Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΓΙΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ?

Επαναφέρω το κειμενάκι που ανάρτησα πριν ένα χρόνο. Πιο επίκαιρο από ποτέ.....

''Λοιπόν. Ένας υποθετικός διάλογος που θα μπορούσε να γίνει, είναι ο κάτωθι

- Πατέρα θέλω να σου πώ
- Έλα παιδί μου.Τι?
- Δεν ξέρω αν το έμαθες, αλλά θα γίνουν εκλογές.
- Αλήθεια? Πότε? Το είπαν στις ειδήσεις?
- Ναι αλήθεια. Σε 2,5 χρόνια. Μπορεί και νωρίτερα.
- Τι λες παιδί μου. Αφού έτσι κι αλλιώς τότε είναι να γίνουν.
- Ναι το ξέρω. Απλά θέλω να σου θυμίσω ότι στις προηγούμενες εκλογές και τις προ προηγούμενες εκλογές και πάει λέγοντας, μου έδινες ψηφοδέλτια σταυρωμένα με ποιόν να ψηφίσω. Ε? Θυμάσαι?
- Εμμνμνμμ  ναι....
- Ε λοιπόν  ήρθε η ώρα να ξεχρεώσουμε. Στις επόμενες εκλογές που λες, θα σου πω εγώ ποιον θα ψηφίσεις. Εντάξει μπαμπάκα μου? Έτσι για να πατσίσουμε....

Είναι καθαρά ειρωνική η διάθεση του διαλόγου όπου θα μπορούσε να γίνει και να πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα όλο το σύστημα που μας έχει φέρει σ αυτή τη θέση. Αλλά όχι. Αυτός ο διάλογος γράφτηκε με αφορμή τα χτεσινά και τα προχτεσινά και όλα αυτά που συνέβησαν αυτόν τον μήνα και όχι μόνο. Και δεν εννοεί ότι θα πρέπει να πάρουμε με το ζόρι τους γονείς μας η όποιους μας έδωσαν στο χέρι ένα σταυρωμένο ψηφοδέλτιο να τους κάνουμε το ίδιο. Θέλει να πει ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες. Σε όλα και ειδικότερα όταν έρθει η ώρα των εκλογών. Ελπίζω ότι οι μνήμες μας δεν θα είναι ασθενείς τότε, γιατί καλές όλες οι διαμαρτυρίες, οι αντιδράσεις και οι φωνές αλλά είναι λίγες. Μια δύναμη έχουμε που μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε. Την ψήφο μας. Ας μην την ξεπουλήσουμε ακόμα μια φορά στο βωμό των μικρών η μεγάλων συμφερόντων. Μια φορά σαν λαός ας λειτουργήσουμε με αλήθεια, ευγένεια, δικαιοσύνη και αυτοσεβασμό.  Πρέπει να αλλάξει κάτι σ αυτόν τον τόπο επιτέλους. Όχι άλλο ξέπλυμα της αξιοπρέπειας μας με τα απορρυπαντικά τους. Μας βρομίζουν. Πρέπει να διώξουμε μια και καλή όλη αυτή τη λέρα που μας έχει πνίξει. Έλεος. Όχι άλλο κάρβουνο. Να μην ξεχάσουμε όλα αυτά που ζήσαμε κι όλα αυτά που φωνάζουμε, όταν έρθει η ώρα να ψηφίσουμε. Γιατί αν ξεχάσουμε και τότε θα αποδειχθούμε μπροστά στην κάλπη, κάλπικοι...''

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

ΕΚΑΤΟ ΕΚΑΤΟ ΚΑΤΟΣΤΑΡΑ ΕΚΑΤΟ

Και εφτάσαμεν αισίως τις 100000 προβολές της αυτού σελίδας. Βέβαια το 1/10 πρέπει να είναι από δικά μου κλικ που έμπαινα κι έβγαινα για να διορθώσω κείμενα αλλά τέλος πάντων. Μην το πείτε πουθενά. Για 1,5 χρόνο περίπου ζωής της σελίδας λοιπόν καλά είναι. Κάτι παραπάνω από καλά βέβαια αν αναλογιστούμε ότι γράφω ένα κείμενο κάθε 5 μέρες πλέον αλλά τι να κάμωμεν ρε παιδιά. Έχουμε και υποχρεώσεις. (οχι γάμους και παιδιά, φτου φτου)

Με αφορμή λοιπόν της επετείου έριξα μια ματιά σε ποιά από τα ποστ μου έχουν διαβαστεί περισσότερο. Και έφτιαξα ενα Τοπ Τεν.

Στο νο 10 λοιπόν έχουμε το
10) 
ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ, ΖΗΤΕΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ.  648 επισκεψεις
http://laburdius.blogspot.com/search/label/%CF%84%CE%B9%CE%A4%CE%99%CE%92%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1
Χμμ μάλιστα. Σιγά το ποστ. Αλλά είχε μια φωτογραφία με κώλο μέσα. Λες?
















