ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Το πρώτο ραντεβού που λέτε αγαπητοί μου φίλοι και φίλες είναι πάντα κρίσιμο.

Για να είναι επιτυχημένο χρειάζεται προσπάθεια, και καλή προετοιμασία. Εκτός των άλλων πρέπει να διαλέξεις και το σωστό μέρος όπου θα βγες με το αμόρε. Ένα σωστό και σίγουρο για τον εαυτό του αρσενικό πρέπει να δείξει ότι μπορεί να πάρει επάνω του την ευθύνη της εύθραυστης αυτής συνάντησης. Σινεμά πάντως δεν παίζει να διαλέξεις. Αλλά μου συνέβη και αυτό.

Θα σας παραθέσω λοιπόν παρακάτω τις περιπτώσεις όπου κατέληξα να πάω σινεμά σε πρώτο ραντεβού. Για ακούστε..

Πρώτο ραντεβού που λέτε. Και όχι απλώς πρώτο. Το πρώτο των πρώτων. Που να πάμε λοιπόν με την νεαρά? Μικρός ήμουν δεν ήξερα απ αυτά. Σε καφετέριες δεν πήγαινα ακόμα. Ε που να την πάω ρε παιδιά. Στα Goodys? Αν και άπειρος δεν μου φάνηκε πρέπον. Είπαμε λοιπόν να πάμε σινεμά. Ήμουν και ντροπαλούλης και θεώρησα ότι θα μου κανε καλό να έχει λίγο σκοτάδι και να μην λέμε και πολλά. Πάμε στο σινεμά που λέτε. Νομίζω ήταν το Ετουάλ στην Καλλιθέα. Δεν θυμάμαι καλά. Το έργο όμως το θυμάμαι. Ήταν το ''Τσάκι, η κούκλα του σατανά''.... Κούκλα μου που σ έφερα. Εντάξει.  Και γαμώ τα έργα δεν διάλεξα? Έπιασα Τζακπότ μεγάλε.

Πέραν της ατυχής αυτής επιλογής που τελικά δεν είχε και ιδιαίτερη σημασία, ήταν ωραία. Γιατί και εγώ και η νεαρά για άλλο σκοπό είχαμε βγει, στα παπάρια μας για το έργο. Για το μπαλαμούτι είχε γίνει όλη η δουλειά. Έργο δεν είδα που λέτε. Τη μισή ώρα προσπαθούσα να περάσω το χέρι μου στην πλάτη της και την άλλη μισή χαιρόμουν που το είχα περάσει. Κι αυτή την ίδια χαρά είχε νομίζω. Που κατάφερα και πέρασα το χέρι μου. Για την ιστορία το έργο με τον Τσάκι το είδα αργότερα σε βιντεοκασσέτα. Γαμάτο τελικά.  Το δα 3 φορές. Το τσάκι-σα...

Μετά από αυτή την εμπειρία πέρασε καιρός για να κάνω το ίδιο λάθος. Να βγώ δηλαδή για ραντεβού σινεμά.. Ε το ξανάκανα πάντως.

Και βγαίνω again πρώτο ραντεβού με κοπελιά. Είχα μεγαλώσει αρκετά. Δεν ήταν ιδέα μου βέβαια γιατί μου είχε περάσει το βίτσιο να κάτσω 2 ώρες μες τη μούγκα να παρακολουθήσω ταινία σε πρώτο ραντεβού. Αλλά αυτή επέμενε. Τέλος πάντων το δέχτηκα.

Πάμε λοιπόν στο σινεμά, προμηθευόμαστε και μπινελίκια απ το μπαρ, ποπ κορν και τα συναφή και καθόμαστεεε. Το έργον αρχινίζει δεν θυμάμαι βέβαια ποιό ήταν και έχω στερεώσει το κουτί με τα ποπ κόρν ανάμεσα στα πόδια μου για να παίρνουμε και οι δύο απο κεί.

Σε κάποια φάση πιάνομαι με το κουτί στ απαυτά μου και σε ανύποπτο χρόνο το βγάζω και το τοποθετώ ανάμεσα στις καρέκλες δίπλα μου. Τότε η κοπελιά αποφασίζει να πάρει άλλη μια χούφτα ποπ κορν χωρίς να έχει δει ότι μετακίνησα το κουτί. Ε και που λέτε νιώθω λοιπόν ένα χέρι να μου τα πασπατεύει...:Ρ

Γυρίζω και την κοιτάζω με έκπληκτο βλέμμα, με κοιτάζει κι αυτή με γουρλωμένο μάτι και κοκκινίζει. Γελάω τότε της λέω: - Ε κοίτα, να πάμε σπίτι μου άμα θες καλύτερα..:Ρ:Ρ:Ρ

Μας άκουσε όλο το σινεμά απ τα γέλια.

Υπήρχε και μια τρίτη περίπτωση που μόλις θυμήθηκα όπου πήγα με σεμνή κοπελιά που δεν μ άφηνε ούτε να την κοιτάξω. Και είδαμε τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών. Θεέ μου. 3 ώρες και κάτι έργο κι αυτή να βρίσκει περισσότερο ενδιαφέρον στο γκόλουμ παρά σε μένα. Μαρτύριο.

Από τότε δεν ξαναπήγα ραντεβού σε σινεμά. Γενικώς. Ούτε πρώτο, ούτε δεύτερο, ούτε πεντηκοστό. Ε αφού δεν με πάει το άθλημα τι να κάνω. Κι αν μου το ζητήσει ξανά κάποια θα της πω:

- Κοίταξε να δεις κοπελιά. Δεν προχωράει το πράγμα. Νομίζω ότι καλύτερα θα ναι να μείνουμε δυό σινε-φίλοι....:Ρ

Be a Fan