ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ. ΘΑ ΕΞΑΘΛΙΩΘΩ...

Χα. Με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου να βρίσκεται σε εξέλιξη, και εννοώ την απόλυσή μου από την δουλειά μετά από 13 χρόνια, το Δεκέμβριο, διάφορα πράγματα στροβιλίζουν στο κεφάλι μου. Το πρώτο είναι να την πέσω σε μια πλούσια χήρα να με αποκαταστήσει. Ένα άλλο είναι να ληστέψω μια τράπεζα. Το τρίτο είναι να γίνω ζιγκολό. Χμ. Τίποτα από αυτά δεν μ αρέσει. Ας δω κάτι διαφορετικό. Οι εναλλακτικές μου επιλογές που σκέφτηκα είναι οι εξής:
1) Να ψάξω να βρω νέα δουλειά και
2) Να δουλέψω ανεξάρτητος γραφίστας με μπλοκάκι.
Τέλεια. Μια νέα ζωή ξεκινά. Για να εξετάσω τις υπέροχες προοπτικές που μου δίνει αυτή η ευτυχής συγκυρία....

Για την πρώτη επιλογή λοιπόν, η κατάσταση επιβάλλει να φτιάξω βιογραφικό. Το χω. Θα βάλω ότι ξέρω και Κινέζικα. Δεν γαμιέται αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα ασχοληθεί και κανείς. Ε ναι γιατί στις ελάχιστες πλέον εταιρίες που ζητούν γραφίστα, πρέπει να με επιλέξουν μεταξύ 500-1000 ανέργων γραφιστών (και λίγους λέω). Ουφ. Μου φαίνεται πιο εύκολο να γίνω το επόμενο Greek Idol παρά αυτό. Τέλος πάντων ας το παραβλέψω. Και πες ότι τον περνάω αυτόν τον σκόπελο. Και με προσλαμβάνουν. Που άραγε? Το πιο πιθανό είναι να πηγαίνω σε μια δουλειά στον Ασπρόπυργο στη Μεταμόρφωση ή όπου στο υπερπέραν θα βρω όπου θα μου δίνουν 585 ευρώ χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες και με το δικαίωμα να με διώξουν όποτε γουστάρουν ή να με παίρνουν τηλ όποτε τους καπνίσει κι έχουν δουλειά. Ωραία ε? Εντάξει. Να το σκεφτώ λιγάκι? Το σκέφτηκα. Μήπως να πάτε να γαμηθείτε καλύτερα λέω εγώ? 

Η δεύτερη επιλογή μου, είναι να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας. Αφεντικό δηλαδή. Ω ρε πούστη. Θα γίνω ένα με το κεφάλαιο? Πως θα το αντέξω, αριστερός άνθρωπος. Για να δω όμως προοπτικές. Χμ. Λέει να ανοίξω βιβλία όπου θα δίνω 400 ευρώ το δίμηνο ΤΕΒΕ, με χαράτσια εξτρά για ελεύθερο επαγγελματία, με κοστολόγηση μακέτας την μισή της αξίας της σε ένα πελατολόγιο σχεδόν μηδενικό, όπου αν θελήσει ο Θεός και πάρουμε μία δουλειά, το κράτος θα την φορολογεί 35%. Εντάξει. Να το σκεφτώ ακόμα λίγο? Ναι.
Μήπως να πάτε να γαμηθείτε καλύτερα όοοοοολοι μαζί λέω εγώ? 

Υπέροχα δεν έχουν τα πράγματα ως εδώ? Μα θα μου πείτε και τί να κάνεις δηλαδή ρε μεγάλε? Άνεργος θα μείνεις για πάντα? Το χω σκεφτεί κι αυτό. Με την αποζημίωση που θα πάρω να αγοράσω 30 κούτες μακαρόνια και σάλτσα ντομάτα με πολύ συντηρητικό, για να συντηρηθώ τα επόμενα 10 χρόνια. Καλό ε? Αλλά πολύ υδατάνθρακας ρε παιδί μου. Θα πάθω τίποτα. Θα δω τι θα κάνω με το θέμα.

