Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΑ ΘΕΛΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Και εντάξει. Τα χουμε ξαναπεί με το τέλος του κόσμου. Υποθετικά μας απέμειναν 3 μέρες. Κλαψ. Ίσως αυτό το κείμενο να είναι και το τελευταίο πράγμα που γράφω. Αλλά ας μην αρχίσω με τα κλαψομούνικα. Θα τα κρατήσω για το τέλος. Όχι του κόσμου. Του κειμένου...

Που λέτε μετά την αποκάλυψη που προέβλεψαν οι φίλοι μας οι Μάγιας  που δεν ξέρω τι έπιναν αλλά θα ταν καλό πράμα, αυτό το κειμενάκι θα χαθεί στο υπερπέραν. Ίσως κάποτε, κάποια άλλη φυλή των Αliens, να βρει το ψηφιακό αποτύπωμα του blog μου μετά από 200.000 χρόνια και να προσπαθήσει να μεταφράσει στα εξωγήινα αυτή την αρχαία μπάσκλάς γλώσσα που χρησιμοποιώ.
Φαντάζεστε πλάκα πάντως. Ο εκάστοτε Ε.Τ., να πιάσει να αναλύει, μία μία τις ιστορίες μου. Κάψιμο. Θα βγάλει το συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο γένος θα ταν εντελώς ΓΤΠ. Αλλά ας μην γίνω αγενής. Να του απευθύνω έναν χαιρετισμό μιας και θα διαβάσει κι αυτό. So my friend..



Ας επανέλθω όμως στην τάξη. Θα θελα να ρωτήσω εσάς αγαπητοί μου αναγνώσται. 

Αν σας έμεναν 3 μέρες υπόλοιπο μέχρι να ρθει ο Αρμαγεδών, ποια θα ταν τα πράγματα που θα θέλατε να πείτε ή να κάνετε πριν τα τινάξουμε παρέα?

Δεν μιλάτε. Ε πως να μιλήσετε, αφού δεν το χω δημοσιεύσει το κείμενο ακόμα. Πρέπει να κάνω εγώ την αρχή μάλλον. Και θα την κάνω. Θα ερωτήσω ρητορικά τον εαυτό μου. 
- Αν σου μέναν λίγες μέρες λοιπόν καλέ μου φίλε Lab, ποια είναι αυτά τα πράγματα που θα θελες να κάνεις?



Χμ. Θέλει σκέψη το πράγμα. Νιώθω σαν μελλοθάνατος που με ρωτάνε για το τελευταίο του γεύμα. Χμ. Λοιπόν θα θελα μια πιατέλα ντολμαδάκια (όχι γιαλαντζι και μαλακίες) με γιαούρτι πρόβειο με πέτσα. 
Ω ρε πούστη μου πείνασα. Μισό πάω κουζίνα. 



Ήρθα. Ας σοβαρευτώ. Λοιπόν μια που το γραψα θα πω το πρώτο που μου 'ρθε στο μυαλό. Έτσι αυτόματα. Το πρώτο που μου ρχεται λοιπόν είναι να μην κάνω τίποτα. Ναι γιατί έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ξέρεις, πότε θα σου ρθει ο ουρανός σφοντύλι. Άρα ποιά η διαφορά? Επειδή τώρα γνωρίζω την ακριβή ημερομηνία? Θα αλλάξω τη συμπεριφορά μου και τις συνήθειες μου? Μπα. Πολύ υποκριτικό δεν θα ναι? Είναι όπως μετανοούν οι ετοιμοθάνατοι επειδή ξέρουν ότι έρχεται ο κυρ Χάρος να τους πάει άτα προς κόλαση. Πολύ συμφεροντολογικό ε?



Αν το σκεφτώ λοιπόν φιλοσοφικά δεν τρέχει τίποτα. Μπορεί να πήγαινα και στην δουλειά την τελευταία μέρα. Αν είχα δουλειά βέβαια..:Ρ
Αλλά για τη χαρά του κειμένου κι έστω ότι θα με πιάσει μια καούρα να κάνω κάτι που δεν έχω κάνει μέχρι τώρα, θα σας πω. (Άιντε μας γκάστρωσες)

Νομίζω λοιπόν  ότι τα περισσότερα πράγματα που θα ήθελα να κάνω, θα χαν να κάνουν με τις ανθρώπινες σχέσεις. Με όλους όσους γνώρισα και μίλησα πάνω σ αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο που έτυχε να βρεθώ. Θα θελα λοιπόν να περάσω μπροστά απ όλους όσους ξέρω και να τους κοιτάξω στα μάτια. Έναν προς έναν. Και θ άρχιζα από αυτούς που θα θελα να τα χώσω. 

Θα τους έλεγα λοιπόν...

- Ξέρεις κάτι? Νομίζω ότι δεν αξίζεις μία. Χειραγωγείς κι εκμεταλλεύεσαι ανθρώπους για το συμφέρον σου. Θα θελα να σε αρχίσω στις κλωτσιές.

