ΔΩΣ ΜΟΥ ΛΙΓΑ ΠΛΟΥΤΗ, ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΩ ΜΠΟΥΤΙ

Αν είσαι πλούσιος μην διαβάσεις αυτό το κείμενο. Άλλαξε blog, θα εκνευριστείς. Αν παρ όλα αυτά σε τρώει, δώρισε τα λεφτά σου στο Χαμόγελο του Παιδιού και ξαναέλα. Εδώ θα μαστε δεν πάμε πουθενά. Α και καθώς κλείνεις τη σελίδα, πάτα και μια διαφήμιση στα δεξιά να πάρω 0,15 λεπτά. Πάτα και την από κάτω αν είσαι πολύ large. Στωωω

Μετά λοιπόν από αυτήν την μικρή επισήμανση προς τους πλούσιους φίλους μου, θα ξεκινήσω την αποψινή μου ιστορία, με αφορμή την 6η μέρα περιπλάνησης μας, στην αγαπημένη μου πόλη της Δράμας. Ας βολτάρουμε λίγο...

Αν και η Δράμα σαν όνομα, σε προδιαθέτει για όχι τόσο ευχάριστες καταστάσεις, αυτές που συνέβησαν τουλάχιστον μέχρι και την ώρα που μιλάμε, κάθε άλλο παρά δραματικές ήταν. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Θα επικεντρωθώ μόνο στην 6η μέρα παραμονής μας εδώθε. Η μέρα μας λοιπόν ξεκινά απλά και φτωχικά παρέα με τη φίλη μου Μαρίνα όπου με δανεικό αγροτικό (!) κατηφορίζουμε για καφέ προς τo κέντρο της πόλης.

Το χα πάντα απωθημένο να οδηγήσω όχημα με καρότσα. Το οποίο παρεμπιπτόντως, είναι και πολύ πιο ερωτικό όχημα από τα συνηθισμένα επιβατηγά. Ναι γιατί δεν υπάρχει αυτή η χαράδρα του χειρόφρενου που σε κρατά μακρυά από τον συνεπιβάτη. Τον νιώθεις δίπλα σου ρε παιδάκι μου, κολλητά. Ξέρεις ότι αν κατά λάθος αρπάξεις μπούτι αντί για ταχύτητα, ο άλλος δεν θα παρεξηγηθεί. Γιατί λόγω χώρου θα ξέρει. Επιπλέον θετικό είναι, ότι μπορείς να φιλοξενήσεις κι άλλο άτομο στο κόκπιτ, όπου η φράση ερωτικό σάντουιτς αρχίζει και αποκτά νόημα. Να μην πω για το τι μπορείς να φορτώσεις στην καρότσα γιατί ο κατάλογος θα γίνει μακρύς. Συμφέρει μην το συζητάμε.

Δυστυχώς όμως πέρα απ τα θετικά, πρέπει να ξέρεις και κάποια tip πριν να αναλάβεις τις τύχες του οχήματος, όπως ας πούμε, να βρεις πού είναι το πραγματικό χειρόφρενο, η τι καύσιμο καίει το ρημάδι. Αλλά νταξ, αυτά λύνονται γιατί μπορείς να ρωτήσεις ας πούμε, τον συμπαθή βενζινά, τι παίρνει τελικά αυτό το καβλιτσέκι ή ακόμα και να γκαζώνεις το όχημα με καρφωμένο το χειρόφρενο στο ταβάνι. Ε πειράζ. Θα πηγαίνει λίγο πιο σιγά βέβαια, αλλά δεν γαμείς. Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.

Σαν πολύ προχώ αγρότης λοιπόν, με το λάπτοπ παραπεταμένο διπλά στην καρότσα, τραβάμε τον κατήφορο προς το κέντρο. Α ναι πρέπει να βρούμε κι ένα φαρμακείο πρώτα, γιατί χρειάζομαι επειγόντως Gaviscon. Αυτό το φαρμακάκι για την καούρα ξέρετε. Κωλογεράματα ρε πούστη. Αλλά τι να κάνεις. Τες πα. Gaviscon που λέτε. Το νέκταρ των θεών. Θυμίζει βέβαια ολίγον ληγμένο σπέρμα καμήλας, αλλά είναι αποτελεσματικότατο. Με το καλό που σου κάνει, ξεχνάς γεύση, βρώμα, τα πάντα. Τώρα τελευταία το πίνω και σκέτο, χωρίς 15 κουταλιές ζάχαρη. Ναι γιατί πριν υπήρχε μια δυσφορία. Αλλά τελικά όλα είναι μια συνήθεια.