Το σίγουρο όμως που το έχω αποφασίσει εδώ και καιρό, είναι άλλο. Λέω λοιπόν από δω και πέρα, από τη στιγμή που δούλεψα 14 χρόνια ανελλιπώς, πληρώνοντας εργασιακές εισφορές, πληρώνοντας εφορία, φπα, χωρίς να βάλω οποιοδήποτε μέσον για να μπω σε υπηρεσία, ούτε καν να πάρω μια καλή μετάθεση στο στρατό, από τη στιγμή που δεν καταχράστηκα ούτε ένα ευρώ από δημόσιο χρήμα, από τη στιγμή που δεν διάλεξα κανέναν μπλε η πράσινο να ψηφίσω εδώ και 18 χρόνια κι από τη στιγμή που πλήρωσα σε ΦΠΑ όλα όσα αγόρασα όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή το 1/4 των εισοδημάτων μου σε 14 χρόνια, μήπως λέω μήπως να αρχίσω ΝΑ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΣΤ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΨΩ ΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΤΗΣΩ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ? Μήπως?

Αστα ρε συ Τζίνα. Μέχρι και σένα σε βάλαν να κόβεις απόδειξη. Δεν φτάνει που γαμιέσαι στη δουλειά όλη μέρα πρέπει να κάνεις και τη λογίστρια. Γάμησε τους σου λέω.

Τι λέτε κι εσείς αγαπητοί μου αναγνώστες? Δεν ακούγεται δίκαιο? Ναι θα μου πείτε. Αλλά σύνταξη ρε μεγάλε? Πως θα πάρεις? Χμ. Ναι. Ποια σύνταξη? Αυτή που αν θέλει ο θεός να ζήσω θα πάρω στα 140 μου έτσι όπως πάει? Αυτή που σε 40 χρόνια που θα πάρω θα έχει το αντίτιμο ελεημοσύνης στο δρόμο? Ποια σύνταξη?

Και πάλι ναι θα μου πείτε, ωραία τα λες. Αλλά εσύ ρε αρχηγόπουλο μιλάς εκ του ασφαλούς γιατί παιδιά σκυλιά δεν έχεις. Εμείς που χουμε και τρία κουτσούβελα τι να κάνουμε? Να τα πετάξουμε απ τον 4ο?
Δίκιο έχετε δεν λέω ρε παιδιά. Η προσέγγιση είναι πολύ εξατομικευμένη. Το νόημα της όμως, δεν είναι να κάνουμε όλοι απεργία πείνας. Η ουσία είναι να μπορέσουμε ο καθένας με τα όπλα που έχει να αντισταθεί σ όλη αυτή την εξαθλίωση. Θα χρειαστούν θυσίες όπως και δήποτε. Το θέμα είναι τι μπορεί ο καθένας μας να θυσιάσει. Εγώ είπα την δική μου εκδοχή. Εσείς μεταφράστε τη θυσία κατά το δοκούν. Ας συνεχίσω την θεωρία μου...

Οι μεγάλοι εγκέφαλοι της κυβέρνησης κι όλα τα λαμόγια οι τοκογλύφοι της Ευρωπαϊκής ένεσης λοιπόν πρέπει να με περνάνε για ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑ. Και είμαι μαλάκας γιατί κάθομαι και τους ακούω και δεν σηκώνομαι να πάω έξω από το Οικονομικών να αρχίσω την Τρόικα κι όποιον άλλο δω με κουστούμι, στα γιαούρτια. Δεν το χω ακόμα όμως, έχω και καθαρό μητρώο. Αλλά που θα πάει. Θα ρθει κι αυτή η ώρα. Και τότε θα ρίχνω πέτρες όχι γιαούρτια. Προς το παρόν όμως, ρίχνω μόνο βέλη από μακρυά. Και μιας κι έχω το βήμα από δω θέλω να πω αυτό:

Εφόσον λοιπόν οι καλοί μου φίλοι οι κυβερνώντες και οι Ευρωχρέοι, με αντιμετωπίζουν σαν το κορόιδο της υπόθεσης, σαν το τυπάκι που έχουν πιάσει μαλάκα και με τρομοκρατούν κάθε μέρα απ τα κανάλια, εφόσον θέλουν να προσπαθήσουν να με εξαθλιώσουν όσο περισσότερο γίνεται, λέω να τους την κάνω τη χάρη. Να εξαθλιωθώ...