09) CHUCK NORRIS BEST OF  690 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2011/05/chuck-norris-best-of.html
Ευκολάκι. Εδω το Google συνέβαλλε τα μέγιστα. Αν και δεν είναι πλήρως ενημερωμένο. Τες πα














08) ΒΕΓΓΟΣ BEST OF  816 επισκέψεις















07) ΝΑ ΧΑ 100 ΚΑΡΔΙΕΣ  1129 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2010/11/blog-post_7320.html
Εντάξει. Ωράιο σαν ατάκα. Αλλά όχι για τη δεκάδα. Κι αυτό έχει κώλο μέσα. Ανδρικό. Αααα κάτι συμβαίνει εδώ.
















06) ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ: ΚΛΑΡΙΝΟ ΣΤΟ WC  1316 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2011/07/wc.html
Χμμμ. Μου βρωμάει πολύ η δουλεία. Ότι έχει σχέση με πίπες και κώλους μπαίνει δεκάδα. Ας μην μιλήσω...

















05) Ι LOVE FACEBOOK  1870 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2010/11/i-love-facebook.html
E τώρα μάλιστα. Κειμενάρα. Τη δημοσίευσε και το tromaktiko.gr. Αχχχ ησύχασα..

















04) ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ:LESBIAN FRIENDLY TOILET  2543 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2011/02/lesbian-friendly-toilet.html
Να τα μααας πάλι. Εντάξει ωραία ιστορία αλλά τελικά νομίζω ότι δεν παίζει ρόλο στο τοπ τεν για το ποια ιστορία είναι η ωραιότερη. Όλα έχουν σχέση με το σεξ. Θα περιμένω το νο1 να επιβεβαιωθώ.

















03) ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ  3508 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2010/11/part-2.html
Οκ. Τα σπασε αυτή η αναφορά στο αγαπημένο καρτουν. Με το σπαθί της στο βάθρο.

















02) ΤΑ ΠΙΟ ΑΣΤΕΙΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ  4806 επισκέψεις
Εντάξει πολύ πλάκα. Βοήθησε και το Google πολύ. Το μόνο που με χαλάει είναι ότι δεν τα βρήκα εγώ τα επίθετα. Απλά έκανα τον σχολιασμό.












Και....τατατατααααααν φτάσαμε στην κορφή. Νο 1 λοιπον είναι το... : (
01) ΚΩΛΟΣ ΣΚΕΤΟ  7229 επισκέψεις
http://laburdius.blogspot.com/2011/05/blog-post_09.html


 










Επιβεβαιώθηκα. Τα λιγούρια που μπαίνουν και Googlaroυν μόλις δουν ωραίο κώλο σταματούν και μπαίνουν μέσα. Εντάξει κορυφαίος κώλος δεν το συζητώ αλλά όπως καταλαβαίνεται η απογοήτευσή μου ως blogger είναι εμφανής.

Λοιπόν που λέτε αγαπητοί μου, αυτό είναι ένα τρομερό μάθημα μάρκετινγκ που σου λέει ότι δεν έχει σημασία τι πουλάς αν είναι καλό η όχι. Όλοι οι μαλάκες βλέπουν το περιτύλιγμα. Ουσία μηδέν. Έτσι αυτό το τρομερό επάγγελμα του marketing manager ανακαλύπτει πόσο κορόιδα είμαστε και μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Εντάξει λοιπόν. Νευρίασα. Από δω και πέρα ότι κι αν γράφω θα προσθέτω κι έναν κώλο. Μπας και ξεστραβωθεί κανένας και διαβάσει και τίποτα της προκοπής. Κι αρχίζω από σήμερα....:Ρ



Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ: ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙΣ

Έχομε και λέμε λοιπόν:
Υπνοστεντόν Ληγμένα: Ψηφίζεις Πασόκ. Είσαι σε βαθύ πράσινο ύπνο. Χρόνια τώρα. Κόψτα σε χαλάνε. Και ξύπνα επιτέλους.

LSD: Ψηφίζεις Ν.Δ. Βλέπεις παραισθήσεις ότι όλα αλλάζουν. Πράσινοι δράκοι κυκλοφορούν στην κουζίνα σου και μπλέ νεράιδες στο WC. Οχι ο Σαμαράς δεν είναι η Tinkerbell.

Φούντα: Ψηφίζεις ΚΚΕ. Έχεις κολλήσει ότι ο Λένιν ζεί ακόμα και ότι η Παπαρήγα είναι γκομενάρα. Ξεκόλλα. Πάρε μια Λάκτα

Ηρωίνη: Ψηφίζεις Δημοκρατική Συμμαχία. Έπεσες στα σκληρά. H μεθαδόνη που έπαιρνες για να απεξαρτηθείς από τη ΝΔ σε κατάντησε ζάκι. Πρέπει να συναντήσεις το Μητσοτάκη βράδυ για να συνέλθεις.

Κοκαΐνη: Ψηφίζεις Ανεξάρτητοι Έλληνες. Είσαι στην τσίτα συνέχεια και μανουριάζεις με όλους και με όλα. Χαλάρωσε. Ζήτα λίγη φούντα από τους κομμουνιστές.

Βενζίνα: Ψηφίζεις Σύριζα. Μαζί με τους πιτσιρικάδες φίλους σου μαζεύεστε σνιφάρετε και διώχνετε το άγχος. Φτιάχνετε και καμιά μολότοφ μ ότι περισσέψει. Μεγαλώσατε πια. Κόψτε την.