Χαμένοι μες τη Δράμα, να συνεχίσω, ένα δράμα. Τα φαρμακεία κλειστά. Γκομενάκι σερνικό ψάχνει κι αυτό φαρμακεία. Προσφέρεται για βοήθεια και προτείνει να τον ακολουθήσουμε για να βρούμε. Τι χαρά. Ε Μαρίνα?. Μας σέρνει γκομενάκι από πίσω. Perfect. Τελικά δεν βρίσκουμε φαρμακείο, αλλά βρίσκουμε το ξαδερφάκι μου σε ταβέρνα με πάρκινγκ. Κέντα. Ας κατέβουμε

Ο ξάδερφος ως συνήθως κάνει δημόσιες σχέσεις. Στην παρέα του παρευρίσκονται: Ένας βουλευτής, ένας ιδιοκτήτης ομάδος, ένας μεγαλομαγαζάτορας, ο πρωθυπουργός και όπου να ναι θα ρχοταν και ο Μπαρακ Ομπαμιας. Νταξ τα δυο τελευταία άκυρον. Καθόμαστε και μεις οι ταπεινοί θνητοί λοιπόν παραδίπλα και γίνονται οι συστάσεις.

- Καλώς τα παιδιά, καθίστε. Να σας γνωρίσω. Από δω ο κύριος βουλευτής μας, από δω ο κύριος βιομήχανος κι από δω ο μεγαλομαγαζάτορας.
- Χαρήκαμε πολύ.
- Κι εμείς
- Εσείς τι δουλειά κάνετε παιδιά?
- Γάμησε το ρε μεγάλε με αγροτικό ήρθαμε δεν μας είδες?
- Ορίστε?
- Τίποτα. Εμείς βάφουμε.
- Ε. Τι βάφετε?
- Η Μαρίνα νύχια κι εγώ κάτι κάρτες
- Μπαρδόν?
- Μανικιουρίστ και γραφίστας
- Α μάλιστα. Ωραία. Τι να σας κεράσουμε ρε παιδιά
- Ευχαριστούμε τίποτα
- Μα δεν πρέπει πάρτε κάτι
- Οκ. Δύο εσπρέσο και δυο αστακούς.
- Ε?
- Δυο εσπρέσο λέω γλυκούς
- Α.Οκ. Κοπελιάαα

Μάλιστα. Ο βουλευτής ήσυχο παλικάρι. Ο μπαροιδιοκτήτης το ίδιο. Το τυπάκι όμως που λέτε ο μεγαλοβιομήχανος, έχει αρχίσει τον πρόλογο:
- Και που λέτε παιδιά μια φορά αγόρασα καμιά δεκαπενταριά βιομηχανίες, μετά τις πούλησα γιατί ήθελα να αγοράσω τον Ολυμπιακό για να παίζει ο γιός μου, μετά αγόρασα το Έβερεστ το βουνό και πήρα το brand name για να ανοίξω τα σαντουιτσάδικα. Στο τέλος έγραψα καμιά 50ρια στίχους όπου έγιναν νο1 στο USA chart. Αλλά ξέρετε ο Μαικλ Τζακσον με παρακάλεσε να σταματήσω γιατί θα του χαλούσα το όνομα. Ε και μια που του χα βαφτίσει το παιδί, του κανα τη χάρη. Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται.

Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν εν μέσω τρελής φιγούρας με δεσμίδες δολάρια να πηγαινοέρχονται σε τσάντες, να σκάει 500ευρα σε λαχειοπώληδες και άλλα πολλά αλμυρά. Εμείς τον αφήνουμε να χαρεί κλασσικά για να κάνει το κομμάτι του, αφού υπήρχε και ιδίον όφελος στην κατάσταση, όπως είναι η πληρωμή του λογαριασμού της ταβέρνας. Εύγε μάστορη. Κι εμείς μαζί σου. Πες μας και για τότε που γάμησες τη Μαντόνα να χαρούμε. 

Ε τελειώνει λοιπόν η παράσταση και αποχωρεί. Εμένα δεν με πήρε και με πολύ καλό μάτι γιατί πως στον πούτσο είχε τύχει και ήξερε τον πατέρα μου από παλαιόθεν. Γνωριμία καταλαβαίνετε τώρα, μέσα σε μπουζούκια, λέσχες και τα ρέστα. Ε σου λέει κι αυτός, το μήλο κάτω απ τη μηλιά δεν θα πεσε? Συμπέρασμα: Λαμόγιο μεγάλο, δεν ασχολούμαστε, ας κάνω τα ακροβατικά μου στους υπόλοιπους. Τες πα όμως

Εντάξει το ομολογώ. Στην αρχή με ψάρωσε ολίγον με τις δεσμίδες και με τα υπόλοιπα, αλλά μόλις μου είπε ότι έγραψε τους στίχους για εκείνο και για αυτό το τραγούδι, έπαθα λίγο λαλά. Γιατί ως γνωστόν με το στίχο έχω έναν άλφα έρωτα και δεν γίνεται τώρα να μην τον ήξερα τον συγκεκριμένο στιχοπλάστη. Αλλά Δεν γαμεις. Ας πω κι εγώ ένα στίχο.