Ναι φίλοι μου, θα εξαθλιωθώ. Λέω λοιπόν να μην δουλέψω άλλο. Για κάποια χρόνια τουλάχιστον όσο αντέξω με τα μακαρόνια που θ αγοράσω. Λέω λοιπόν να κάτσω σπίτι μου σκέτο. Η αν δεν μείνω, να πάω στο σπίτι της μάνας μου στο χωριό. Γαμάτο αυτό. Θα καλλιεργώ κανα ντοματάκι που λέτε, θα χω καμιά κοτούλα, θα πηγαίνω για κάνα ψαρεματάκι και να το φαΐ. Χωρίς συντηρητικά. Καθαρό αέρα θα χω, καθόλου άγχος, ούτε κίνηση, ούτε παρκαρίσματα, η απόλυτη ηρεμία. Επίσης θα κάνω καμιά αρπαχτή από δουλειές κατάμαυρες, δόξα το θεό χεράκια έχω και να πληρώνω το ρεύμα και κάνα τηλέφωνο. Αυτά 

Έτσι τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής μου θα είναι: Δουλειά μηδέν για μένα σίγουρα, πολύ λίγα λεφτά και ηρεμία. Επίσης φορολογία μηδέν για μένα εφόσον δεν θα παίζει δουλειά άρα πέστε αλεύρι. Φράγκο μηδέν για σας αγαπητοί μου τοκογλύφοι σας γυρεύει. Πως τ ακούτε? Ωραίο ε? Κι εγώ το ψήνω. Τι λέτε δεν άκουσα? Φοβάστε για μένα πως θα επιβιώσω με αυτά? Μην φοβάστε αγαπητοί μου. Εγώ έχω μάθει και με ελάχιστα. Εσείς? 

Αυτό το ενδεχόμενο δεν ξέρω αν ποτέ το σκέφτηκαν τα ξεφτέρια μας. Αν αποφασίσουμε όλοι ότι θα τα ξύνουμε όλη μέρα, τι θα κάνουν? Όταν οι εργάτες σε ένα εργοστάσιο δεν πάνε να δουλέψουν και το εργοστάσιο δεν λειτουργεί ποιος χάνει? Και οι δύο. Όταν η αγορά δεν θα κινείται, όταν δεν θα υπάρχουν φόροι για να μαζέψεις, όταν ο άλλος αποφασίσει τελικά να πέσει στον γκρεμό μόνος του, εσύ τι θα κάνεις? Τι δεν άκουσα καλά? Θα πέσεις κι εσύ μαζί? Ααανα γειά σου.

Επαναλαμβάνω ότι αυτό το ενδεχόμενο πολλοί δεν μπορούν να το εφαρμόσουν. Τους καταλαβαίνω. Όσοι μπορούν όμως θα έπρεπε, καθώς επίσης κι όσοι δεν μπορούν θα έπρεπε να ανοίξουν πόλεμο με ότι μέσα έχουν. Και στο τέλος θα δείτε. Θα μας παίρνουν τηλέφωνα ότι μας βρήκαν δουλειά κι εμείς θα το σκεφτόμαστε. 

Σας το δηλώνω κατάμουτρα λοιπόν, ότι εγώ αυτό θα κάνω. Και όπως είπε κι ένας σοφός εφοπλιστής, αν με βρείτε αστέρια μου, φορολογήστε με. Και θα το κάνω γιατί ανοίξατε πόλεμο κύριοι. Και ανοίξατε πόλεμο και με αυτούς που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Και ανοίξατε πόλεμο σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο οικονομικό. Πόλεμο στις αξίες μας και στην αξιοπρέπεια μας. Κι αυτές να ξέρετε τουλάχιστον εγώ, δεν πρόκειται να σας τις χαρίσω. Αν πέσουν θα πέσουν ηρωικά. Με το κεφάλι ψηλά.

Και θα κλείσω με κάτι που μου αναφέρει συνέχεια η μάνα μου όταν της σπάω τα νεύρα:
Παιδί μου εσύ έχεις Πόντιο κεφάλι σαν τον πατέρα σου, έχεις πολύ πείσμα .
Ναι μανούλα μου. Έχω...

Be a Fan