Βάλιουμ: Ψηφίζεις Δημοκρατική Αριστερά. Κουμπώνεις και χλαααπ ηρεμία. Ήρεμες δηλώσεις, ήρεμες κινήσεις, ησυχία παντού. Καληνύχτα.

Κρακ: Ψηφίζεις ΛΑΟΣ. 10 φορές χειρότερο απ την κοκαΐνη του Καμμένου. Την καπνίζεις σκέτη από λιβανιστήρι. Ας σε λυπηθεί ο Θεός

Ολα τα παραπάνω ταυτόχρονα: Ψηφίζεις Χρυσή Αυγή.
 

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Το πρώτο ραντεβού που λέτε αγαπητοί μου φίλοι και φίλες είναι πάντα κρίσιμο.
Για να είναι επιτυχημένο χρειάζεται προσπάθεια, και καλή προετοιμασία. Εκτός των άλλων πρέπει να διαλέξεις και το σωστό μέρος όπου θα βγες με το αμόρε. Ένα σωστό και σίγουρο για τον εαυτό του αρσενικό πρέπει να δείξει ότι μπορεί να πάρει επάνω του την ευθύνη της εύθραυστης αυτής συνάντησης. Σινεμά πάντως δεν παίζει να διαλέξεις. Αλλά μου συνέβη και αυτό.
Θα σας παραθέσω λοιπόν παρακάτω τις περιπτώσεις όπου κατέληξα να πάω σινεμά σε πρώτο ραντεβού. Για ακούστε..

Πρώτο ραντεβού που λέτε. Και όχι απλώς πρώτο. Το πρώτο των πρώτων. Που να πάμε λοιπόν με την νεαρά? Μικρός ήμουν δεν ήξερα απ αυτά. Σε καφετέριες δεν πήγαινα ακόμα. Ε που να την πάω ρε παιδιά. Στα Goodys? Αν και άπειρος δεν μου φάνηκε πρέπον. Είπαμε λοιπόν να πάμε σινεμά. Ήμουν και ντροπαλούλης και θεώρησα ότι θα μου κανε καλό να έχει λίγο σκοτάδι και να μην λέμε και πολλά. Πάμε στο σινεμά που λέτε. Νομίζω ήταν το Ετουάλ στην Καλλιθέα. Δεν θυμάμαι καλά. Το έργο όμως το θυμάμαι. Ήταν το ''Τσάκι, η κούκλα του σατανά''.... Κούκλα μου που σ έφερα. Εντάξει.  Και γαμώ τα έργα δεν διάλεξα? Έπιασα Τζακπότ μεγάλε.


Πέραν της ατυχής αυτής επιλογής που τελικά δεν είχε και ιδιαίτερη σημασία, ήταν ωραία. Γιατί και εγώ και η νεαρά για άλλο σκοπό είχαμε βγει, στα παπάρια μας για το έργο. Για το μπαλαμούτι είχε γίνει όλη η δουλειά. Έργο δεν είδα που λέτε. Τη μισή ώρα προσπαθούσα να περάσω το χέρι μου στην πλάτη της και την άλλη μισή χαιρόμουν που το είχα περάσει. Κι αυτή την ίδια χαρά είχε νομίζω. Που κατάφερα και πέρασα το χέρι μου. Για την ιστορία το έργο με τον Τσάκι το είδα αργότερα σε βιντεοκασσέτα. Γαμάτο τελικά.  Το δα 3 φορές. Το τσάκι-σα...

Μετά από αυτή την εμπειρία πέρασε καιρός για να κάνω το ίδιο λάθος. Να βγώ δηλαδή για ραντεβού σινεμά.. Ε το ξανάκανα πάντως.
Και βγαίνω again πρώτο ραντεβού με κοπελιά. Είχα μεγαλώσει αρκετά. Δεν ήταν ιδέα μου βέβαια γιατί μου είχε περάσει το βίτσιο να κάτσω 2 ώρες μες τη μούγκα να παρακολουθήσω ταινία σε πρώτο ραντεβού. Αλλά αυτή επέμενε. Τέλος πάντων το δέχτηκα.


Πάμε λοιπόν στο σινεμά, προμηθευόμαστε και μπινελίκια απ το μπαρ, ποπ κορν και τα συναφή και καθόμαστεεε. Το έργον αρχινίζει δεν θυμάμαι βέβαια ποιό ήταν και έχω στερεώσει το κουτί με τα ποπ κόρν ανάμεσα στα πόδια μου για να παίρνουμε και οι δύο απο κεί.
Σε κάποια φάση πιάνομαι με το κουτί στ απαυτά μου και σε ανύποπτο χρόνο το βγάζω και το τοποθετώ ανάμεσα στις καρέκλες δίπλα μου. Τότε η κοπελιά αποφασίζει να πάρει άλλη μια χούφτα ποπ κορν χωρίς να έχει δει ότι μετακίνησα το κουτί. Ε και που λέτε νιώθω λοιπόν ένα χέρι να μου τα πασπατεύει...:Ρ

Γυρίζω και την κοιτάζω με έκπληκτο βλέμμα, με κοιτάζει κι αυτή με γουρλωμένο μάτι και κοκκινίζει. Γελάω τότε της λέω: - Ε κοίτα, να πάμε σπίτι μου άμα θες καλύτερα..:Ρ:Ρ:Ρ
Μας άκουσε όλο το σινεμά απ τα γέλια.