- Ξέρεις κάτι? Είσαι παρτάκι μεγάλο. Κοιτάς τον κόσμο αφ υψηλού και νομίζεις ότι όλα γυρνάνε γύρω σου. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο άντε και γαμήσου.

- Ξέρεις κάτι? Μην νομίζεις ότι είμαι χαζός. Ξέρω πολύ καλά τι θες να κάνεις, άλλο που κάνω το μαλάκα. Θα 'ρθει κι εσένα η ώρα σου. 

Μετά θα συνέχιζα πιο ήπια.... 

- Ξέρεις κάτι? Ήθελα να με βοηθήσεις κάποτε, αλλά δεν στο ζήτησα γιατί δεν ήθελα να νομίζεις ότι πήγα να σε εκμεταλλευτώ.

- Ξέρεις κάτι? Μερικά πράγματα που κάνεις με ενοχλούν. Αλλά δεν σου πα τίποτα γιατί δεν ήθελα να τσακωθούμε.

- Ξέρεις κάτι? Δεν έχω καταλάβει γιατί χάθηκες. Θα θελα να μου πεις τι συνέβη κι αν φταίω εγώ να μπορέσω να το διορθώσω.

Και στο τέλος...

- Ξέρεις κάτι? Είχα λυπηθεί πολύ τότε που σου χε συμβεί αυτό. Δεν ήρθα να σου συμπαρασταθώ. Με συγχωρείς.

- Ξέρεις κάτι? Ήξερα κάποια πράγματα που σε αφορούσαν και δεν στα είπα ποτέ. Ήμουν σε δύσκολη θέση. Συγνώμη.

- Ξέρεις κάτι? Ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα αλλά δεν το αποφάσισα ποτέ μου. Πάντα δεν είχα αρκετό χρόνο. Με συγχωρείς γι αυτό.

-  Ξέρεις κάτι? Νομίζω ότι σε αδίκησα. Σκέφτηκα κάποιες φορές για σένα κάποια πράγματα που τελικά δεν ίσχυαν. Με συγχωρείς.

- Ξέρεις κάτι? Πέρασα πολύ όμορφες στιγμές μαζί σου. Με συγχωρείς που δεν σου έδειξα ποτέ αρκετά πράγματα ώστε να το καταλάβεις.

-  Ξέρεις κάτι?  Χάρηκα που σε γνώρισα και ήρθες στην ζωή μου. Αυτό που μ αρέσει σε σένα είναι ότι σε νιώθω δίπλα μου σε κάθε ανάγκη μου. Σ ευχαριστώ.

- Ξέρεις κάτι? Κάποτε σε είχα ερωτευτεί. Δεν τόλμησα όμως να στο πω.

- Ξέρεις κάτι? Σ αγαπάω. Δεν στο πα ποτέ.



Αυτά είναι μερικά, από αυτά που θα θελα να πω εγώ. Και θα με ρωτήσετε εδώ. Και γιατί δεν τα λες? 
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δεν λέτε κι εσείς τα δικά σας. Για το ότι πιστεύουμε ότι πάντα θα έχουμε τον χρόνο να τα πούμε. Και περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή. Και η στιγμή αυτή τελικά ποτέ δεν είναι η κατάλληλη. Και αφήνουμε το χρόνο να κυλά και να ποτίζει το σώμα μας με αδυναμίες. Και αφήνουμε να υπερισχύουν μέσα μας, η ντροπή, το συμφέρον, η αδιαφορία, ο χρόνος, η δειλία κι ο καθωσπρεπισμός. Και περιμένουμε. Κι όλο περιμένουμε. Και τελικά δεν λέμε τίποτα... 



Όμως υπάρχουν και κάποιοι που τα λένε. Αυτούς πραγματικά τους παραδέχομαι. Αλλά δυστυχώς δεν είμαστε όλοι έτσι. Μερικοί αρκούμαστε σε κάποια λίγα που τολμήσαμε να πούμε. Αλλά ποτέ δεν είναι όλα. Και ποτέ δεν θα είναι. Αλλά δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος του κόσμου για να αρχίσουμε. Κι αν σου είναι πιο εύκολο να πεις ένα ''Άντε γαμήσου'' σε κάποιους, καλύτερα άστο να το πεις τελευταίο. Ξεκίνησε πρώτα με το ''Ευχαριστώ'' και το ''Συγνώμη''. Ίσως μετά να μην έχεις την ανάγκη να πεις τίποτε άλλο...

6 σχόλια:

balanced girl...not είπε...

Σ εχω λατρέψει...αυτό μόνο..
Κ ότι έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα.. Ακόμη κ σίγουρα να γνωρίζαμε την τελευταία μερα, θα τα κάναμε; Χμμ..
Έγραψες κ κυριολεκτικά κ μεταφορικά :)

ΦΛΩΡΑ είπε...

