Laburdius: EAT, I UNDERSTAND...

Τα Αγγλικά μου δεν μπορείς να πεις ότι είναι και άθλια, αλλά δεν είναι και τέλεια. Αν είχαμε πάντως περισσότερο τουρισμό στη Λέσβο σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερα, αλλα η τελευταια φορά που θυμάμαι να μίλησα με τουρίστρια θα ταν πριν 20 χρόνια. Κρίμα ε? Θα με διαβάζουν τώρα από καμμια Κω τα καμάκια και θα χουν πεθάνει στο γέλιο. Θα χουν πέσει σε ΚΩμα. Ε τι να κάνουμε ρε παιδιά. Εδω μας ελαχε η μοίρα να χουμε καταγωγή. Στην όμορφη Λέσβο. Με το καλό λάδι και χωρίς τουρίστριες. Δεν γαμείς. Αυτές χάνουν. Γιατι με τόσο λάδι που χουμε φάει τόσα χρόνια... ξέρετε..:Ρ

Και που λέτε η ιστορία έχει ως εξής: Ήταν μια Ινδή μια Ολλανδέζα, ένας Σλοβένος και μια Ελληνίδα και ήρθαν να κάνουν ελεύθερο camping στη Μυτιλήνη στις 1 το βράδυ με 8 μποφώρ. Οχι δεν είναι ανέκδοτο. Η Ελληνίδα φίλη μου που λέτε με παίνει τηλέφωνο ότι θέλει να κάνει αυτό το ηρωικό. Ρε συ της λέω, πάτε καλά? Πως θα στησεις σκηνη με 8 μποφώρ 1 το πρωι μες τα σκοτάδια? Εχετε κάνει στα OYK?

Ελα μου λέει ρε μια χαρά, ε φυσάει λίγο αλλά οκ. Θα τα καταφέρουμε. ΟΥΚει... Ε τι να της πω. Αφού θέλει...

Εχω βέβαια μια ανησυχία γιατί η Ινδή φίλη της είχε δοκιμάσει ούζο την προηγούμενη και εγινε κουρούμπελο. Σχεδόν άρχισε να μιλάει Ελληνικά. Την ρωτάω.

- Βρε πουλάκι μου πως τα κατάφερες? Πόσα ούζα ήπιες? μου λέει:

- Oh two bottles...

- Ορίστε? και δεν πήγες νοσοκομείο? Πάλι καλά. Σ άρεσε το ούζο ε? Απάντηση:

- Μα ήταν καταπληκτικό. Ρίχνεις λίγο νερό και γίνεται ποτό. Τέλειο. I love Greece...

Γουστάρω Ινδή φίλη με τρέλα. Μπήκε στο νόημα. Θεά.

Τες πα με τα πολλά τους δείχνω μέρος πάνε στήνουν όλα καλά. Εμείς εβρισκόμαστε σε διπλανό μπαράκι όπου τους ενημερώνω ότι αν θέλουν κάτι να ρθουν να μας βρουν εκεί. ολα καλά λοιπόν. Ε περνάνε καμια δυό ώρες και τσουπ η Ολλανδέζα με την Ινδή έρχονται στο μπαράκι να βρουν κάτι να φάνε. Για καλή τους τύχη υπάρχει club sandwich. Εκει που τρώνε λοιπόν τις πετυχαίνω και κάθομαι να πούμε 2 κουβέντες. Στα Αγγλικά...

Που λέτε, σφίγγω ένα Heig και κάθομαι να μιλήσω. Μετά από τα 3 πρώτα αμήχανα λεπτά που προσπαθω να ξανακάνω install την Αγγλική γλώσσα στον σκληρό του εγκεφάλου μου, νιώθω πολύ ικανοποιημένος που έχω αρχίσει να θυμάμαι λέξεις από την Α προκαταρκτική. Κι εκεί που η κουβέντα πάει να αγγίξει επίπεδο Lower φτάνει η Μαρίνα που μπαίνει με φόρα Proficiency και μου κόβει τον ειρμό. Ο έρμος τι να κάνω, πατάω mute. Ε σε καποια στιγμή σαν γνήσιος Διδυμάρας δεν αντέχω τη σιωπή και λεω δεν γίνεται πρέπει να πω κάτι κι εγω. Κι ενω η Ινδη φίλη είναι μπουκωμένη με μισό club σαντουιτς της κάνω ερώτηση. Ασχέτου θέματος. Μου απαντά με νοηματική ότι τρώει και να περιμένω να καταπιεί. Και τότε της λέω το αξιομνημόνευτο: Eat, I understand....

Η Μαρίνα σκίζει τα διπλώματά της επιτόπου και χτυπιέται κάτω απ το τραπέζι γελώντας τσιριχτά. Εγω έχω καταλάβει τι γίνεται αλλά κάνω το μαλάκα γιατί οι κοπέλες δεν γελάνε. Βρήκαν την απάντηση πολύ φυσιολογική. Η Μαρινα επανέρχεται και μου λέει:

- Βρε μαλάκα τι eat, i understand.

- E τι να της πω ρε συ. Την είπα να φάει. Καταλαβαινω οτι δεν μπορει να μιλήσει. Πως να το λεγα?

- Να της έλεγες... Take your time..
- Ναι. Και να πιναμε κι ένα τσαί με κουλουράκια. Μαρίνα δεν γαμιέσαι κι εσυ και το proficiency.

Αυτή που λέτε αγαπητοί φίλοι ήταν μια από τις ελάχιστες απόπειρες επικοινωνίας που είχα ever με αλλόδαπό. Και είδατε ε. Εκεί που πας να κάνεις μια προκοπή, σκάει μια Μαρίνα απ το πουθενά να σου γαμήσει το project. Α δεν θα την ξανακαλέσω για βοήθεια τελείωσε. Θα μείνω μόνος μου την επόμενη φορά να κάνω την προσπάθεια. Το χω παράτηρήσει. Αν με ρίξουν στα βαθειά...διορθώνομαι...