Υπήρχε και μια τρίτη περίπτωση που μόλις θυμήθηκα όπου πήγα με σεμνή κοπελιά που δεν μ άφηνε ούτε να την κοιτάξω. Και είδαμε τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών. Θεέ μου. 3 ώρες και κάτι έργο κι αυτή να βρίσκει περισσότερο ενδιαφέρον στο γκόλουμ παρά σε μένα. Μαρτύριο.


Από τότε δεν ξαναπήγα ραντεβού σε σινεμά. Γενικώς. Ούτε πρώτο, ούτε δεύτερο, ούτε πεντηκοστό. Ε αφού δεν με πάει το άθλημα τι να κάνω. Κι αν μου το ζητήσει ξανά κάποια θα της πω:
- Κοίταξε να δεις κοπελιά. Δεν προχωράει το πράγμα. Νομίζω ότι καλύτερα θα ναι να μείνουμε δυό σινε-φίλοι....:Ρ


Σάββατο 21 Απριλίου 2012

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ


Τι άλλο να κάνω πια εδώ.
Στο ίδιο παράθυρο, στο ίδιο τραπέζι, στην ίδια σελίδα.
Με την ίδια πένα.
Οι λέξεις με ξανασυναντούν σαν παλιές αγαπημένες στο ίδιο λευκό τοπίο.
Διαμάντια που δεν γυαλίζουν πια.
Το μελάνι μου βάλτωσε κι εγώ έχω σκουριάσει σ αυτήν την παλιά καρέκλα.
Μου φωνάζει τρίζοντας κάθε μέρα πως δεν μ αντέχει πια. 
Ούτε κι εγώ με αντέχω.
Πρέπει να βγω έξω. 
Να κυλήσω. 
Να βρω την λάμψη, την περιπέτεια, τον λόγο.
Να πιω το πράσινο απ τα μεγάλα λιβάδια,
Να αγγίξω κρυστάλλινα νερά από χαμένες θάλασσες,
Να ακούσω άγνωστα χαμόγελα
Και να με ζεστάνουν χέρια που ποτέ δεν γνώρισα. 
Εκεί θέλω να πάω.
Χωρίς μολύβι και χαρτί, χωρίς ονόματα, χωρίς πρέπει. 
Όλα να γράψουν στο μυαλό. Χωρίς φόβο. 
Ότι αξίζει άλλωστε ποτέ δεν σβήνει.
Να τριγυρίζω όλη τη μέρα και να με παίρνει ο ύπνος τα βράδια
Εκεί. 
Όπου η τύχη μου ορίσει.
Στην κοίτη ενός ποταμού, σ ένα παλιό ξενοδοχείο η στο παγκάκι μιας πλατείας.
Δεν έχει σημασία ο προορισμός.
Σημασία έχει το ταξίδι και το ταξίδι είναι εκεί έξω και περιμένει.
Θα φύγω το αποφάσισα.
Οι λευκές μου ημέρες με προστάζουν.
Δεν μπορώ να μαζέψω σύννεφα πια, πρέπει να βγω έξω να τα κυνηγήσω. 
Ένα ταξίδι χιλίων μιλίων ξεκινά μ ένα απλό βήμα λένε.
Το απλό όμως είναι και το πιο δύσκολο
Λέω να κατηφορίσω τον πρώτο δρόμο που θα βρω μπροστά μου
και δεν με νοιάζει που θα βγάλει.
Σε ένα μικρό μονοπάτι ή σε μια πλατιά λεωφόρο. Δεν παίζει ρόλο.
Δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Είμαι ποιητής εγώ κι ανοίγω χωματόδρομους.
Κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στον καιρό, κόντρα στον θάνατο.
Η ουσία είναι να πηγαίνω μπροστά.
Να γεμίσω παράσημα απ τον ήλιο τη βροχή και τη σκόνη.
Και να χαμογελάω. Σαν να μην υπάρχει αύριο.
Να μιλάω με τους ανθρώπους.
Θα καθόμαστε ολόγυρα σε μεγάλα ξύλινα τραπέζια και θα πίνουμε κρασί. 
Άγνωστος με άγνωστο. 
Και ζαλισμένοι να μου μιλάνε για τα όχι τους τα θέλω και τα γιατί τους.
Να ακούω τις ιστορίες τους τη νύχτα και το πρωί να φεύγω
αφήνοντας πίσω μου το γραφτό τους.
Χωρίς αντίτυπα.
Και να συνεχίζω. Με οποιοδήποτε μέσο με οποιοδήποτε τρόπο.
Στη θάλασσα θέλω να φτάσω να με φιλήσει η αρμύρα στο πρόσωπο.
Να πάρει γεύση αυτή η άνοστη ζωή.
Να μου δανείσει μπλε το πέλαγος να τη χρωματίσω.
Και πρίν χορτάσω να κατέβω στο πρώτο λιμάνι λαθρεπιβάτης μιας εμπειρίας.
Κι εκεί να συμβεί πάλι το ίδιο.
Με τους ίδιους αγνώστους σε άλλο τραπέζι μια τέτοια στιγμή.
Και ξανά πίσω
Σε νέο ταξίδι.
Θέλω να κολυμπήσω όλο τον κόσμο.
Να γίνω ένας εξερευνητής που δεν θα ψάχνει για χώμα αλλά για λέξεις.
Που θα τις φυλάξω ευλαβικά στο πίσω μέρος του μυαλού μου μέχρι να ωριμάσουν. 
Κι ύστερα θα επιστρέψω. Στην καρέκλα που τρίζει.
Δεν θα ναι όμως ποτέ πια η ίδια.
Τίποτα δεν θα ναι.
Ξεκινάω σε λίγο.
Κι αφήνω πίσω μου το μέτριο παίρνοντας στις αποσκευές μου το πιο μικρό.
Το πιο απαραίτητο. 
Εμένα 


Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΖΗΤΩ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΖΗΤΩ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αργία μήτηρ πάσης κακίας λένε. Και όντως δεν έβρισκα κάνα σοβαρό θέμα να γράψω σήμερα και είπα να ασχοληθώ με πιο ελαφρά. Παραθέτω λοιπόν το τοπ 5 ταμπελών-γκράφιτι που βρήκα στο ίντερνετ που έχουν σχέση με το κόμμα του μέλλοντος. Για πάμε..

1) Κωλοαναρχικοί.  Κοιτάξτε τι έγραψαν για το παλικάρι μας που θέλει να μας σώσει. Ρε άντε μου στο διάολο ρε αλήτες να ουμ. Ο Τόνι θα μας βρει χρήμα, δουλειές, αμάξια και απ όλα. Εσείς ασχοληθείτε με τους μπάτσους..



2) Τώρα συγνώμη είναι κατάσταση αυτή. Ζωγράφισαν το αγόρι μας Έλβις? Κατ αρχήν ο Έλβις δεν κάπνιζε.(νομίζω) Κατά δεύτερον πήγανε σε στάση λεωφορείου και έβαψαν το διαφημιστικό? Είναι αυτό το πράγμα πολιτισμός? Ντροπή και αίσχος!


3) Κοιτάξτε εδώ τώρα. Πήγαν οι ΟΝΝΕΔίτες μας κι έγραψαν με μεγάλα ωραία μπλέ γράμματα ένα ευπρεπές σύνθημα. Ψηφίζω Νεα Δημοκρατία. Ούτε βρισιές ούτε τίποτα. Και πάνε τα κουμμούνια από κάτω με το κόκκινο σπρέι να ειρωνευτούν. Τι ειρωνεύεστε ρε? Τη σωτηρία του τόπου? Ζώα...



4) Εντάξει εδώ η κατάσταση μυρίζει προβοκάτσια. Επειδή δηλαδή είναι ο Ακατονόμαστος απ τα Χανιά τι σημαίνει? Ότι επειδή βγήκε ο Σαμαράς πρόεδρος ΝΔ κλείνει και το γραφείο? Η ΝΔ είναι ιδεολογία ρε δεν στηρίζεται στα πρόσωπα. Μόνο στα απρόσωπα...



5) Γιατί οχι ρε. Κι οι ανορθόγραφοι έχουν δικαίωμα να γράφουν σε τοίχο. Εγώ προσωπικά τον θαυμάζω. Προσέξτε με πόσο σιγουριά πήγε κι έγραψε το σύνθημα. Πρόσεξε να μην χαλάσει κατ αρχήν τον πέτρινο τοίχο του ανθρώπου. Δεύτερον δεν έβαλε στο Δέλτα τελεία για οικονομία και τρίτον πρόσεξε στο Ρο να μην πέσει στην λακκούβα. Δηλαδή να αποφύγει το πρόβλημα. Όλα αυτά έχουν μια αξιοθαύμαστη σημειολογία. Κι εσείς κοιτάτε την ορθογραφία? Πόσο ρηχοί...


Αυτάαα.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Η ΜΠΡΙΖΑ Η ΜΠΡΙΖΟΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΡΙΖΩΜΑ

Καλησπέρα καλησπέρα. Τι κάνετε. Χρόνια Πολλά. Ψήσαμε ψήσαμε? Α τι ωραία. Όχι αρνί? Αρνήθηκε? Τι κρίμα. Και τι ψήσαμε? Μπριτζολίτσες? Ε τι να κάνεις. Δεν πειράζει μωρέ. Αφού υπάρχει ακόμα κρέας καλά είναι. 


Κι εγώ κάτι μπριτζόλες έψησα (προσέξατε το ουσιαστικό μπριΤΖόλες όχι μπριΖόλες ε? Ε ναι κάνει το ουσιαστικό πιο ζουμερό και δεν το μπερδεύεις με τα ηλεκτρολογικά). Εμένα τελικά όμως μου κόστισε ηλεκτρολογικώς διότι μου εχάλασε η ηλεκτρική μου ψησταριά κι έκανα την μαλακία να προσπαθήσω να ψήσω σε τοστιέρα. Θα μου πείτε γιατί δεν έψησες στο τηγάνι η στο φούρνο ρε φίλε? Ε ρε παιδιά ήθελα να νιώσω λίγο Πασχαλινή ατμόσφαιρα αφού δεν πήγα πουθενά και είπα να ψήσω υπαιθρίως. Έστω και στο μπαλκόνι.  Επίσης να πω ότι η κουζίνα δεν έβγαινε εύκολα στη βεράντα. Δεν χώραγε απ την μπαλκονόπορτα. Ναι μην με κοιτάτε, ήμουν ικανός να το κάνω. H μπορεί να κάνα κι αυτό...