Δεν το πιστεύω. Όσο κι αν ήθελες να διανθίσεις το κείμενο με ντολμαδάκια κι άλλα τέτοια χαζά, αυτό για μένα είναι ένα κείμενο τουλάχιστον "φιλοσοφικό".
Σήμερα θα μπορούσες να διδάξεις σε πανεπιστήμιο ανθρωπιά κι ευαισθησία με το κείμενό σου αυτό.
Κάτι μου λέει ότι προσπαθείς να υποτιμήσεις τον εαυτό σου, γράφοντας λίγο χύμα, αλλά πίστεψέ με, όταν αφήνεις να βγουν αυτά που πραγματικά θέλεις, διακρίνω μέσα τους μια ψυχή μικρού παιδιού, που ντρέπεται μην του πουν μπράβο γιατί η μετριοφροσύνη του δεν του το επιτρέπει.
Καλέ μου φίλε, παρόλο που μπορεί να έχεις τα μισά μου χρόνια, θέλω να σε αποκαλώ φίλο... Γιατί θα ήθελα οι φίλοι μου να είναι σαν κι εσένα.

Laburdius είπε...

Α ρε κορίτσια με συγκινήσατε πολύ πρωινιάτικο.
@balanced τι να πω. Ευχαριστω? Λίγο μου φαίνεται. Μου έφτιαξες τη μέρα. Κυριολεκτικά και μεταφορικα.
@Flora αυτά που μου γραψες είναι ότι πιο όμορφο άκουσα φέτος. Αν όντως ερχόταν το τέλος του κόσμου θα μουν πολύ χαρούμενος που διάβασα κατι τετοιο. Και εχεις δικιο σ αυτα που λες. Πηγα να το διανθίσω με διάφορες βλακειούλες αλλά δεν είναι ουτε μετριοφροσύνη ούτε προσπάθεια υποτίμησης. Απλά δεν μ αρέσουν τα πολύ βαρύγδουπα κείμενα εκτος εξαιρέσεων κι ετσι μου βγήκε από όταν το ξεκίνησα. Τιμή μου να με αποκαλείς φίλο σου. Κι εγώ πλέον έτσι αισθάνομαι και για σενα κι ας μην σ εχω δει ποτε. Σας φιλω γλυκα και τις δύο...

zoyzoy είπε...

Πόσο δίκιο έχεις για πράγματα που κρατάμε και δεν λέμε!
Δεκάδες συγνώμες και χιλιάδες σ'αγαπώ που δεν βρήκα το θάρρος ν'εκφράσω νομίζω θα'ταν η καλύτερη πράξη πριν το τέλος για να νιώθω "γεμάτη" και άδεια από ενοχές!
Σου το'χω ξαναπεί ότι κρύβεις φοβερές ευαισθησίες πίσω απ'το χιούμορ που Θέλεις να βγάζεις!

Τα θαλασσινά μου φιλιά!

xristin είπε...

Έλα βρε Laburdius!
Εγώ είμαι ο άνθρωπος σου!
Έψαξες πολύ αλλά με βρήκες παλικάρι μου!
Εμένα περιγράφεις(χα,χα,χα) καθότι κυκλοφορώ με ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ και ένα μεγαλύτερο ΣΥΓΝΏΜΗ μονίμως κολλημένο στα χείλη μου και δεν είναι ψεύτικο,πίστεψε με.
Πηγάζει από την βαθιά αγάπη που έχω προς τον άνθρωπο γενικά.
Αγαπάω τους ανθρώπους,πώς να στο πω.
Όταν αγαπάς τους ανθρώπους και τους αντιμετωπίζεις με καλοπροαίρετη διάθεση, τις απογοητεύσεις που θα δέχεσαι από αυτούς θα τις δέχεσαι πάντα στις πραγματικές τους διαστάσεις,και πίστεψε με συνήθως είναι πράγματα μικρά που εμείς τείνουμε να μεγαλοποιούμε.
Έχω παρατηρήσει ότι η ΣΥΓΝΏΜΗ και το ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ δρουν πάντα κατευναστικά και στους πιο σκληρούς και αγενείς συνανθρώπους μας.

Όσο για το μπινελίκι,άστο καλύτερα, γιατί συνήθως διαπιστώνεις ότι πιο πολύ χαλάει εσένα από τον μπινελικομένο(ωραία λέξη αυτός ο μπινελικομένος).
Καλές γιορτές Laburdius.
Καλά το είπαν τα κορίτσια από πάνω.
Είσαι ψυχούλα βρε,και τώρα που γνωρίζω και την φατσούλα σου είσαι μια ωραία ψυχούλα!
Άντε βρε και συγκινήθηκα νυχτιάτικα.

Laburdius είπε...

@zoyz φιλακια πολλά. Σ ευχαριστώ πολύ για όλα τα ωραια θαλασσινά σου. Καλά το πες. Ολα χρειαζονται πάντως. Και το χιουμορ και τα πιο σοβαρά.
@xistin. Γεια σου χριστινιώ. Πω πω εκτος από κομπλιμεντα για τα γραπτα μου πήρα και εμφανισιακά μου. Τι αλλο να θελει ο ανθρωπος. Ετσι να μεινεις ευχομαι. Μ ένα ευχαριστω ενα συγνώμη και ενίοτε με πολλά σ αγαπω. Βάλτε ρε και σεις καμια φωτο. Μιλάω τοσο καιρο με κομικ..:Ρ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...