ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ: ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΠΑΘΑ ΟΡΤΥΚΙΑΣΗ

Εντάξει. Μετά και το χτεσινό θα φτιάξω ειδική κατηγορία που θα λέγεται: ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ. Προσέξτε.

Και ανεβαίνω που λέτε σήμερα στο σπίτι της καλής μου μητερούλας, όπου μου έχει φτιάξει γεμιστά. Love u Mom. Ναι σαν την διαφήμιση με τον τύπο που ζητάει φετούλα, μόνο που αυτός κατεβαίνει όροφο και εγώ ανεβαίνω. Τες πα. Κατά το σερβίρισμά λοιπόν κι ενώ έχω σκοτώσει την πρώτη μελιτζάνα, η μάνα αρχίζει την κουβέντα. Αφορμή στάθηκε ένα ημερολόγιο με ποιηματάκια που έχει εκεί δίπλα στο τραπέζι κι εγώ κάθε φορά το τσεκάρω τρώγοντας, για να δώ τι λέει ο ποιητής από πίσω:

Οσο κι αν είμαι δυνατός
Και τον σκληρό κι αν κάνω
Μπροστά σ' ένα μελαχρινό
Τον έλεγχό μου χάνω

Άλλα ντάλα. Μπροστά λέει την ημερομηνία και ποιος γιορτάζει. ''Σύλληψις του Αγ. Ιορδάνη του Προδρόμου''...

-Μάνα σήμερα γιορτάζουμε που μπαγλαρώσανε τον Αι Γιάννη?
-Τι λες βρε βλάσφημε.
-Μα αφού λέει ''σύλληψις του Αγίου Ιωάννη''
-Μη μου κάνεις εμένα τον χαζό, ξέρεις τι εννοεί. Την μέρα που συνέλαβε η μητέρα του τον Αγιο Ιωαννή.
-Ααααα

Δεν ψάρωσε η mom με το χαζολογοπαίγνιο. Άλλα μιας και τό ανέφερα, δεν είναι λίγο κουλό να γιορτάζουμε πότε συνέλαβε η μητέρα του Αγίου Ιωάννη τον Αγιο? Και άντε και να το δεχτούμε. Πως ξέραν τότε, ποια μέρα έγινε η ωορρηξία και βγάλαν την ημερομηνία εορτής.? Εεεε? Να κάτι τέτοιες μαλακίες ρωτάω και θα πάω στην κόλαση το ξέρω. Τες πα. Είμαι στην μέση της γεμιστής ντομάτας και γλυκοκοιτάζω την πιπεριά.

-Και αύριο λέει το ημερολόγιο, είναι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας μαμά. Καλά μα πόσες Παναγίες έχει και γιορτάζουν?
-Ε αγόρι μου γιορτάζουν πολλές, ανα περιοχή. Υπάρχει η Παναγιά η Κανάλα, η Παναγιά Σουμελά, η Παναγιά η φανερωμένη κ.α.
-Καλά ρε μάνα. Franchise έχουν ανοίξει?
-Σκάσε βρε βλάσφημε σου λέω
-Καλά

Πάω ντουγρού για το καθαρτήριο, τα παμε αυτά, αλλά δεν μπορώ και να μην σχολιάζω. Είμαι αντιδραστικό παιδί. Η μαμά λοιπόν με αφορμή την εορτή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας ξεκινάει ιστορία όπου μου λέει ότι θυμάται όταν ήταν 4 ετών που γεννήθηκε η αδελφή της που γιορτάζει κιόλας εκείνη την μέρα. Νταξ. Τώρα πως το θυμάται η μάνα μου αυτό 67 ετών κι εγώ κοντεύω να ξεχάσω πως δένω τα κορδόνια μου δεν ξέρω. Από εκείνο το κομμάτι DNA δεν έχω πάρει μάλλον.

Και ξεκινάει:
-Που λες αγόρι μου, τότε, γιατροί και τέτοια δεν είχαμε εμείς. Είχαμε φέρει λοιπόν τη Μαμή την Κατινούλα, ξέρεις αυτή που είχε κόρη την Ειρήνη την Πετρά, που παντρεύτηκε εκείνον τον Χιώτη τον Μπαρμπασκιανό που ήταν λίγο αλλήθωρος και κάνανε τον Αλέκο και την Φρόσω, που πήγανε στην Αμερική και...
Ας μην συνεχίσω. Καταλαβαίνεται πως με κάθε όνομα, αρχίζει και μια λεπτομερής ανάλυση γενεολογικού δέντρου που είναι απάλευτη. Και κάθε φορά με ρωτάει. - Τον ξέρεις τον Αλέκο ε? Κι εγώ απαντάω - Ναι τον ξέρω μαμά. Κι ας μην τον ξέρω. Ε ναι γιατί μετά θα μου πεί άλλα 10 στοιχεία που θα χουν άλλα 10 ονόματα μέσα και δεν θα τελειώναμε ποτέ. Τέλος πάντων συνεχίζει.