Να σας πω λοιπόν πως έχει η ιστορία. Που λέτε  παίρνω τα μπριΤΖολάκια μου που τα χα μαρινάρει σε λαδολεμονοπίπερο και πάω να ανάψω το ηλεκτροψηστήρι. Και μπαπ (όχι κεμπάπ, μπριτζόλες είπαμε..:Ρ) πέφτει ο ηλεκτρικός ρεύμας. Μου πέρασε μια σκέψη ότι μου το κόψανε  γιατί δε πλήρωσα το χαράτσι, αλλά μου φυγε αμέσως μετά γιατί σκέφθηκα ότι αποκλείεται να υπήρχε δημόσιος υπάλληλος που να δουλεύει Πασχαλιάτικα.  Κι έτσι μπήκα μέσα στο σπίτι να σηκώσω την ασφάλεια.

Είχε ψιλοβραδιάσει όμως την ώρα που έψηνα, κρατώντας την παράδοση που θέλει την Κυριακή του Πάσχα να ψήνω μετά τις 7 και μέσα στο σπίτι επικρατεί το σκότος. Μπαίνω μέσα με τα χέρια προτεταμένα σχεδόν υπνοβατώντας και ψαχουλεύω να βρώ το διάδρομο με τις ασφάλειες. Αλλά μες το σκοτάδι μόνο ανασφάλειες βρίσκω. Νιώθω ότι συμμετέχω στο ''Black Out'', το γνωστό τηλεπαιχνίδι και είμαι στο περίπου να με αρπάξει κανα φίδι. Δόξα τον Κύριο όμως βρίσκω τον δρόμο του Θεού ανεβάζω τον διακόπτη και βουαλά. Είδομεν το φως το αληθινόν. 

Ξαναβγαίνω έξω με μια απορία. Φταίει η ψησταριά άραγες η η μπρίζα και βραχυκυκλώνει η κατάσταση?. Ε λέω και δεν το δοκιμάζω. Και παίρνω την ψησταριά να τη βάλω σε άλλη μπρίζα. Και μπαπ 2. Μου έφυγε η απορία. Το σκηνικό με το σκοτεινό δωμάτιο επαναλαμβάνεται λοιπόν γιατί ο μαλάκας δεν προνόησα να χω τουλάχιστον αυτή τη φορά μαζί μου κανένα φακό. Fuck off. 
Μπριζώθηκα  Όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια. Η μάλλον όποιος δεν έχει μυαλό, λάσπες και σκατά πατεί...:Ρ 


Ε και ξανα το ίδιο μην τα επαναλαμβάνω και τελικά παίρνω την μεγάλη απόφαση να δοκιμάσω να κάνω Πάσχα με τοστιέρα. Ε λέω σιγά. Δεν θα ψήσω και για ένα λόχο. Μόνος μου είμαι. Θα βάλω μια μπριζολίτσα, ένα λουκάνικάκι, μια πιτουλα και κομπλέ. Σε συνδυασμό με μια γαβάθα τζατζίκι που είχα φτιάξει από πριν κι όλα θα πάνε κατ ευχήν. Και ξεκινάμε. Αποθέτουμε το μπριζολικόν στην τοστιέρα και φσσσσσσσσσσσσσ οι γευστικοί χυμοί του κρέατος ηχούν πάνω στις στενές αυλακώσεις της σχάρας και αναδύουν τζιτζιριστικές μυρωδιές. Τ αφήνω σκεπασμένο κάνα 10λεπτο. Το ανοίγω και ωπ. Κίντερ έκπληξη. Η μπριτζόλα είναι σα βραστή. Ε μα ρε πούστη μου λέω γιατί?. Ε τι γιατί ρε άνθρωπε. Οι γευστικοί χυμοί της μπριζολίτσας παραήταν άφθονοι με αποτέλεσμα το κρέας να ζητά απεγνωσμένα σωσίβιο. Σκατά. Τι κάνουμε τώρα?

Τι κάνουμε. 1) Βγάζουμε τη μπριζόλα έξω. 2) Παίρνουμε πιατάκι. 3) Χύνουμε ότι ζουμί υπάρχει στην τοστιέρα  4) Κόβουμε τη μπριζόλα στα δύο 5) Βάζουμε το ένα κομμάτι πάνω απ τ άλλο 6) Πιέζουμε.
Αυτό ήταν. Σε 3 λεπτά η μπριζόλα έχει γίνει σαγρέ. Όπως στα καλά εστιατόρια. Χάρηκα. Θα φάω. Πετάω και το λουκάνικον όπου δεν είχα παρενέργειες και την πιτούλα μετά και ωωωωω τι καλάααα. Καλό Πάσχα μου.


