιά μου και δεν το ξανάκανα. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Η ιστορία που θα περιγράψουμε εδώ έχει να κάνει με τον ξάδερφο Κώς ο οποίος είχε δυσκολότερο έργο. Να βρει εισιτήριο για Καβάλα.

Ο Κως είναι τυπάκι αραχτό και light. Δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα από χρόνους, υποχρεώσεις και τα σχετικά. Χαλαρά που λέμε. Κατεβαίνει νησί και αράζει. Το καλύτερο του είναι μέχρι να φύγει η Σάρα και η Μάρα και να απολαύσει με την ησυχία του τη θάλασσα, το ψάρεμα, την ταβέρνα και όλα τα σχετικά χωρίς τη βαβούρα που κάνουν όλοι οι απάλευτοι. Μια χρονιά λοιπόν έχει ξεμείνει ως συνήθως πίσω και έχει βγάλει χαλαρό εισιτήριο για Καβάλα την πρώτη Παρασκευή του Σεπτεμβρίου.

Τι ωραίος που είναι ο Σεπτέμβριος στο νησί. Ψάρεμα φούλ, μπανάκι φούλ, ταβέρνα φουλ κι όλα καλά. Όλα? Ε εντάξει όχι κι όλα. Το βράδυ το πράγμα αρχίζει λίγο να αγριεύει. Γιατί με το φως της ημέρας μια χαρά φαίνονται όλα αλλά μόλις πιάσει η νύχτα και τα μπαράκια στην παραλία έχουν κλείσει για σεζόν εσύ τι να κάνεις μικρέ μου εναπομένοντα? Να κάτσεις στο καφενείο του χωριού να πίνεις ούζα με τα γερόντια? Και άντε και πας. Πόσο θα αντέξεις? Τα γερόντια θα σε βομβαρδίζουν κάθε μέρα με ερωτήσεις βιογραφικού περιεχομένου εκτάσεως 5 γενεών. Και άντε πες ότι περνά η ώρα μ αυτό. Τα γερόντια όμως πόσο να κάτσουν να σου μιλάνε?. Άντε να κάτσουν μέχρι τις 12. Μετά όνειρα γλυκύ βραστά γιατί έχουν συνηθίσει να ξυπνάνε στις 5 και να περιμένουν έξω απ το καφενείο για τον γλυκύ βραστό. Τι σου μένει λοιπόν σαν λύση? Η πας στο φανταρόμπαρο του διπλανού πολιτισμένου χωριού ή πας κι αράζεις σπίτι. Ταινιούλες κι έτσι. Και ησυχία. Πολύ ησυχία. Ανησυχητική ησυχία. Το χωριό το χειμώνα είναι κάτι σαν το Silent Hill χωρις ζόμπι. 

Εντάξει, είναι μερικοί τύποι που μοιάζουν με ζόμπι αλλά δεν θα παιρνες και καραμπίνα. Τέλος πάντων ο Κώς, καθώς και αρκετοί από μας έχουμε μερικά θέματα με καρχαρίες, βαμπίρια, φαντάσματα κι όλα τα παρεμφερή, το βράδυ περνά ένα κατιτίς. Μέσα στη γλυκιά νύχτα του χωριού, όπου ακούς τα τριζόνια να σε νανουρίζουν πιάνει και κανας αέρας καμιά φορά. Και είναι πολύ πούστικος γιατί κάνει τις πόρτες να τρίζουν τα παράθυρα να χτυπάνε και γενικά δημιουργούν ένα κονσέρτο θρίλερ. Αν εσύ είσαι και λίγο προκατειλημμένος δεν θέλει και πολύ να μεταφράσεις έναν απλό θόρυβο νύχτας σε κάποιο πνεύμα που ανοίγει σιγά σιγά το πόμολο της εξώπορτας. Κι αν ο παππούς μας έχει αφήσει και πρόσφατα, χεσμεντέλ πάνω σου τότε. 

Ε ο Κως έχει φάει μια φρίκη τέτοια λοιπόν τις 3-4 μερούλες που του απομένουν για να γυρίσει πίσω, αλλά κάνει υπομονή. Κοιμάται με τα εικονίσματα, έχει κρεμάσει σκόρδα στο προσκέφαλο του κρεβατιού κτλ. Ο ίδιος περιγράφει : Το βραδάκι αφού είχα αλλάξει τη λάμπα της άυλης από 40 φτωχικά βατ σε 200 έπεσα για ύπνο και ξύπνησα από ένα κουτάκι Φαντας που το πηγαινοεφερνε το μελτέμι (πρώτο σοκ). Γυρίζοντας από μπρούμυτα προς τ αριστερά ένιωσα ανατριχίλα και μια αίσθηση ότι ο παππούς μου κρατάει το σκάλπ για να βρεθούμε τετατετ (2 και 3 το σοκ μαζί). Μετά από αυτό πιστεύω ότι είμαι έτοιμος και για τετατετ με καρχαρία.... Κως είσαι Θεός τέλος.... 