Έλα όμως που η πουτάνα η τύχη μου δεν τον έκανε Delete.  Ήθελε να τον ξανασυναντήσω. Και μάλιστα μέσα στο επόμενο μισάωρο σε καφέ. Και τσουπ να μαι πάλι σε τραπεζάκι με τον μπάρμπα. Αρχίσει το επεισόδιο νο 2. Ξέχασα να σας αναφέρω ότι ο Ωνάσης της διπλανής πόρτας είχε και την γυναίκα του μαζί, classic περίπτωση Μαικ Φασολάκη με Μαρι Κυριακού. Την στέλνει λοιπόν με συνοπτικές στο περίπτερο για τσιγάρα. Μετάφραση για πλούσιους: Στο πορτμπαγκάζ της Μερτσέντας για πούρα.
- Αγάπη, πετάξου στ αμάξι και πιάσε ένα Cohiba απ τον υγραντήρα
- Ναι μωρό μου αμέσως.
 Ο τσίπης δεν είπε να κεράσει ένα και μας, αλλά τώρα θα δει, θα παραγγείλω διπλό εσπρέσσο να τον βάλω μέσα. Α το παίρνω πίσω. Μόλις μου πε η Μαρίνα ότι ήθελε να κεράσει πούρο κι εγώ δεν το άκουσα. Ρε πούστη κουφάθηκα? Τα καλύτερα χάνω? Να πιω ένα Gaviscon. Α όχι αυτό είναι για καούρα είπαμε όχι για κώφωση. Τες πα. Σορι μίστερ. Στείλε μου τον λογαριασμό για το εσπρεσάκι.

 Ήρθε λοιπόν η νεαρά με την πουράκλα. Ε εμένα έχει αρχίσει και με πιάνει η μαλακία γιατί αρχίζει και μου μυρίζει επιδειξιοπλουτίλα μέχρι αηδίας και μια αλλεργία την παθαίνω μ αυτά. Α το αμόρε κρυώνει.

- Κρύωσες αγάπη μου?
Ψίθυρος σε αυτί Μαρίνας:
- Πήγαινε στο αμάξι και ρίξε μια πρόχειρη αλεπού πάνω σου
Και συνεχίζουμε
- Κοπελιά τον λογαριασμό
Ψίθυρος σε αυτί Μαρίνας:
- Ε και φέρε μου και την άδεια του μαγαζιού να τ αγοράσω. Μ αρέσαν πολύ οι καρέκλες σας
Neeeeeext
- Ρέστα από 500ευρω έχετε?
Ψίθυρος σε αυτί Μαρίνας:
-Όχι? Πιάσε αγάπη 10 δεσμίδες κατοσταδόλαρα να αφήσουμε και ένα μικρό πορμποάρ. Αλλά όχι. Καλύτερα φερε την βαλίτσα με τα λεφτά να την ανάψουμε να ζεσταθείς κιόλας
Duracell και συνεχίζει...
-Άντε εμεις να φεύγουμε, έχουμε κι ένα ραντεβού μ έναν φίλο μας
 Ψίθυρος σε αυτί Μαρίνας:
-Δηλαδή ποιος φίλος μας. Μας περιμένει ο μαλάκας ο Ομπάμα. Του πα να περιμένει βέβαια λίγο, γιατί έχω εδώ μια σημαντική συνάντηση με ένα γραφίστα και μια μανικιουριστ
 Τετέλεσθαι
-Αυτός ο φίλος μου ρε παιδιά, είναι πολύ στεναχωρημένος με κάτι οικονομικά. Του πα να του δώσω 200-300 χιλιάδες ευρώ, αλλά είναι πολύ περήφανος, δεν τα παίρνει
Ψίθυρος σε αυτί Μαρίνας:
Και μεις μάστορη να δεις μια στεναχώρια που χουμε. Δωστα σε μας θα δεχτούμε. Άλλωστε δεν έχουμε τσίπα πάνω μας.

Εντάξει. Τον έσκισα λίγο ε? Αλλά δεν άντεξα ρε παιδιά. Κι αν ήξερα και νωρίτερα ότι μου πούλαγε φίδια με τον στίχο θα έλεγα τα παραπάνω και φωναχτά. Αλλά ρε γαμωτη το έμαθα αυτό μετά όταν μπήκα στο ίντερνετ και δεν βρήκα κανέναν στιχουργό με το όνομά του. Α ρε μπάρμπα. Φτηνά τη γλίτωσες. Αλλά οκ. ας μην γίνω και αχάριστος. Ολόκληρη ταβέρνα και διπλό εσπρεσάκι κέρασε. Ας είναι καλά.

Έτσι λοιπόν είχαν τα πράγματα την 6η μας μέρα στη Δράμα. Έχω άλλες τρείς. Και προηγήθηκαν άλλες πέντε. Έχει ζουμί η υπόθεση απ ότι καταλάβατε. Αύριο η μέρα έχει δουλειά στο γραφείο. Θα ξυπνήσω πρωί. Πως θα πάω? Ε με τι άλλο. Με το αγροτικό βέβαια....   Stay tuned....

Be a Fan