Κι έτσι που λέτε ολίγον ταλαιπωρημένος αλλά χορτασμένος και τελικώς ευχαριστημένος προσάραξα στον καναπεδάκο μου πίνοντας μερικές τελευταίες γουλιές μπυρίτσας πριν τον απογευματινό ύπνο. Και δεν χρειάστηκε να μετρήσω ούτε προβατάκια ούτε αρνάκια ούτε τίποτα. Μια μπριζόλα έφτανε...

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ

Εντάξει. Είμαι σίγουρος ότι έχετε διαβάσει το ποστ με τις γυναικείες ορμόνες που έχει μέσα τη Χοντοσεντερονίνη. Εγώ δεν θα το αναπαράγω, απλά θα γράψω το δικό μου με τις ορμόνες που επηρεάζουν τη φίλη μου τη Μαρίνα. Της έχω πεί ότι θα την κάνω διάσημη. Πάρτε μια φώτο για αρχή.


Για να σας βάλω λίγο στο κόλπο η Μαρίνα είναι μανικιουρίστ, πολύ φίλη μου, ιδιαίτερος χαρακτήρας και καραχυμαδιό. Θα καταλάβετε κι άλλες πτυχές και συνήθειες της με την περιγραφή των ορμονών της. Για πάμε...

Μανικιουρίνη
Ορμόνη, που εκκρίνεται κάθε μέρα από τον οργανισμό της Μαρίνας, και ιδιαίτερα όταν υπάρχει οπτική επαφή με νύχι άλλης γυναίκας ασχέτως καταστάσεως νυχιού. Σε καταστάσεις στέρησης μπορεί να εκκριθεί και σε οπτική επαφή με άντρες

Κουτσομπολίνη
Η ορμόνη αυτή εκκρίνεται σπάταλα σε συνδυασμό με την έκκριση της μανικιουρίνης. Μπορεί όμως και να συμβεί και αυτόμολα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή.

Τηλεφωνίνη
Ορμόνη, που δίνει στη Μαρινα την ικανότητα να μπορεί να μιλά στο τηλέφωνο για πολλές ώρες χωρίς να χρειάζεται τροφή και νερό. Εκκρίνεται καθημερινά σε σταθερή ποσότητα, αλλά παρατηρείται υπερέκκριση όταν συνδέετει με την γκομενοκλαψίνη ή την κουτσομπολίνη

Διατροφίνη
Εκκρίνεται κάθε Δευτέρα πρωί ιδίως μετά το ανέβασμα σε ζυγαριά η με την εφαρμογή στενού τζην και ιδιαίτερα αν το Σαββατοκύριακο έχει υπερεκκριθεί η σαβουροφαγίνη και η τζιντονικίνη

Σπαζαρχιδίνη
Πρόκειτε για ορμόνη που τη συναντάμε στη Μαρίνα ανεξαρτήτως ώρας και μέρας και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ραντεβού η αναμονής. Συνοδεύεται άρρηκτα με τη δικαιολογίνη.

Δικαιολογίνη
Ορμόνη που διαχέεται σε μεγάλες ποσότητες χωρίς προειδοποίηση και καταλήγει σχεδόν πάντα στην έκκριση σπαζαρχιδίνης.

Ασυμμαζετορουχίνη
Εκκρίνεται κάθε μέρα ανεξαρτήτου ώρας και έχει ως αποτέλεσμα διάσπαρτα βουνά ρούχων ασιδέρωτα και μη, διασκορπισμένα all over the δωμάτια. Συνδέεται άμεσα με τη δικαιολογίνη σε περίπτωση επισκέψεως φίλων και με την πανικοβλίνη σε περίπτωση επισκέψεως γκόμενου.

Ανοιγοπαραθυρίνη
Ορμόνη που κυλά στον οργανισμό της Μαρίνας άπλετα και ενεργοποιείται όταν βρίσκεται μπροστά σε PC. Εχει χαρακτηριστικό την ακατάληπτη μανία ανοίγματος παραθύρων στο desktop χωρίς ιδιαίτερο λόγο με αποτέλεσμα να σέρνεται ο υπολογιστής σε οποιαδήποτε ενέργεια. Μετά ακολουθεί η έκκριση της μαγιατιρεπουστίνης

Πριονίνη
Παρατηρήται έκκρισή της κάθε Παρασκευή η Σάββατο στο Γκαζακι η στο Animal. Συνοδεύεται με την διάχυση Τζιντονικίνης

Αυτάαααα. Είπα να μην τη θάψω άλλο. Φτάνει. Αρκετό καντήλι θα φάω και μ αυτά. Γειά σου Μαρινέιρο. Καλό Πάσχα. I Love U!!

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

ΤΟΠ ΤΕΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΠΑΓΩΤΩΝ

Έμαθα προσφάτως ότι υπάρχει παγκόσμια μέρα παγωτού. Με αφορμή αυτή σκέφτηκα να φτιάξω ένα Τοπ Τεν από τα παγωτά που μου χουν μείνει στη μνήμη από τα παιδικά μου χρόνια. Τότε που τα παγωτά δεν υπήρχαν όλο το χρόνο και που όταν ανοίγαν τα ψυγειά τέλη Μαρτίου νομίζω, ήταν το γεγονός του μήνα. ''Πόσα παγωτά έχεις φάει'' ήταν η συνηθέστερη ερώτηση που γινόταν τότε, ακολουθούμενη αργότερα από την ''Πόσα μπάνια έχεις κάνει''. Κάψιμο.