- Ναι που λες και τότε περιμέναμε τη γιαγιά να γεννήσει, εγώ ήμουν τεσσάρων αλλά τα θυμάμαι. Κι ο παππούς περίμενε κι αυτός πότε θα γεννήσει κι ήταν ανυπόμονος.
- Α ήθελε να δει τι ήταν το παιδί ε?
- Οχι παιδί μου. Ήθελε να πάει στο κυνήγι, γιατί είχαν πέσει ορτύκια στο Βούρκο κι ήταν με την καραμπίνα στο χέρι.(!)
- Ποια ορτύκια ρε μαμά?
- Ορτύκια παιδί μου. Παλιά είχε πολλά ορτύκια η Μυτιλήνη γιατί είναι πέρασμα. Και έβγαινε ο κόσμος και κυνηγούσε. Ξέρεις τι νόστιμα που είναι? Πιο ωραία από κοτόπουλο. Αν και μια φορά που έφαγα πιο μεγάλη όταν ήμουν με πείραξαν κι έπαθα λέει ορτυκίαση.
-Ορίστε? Τι έπαθες λέει?
- Ορτυκίαση
-Υπάρχει τέτοια αρρώστια?
-Πως δεν υπάρχει. Άκου. Που λες μετά πιο μεγάλη, έμενα στην Αθήνα, αλλά τα καλοκαίρια ερχόμουν στο νησί. Ε μια χρονιά έμεινα και τέλη Σεπτεμβρίου όπου ο παππούς είχε έρθει ένα απόγευμα κι είχε πιάσει 25 ορτύκια. Ε μου ψήσανε κι έμενα ένα στα κάρβουνα. Λουκούμι
-Και?
-Ε να και έφαγα ένα. Και που λες πήγα με τα κορίτσια μετά μια βόλτα κι άρχισα να μην είμαι καλά. Είχα κρυάδες και μουδιάσαν τα χέρια μου. Και λέω κορίτσια δεν είμαι καλά, δεν είμαι καλά πάω σπίτι. Ε και πήγα σπίτι όπου κατά τύχη ήταν εκεί η Ειρήνη η Πετρά που με βλέπει και μου λέει: Τι παθες μωρ συ? Ε της λέω και με ρωτάει. Έφαγες ορτύκια σήμερα? Έφαγα της λέω. Αααααααα μου κάνει. Έπαθες ορτυκίαση. Πιες πολύ γάλα, ξάπλωσε και να ειδοποιήσετε τον ταξιτζή το Σκιά, αν δεν αναπνέεις καλά, να σε πάει στο νοσοκομείο.
Εγώ εκείνη την ώρα είχα κοκκαλώσει ολόκληρη. Είχαν μουδιάσει τα πάντα. Αλλά τα έκανα αυτά που λες αγόρι μου και το πρωί ήμουν λίγο καλύτερα. Την άλλη μέρα μου πέρασε.
-Άντε ρε μάνα, της λέω παθαίνεις τέτοιο πράγμα από τα ορτύκια?
-Παθαίνεις, παθαίνεις. Ξέρεις γιατί? Τα ορτύκια πριν έρθουν στο νησί περνάνε πάνω από Τουρκία κι εκεί πάνε και τρώνε κάτι σπόρια κι αυτά μάλλον προκαλούν την αρρώστια.
-Τι σπόρια?
-Ινδικής Κάνναβης....:Ρ:Ρ:Ρ:Ρ:Ρ

Εκεί, έχω φύγει κάτω απ το τραπέζι και κοπανιέμαι.
-Πω ρε μαμά και κοκκάλωσες με το ορτύκι?.  Να σε ρωτήσω. Πουλάνε πουθενά ξέρεις?...:Ρ

Εντάξει το τελευταίο δεν το ρώτησα αλλά στο τσακ ήμουν. Ρε τι έχουμε πάθει. Μα καλά την ακούς τόσο άσχημα με το ορτύκι? Που να τό ξερα. Και μ αρέσει που φέτος κάτι παλικάρια στο νησί με ρωτάγανε:
-Ρε φιλαράκι, έχεις κάνα τσιγαράκι να μας δώσεις να ουμ? Ε άμα ήξερα την ιστορία θα τους απαντούσα:. Όχι ρε φίλε. Αλλά άμα έχεις καμιά καραμπίνα κάτι θα γίνει....:Ρ

Be a Fan