Και φτάνει λοιπόν η Παρασκευή του γυρισμού. Παρασκευή και 13. Το πλοίον σαλπάρει κατά τις 7 από Μυτιλήνη για Καβάλα. Ο Κως τα χει μπαγκαζάρει όλα και ρίχνει έναν τελευταίο ανήσυχο ύπνο. Έλα όμως που το παρατράβηξε. Και ξυπνάει στις 6.30. Απόσταση χωριό-λιμάνι σαν παλαβός 45 λεπτά. Ε μέχρι να συνειδητοποιήσει ο Κως τι έγινε το χάνει το τεταρτάκι. Ξεκινάει πάραυτα να κάνει την διαδρομή αλά Sebastian Loeb αλλά δυστυχώς φτάνοντας στο λιμάνι βλέπει απ το Θεόφιλος να του κουνάνε μαντήλια. Φρικαλέο σκηνικό. Επόμενο πλοίο για Καβάλα την άλλη Παρασκευή. Έλεος. Πως να αντέξει ο Κως άλλη μια βδομάδα με τα φαντάσματα? Μαλάκα μου την έκανες. Τι να κάνει, τι να κάνει, πάει στο πρακτορείο να βγάλει καινούργιο εισιτήριο.

- Ναι γειά σας έχασα το πλοίο για Καβάλα. Το επόμενο πότε φεύγει.?

- Γεια σας. Μισό λεπτό να δω. Την άλλη Παρασκευή.

(Απογοήτευση)

- Καλά. Βγάλτε μου ένα ατομικό κι ένα για μηχανάκι

- Ναι μισό λεπτό (Ντριιιιινν, τελέφονον) Ε? Σοβαρά μιλάτε τώρα? Πότε έγινε αυτό? Καλά τι να πω. Θα κατέβω στην προβλήτα.

- Τι έγινε?

- Κύριε μου, μας ειδοποίησαν από την αστυνομία ότι στο πλοίο υπάρχει βόμβα και γυρίζει πίσω.

(Κως ατάραχος)

- Α ωραία! Θα μπω μέσα δηλαδή

- Εεεμ θα δούμε

Ο Κως εντωμεταξύ  φοράει μαύρα είναι αξύριστος 15 μέρες και γενικότερα έχει κι ένα παρουσιαστικό που σε παρπέμπει σε Bin Landen. Δεν περνά ένα τέταρτο και η αστυνομία έχει σκάσει στο πρακτορείο:

- Κυριε Δερέ ταξιδεύατε με το πλοίο για Καβάλα σήμερα?

- Eεε. Μάλιστα.

- Και το χάσατε ε?

- Ε ναι.

- Τι τύχη όμως να γυρίζει το πλοίο πίσω τελικά έτσι?

- Ναι είδατε...

- Δυστυχώς όμως κύριε Δερέ δεν μπορούμε να σας αφήσουμε να μπείτε. Ελάτε μαζί μας στο τμήμα για εξακρίβωση.

- Μα τι λέτε, δεν έκανα εγώ τίποτα

- Αυτό δεν το ξέρουμε, ακολουθήστε μας.

- Μα....οχι, ξερετε εγω

- Σας παρακαλώ, ακολουθήστε μας.

Και έτσι που λέτε η παροιμία που λέει πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, βρίσκει εδώ την αντιστοιχία της. Ο Κως και χάνει το πλοίο για Καβάλα και μένει να φλερτάρει με το πνεύμα του παππού για άλλες 7 μέρες και μπουζουριάζεται στο τμήμα. Jackpot Κως.

Με τα πολλά τέλος πάντως ο Κως αφέθηκε ελεύθερος να ζήσει το μαρτύριο της αναμονής πλοίου σε  χωριό φάντασμα για μια βδομάδα.

Έτσι που λέτε έχει η ιστορία η οποία αναπαράγεται κάθε καλοκαίρι σε τραπεζώματα ταβερνείων. Για το αρχείο λοιπόν και για να μην υπάρξουν διαστρεβλώσεις την αποτυπώνω κι εγώ εδώ έτσι για να ανατρέχουμε στα παλιά και να ευθυμούμε. Να θυμόμαστε και μεις να θυμάται κι ο Κως τις συνέπειες που έχει να μένεις τελευταίος στο χωριό το καλοκαίρι. Η μάλλον τις συνέπειες που έχεις να μην ξυπνήσεις έγκαιρα και να χάσεις το πλοίο. Κως έπρεπε να πεις σε κάποιον να σε ξυπνήσει νωρίς. Κι άσε τους Green Day να τραγουδάνε το γνωστό άσμα...

Be a Fan