1) Τονγκο
Είναι το πιό παλιό που θυμάμαι. Μια κίτρινη γλίτσα με καφέ καπέλο. Είχε και μάτια η δεν θυμάμαι. Α είχε ναι. Και στόμα είχε που χαμογελούσε. Σα να χαιρόταν που θα το φάμε δηλαδή? Ε ναι σωστό έτσι έπρεπε να γίνει γιατί άμα είχε στεναχωρημένη φάτσα θα μας δημιουργούσε τραύματα...

2) Τρόϊκα
Αχαχαχα. Κι όμως ναι υπήρχε τέτοιο παγωτό. Γαμωτ δεν βρίσκω φώτο. Ρε κοίτα να δείς. Που να το περιμέναμε τότε πως θα είναι τόσο επίκαιρο τώρα. Νομίζω πως θα κανε θραύση αν ξανάβγαινε. Σίγουρα γιατί όλοι σήμερον θα θέλαν να δαγκώσουν την τρόικα...

3) Τρελή Πατούσα
Η αλλιώς Big Foot. Αυτό ήταν ροζ με καφέ δάχτυλο. Γαμάτο για ποδολαγνεία. Κάτι φίλες μου θα τρελαινόταν αν υπήρχε τώρα. Έβγαζες την κάλτσα, εχμμμ το περιτύλιγμα και του έριχνες ένα κανιβαλικό δάγκωμα...


4) Lucky Cup
Ήταν από τα λίγα παγωτά που δεν είχε σημασία η γεύση αλλά το δώρο που είχε στον πάτο. Αυτό το παγωτό ήταν υπεύθυνο για τις πρώτες συμπεριφορές ανομίας που είχαμε ως παιδιά. Μπούκαρες με το κεφάλι στο ψυγείο και έψαχνες να βρείς Lycky Cup άθικτο. Αν έβρισκες το παιρνες άνοιγες και τα υπόλοιπα και καβάτζωνες το δωράκι. 


5) Magnum
To πρώτο καραχορταστικό παγωτό. Φουλ σοκολάτα και το κλου της υπόθεσης ήταν σοκολατάκι-ελιά τοποθετημένο στο κέντρο. Υπάρχει ακόμα αυτό ε?
6) Marengata
Αυτό το παγωτάκι ήταν για απαιτητικούς ουρανίσκους. Κρέμα με σιροπάκι, κερασάκι και ενα παντεσπάνι απροσδιορίστου υφής και γεύσης που υποθέταμε ότι αυτό θα ήταν η μαρέγκα. 
Θυμάμαι και το τραγουδάκι. Μαραγκάταααα, μαρεγκαατααααα, το πιο σπέσιαλ παγωτό, έχει κρέμα σοκολάτα και σιρόπι και μαρέγκα και κεράσι ολόκληρό....
 
7) Λόλιποπ
Ε αυτό ήταν καραχίτ. Ήταν και φτηνό κι αν σ είχε πιάσει η λιγούρα για παγωτό ήταν η απόλυτος λύση. Φράουλα με λεμόνι και ένα λιγωτικό σιρόπι φράουλα στο εσωτερικό σ έκαναν να μασάς το ξυλάκι στο τέλος. Σούπερ

 8) Μπομπονέλα
Μάλλον αυτό ήταν το πιο παλιό που θυμάμαι αν και δεν ήταν παγωτό ήταν γρανίτα. Όλα τα λεφτά η μπομπονέλα με γεύση Κόκα κόλα. Είναι στην κατηγορία σπρώξε γλύψε. Από τους πρώτους παιδικούς εθισμούς



9) Turbo
Ε αφού έπιασα αυτή την κατηγορία του σπρώξε γλύψε, δεν θα μπορούσα ν αφήσω απ έξω τον αρχηγό. 
Τurbo. Γαμάτο. Παραδόξως το αγόραζαν και κορίτσια πολύ αν και ήταν παγωτό με υπονοούμενο. Αλλά θα μου πείτε τότε δεν είχε σημασία ήμασταν απονήρευτα. Αααα ρε τι ωραίεες εποχές



10) Σαντουιτς 50-50
Το γαμάτο σ αυτό το παγωτό ήταν ότι όλοι ξεκινούσαν να τρώνε το παγωτό από τη μεριά της κρέμας για να αφήσουν το καλό στο τέλος. Τη σοκολάτα.


(ενταξει η φώτο είναι από την εκδοχή Algida που χε και μια κίτρινη αηδία αλλά τες πα περίπου έτσι ήταν)

Αυτά που λέτε ήταν τα πιο κολληματικά παγωτά που μου έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη. Υπήρχαν κι άλλα βέβαια άξια αναφοράς όπως το πχ το Σικάγο και το Μανχάταν που τ άφησα έξω λόγω αντιαμερικανικών συναισθημάτων. Επίσης υπήρχε το Coctail που παίζει ακόμα, το Μπραζιλιάνο, το Number Οne και άλλα που μου διαφεύγουν. Ως επί το πλείστον όμως τα παραπάνω φτιάχνουν το δικό μου τοπ τεν. 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...