ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΝΩΜΑΛΙΑ. ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΚΙΤ ΚΑΤ

Από την εκδρομή μας λοιπόν στο Βερολίνο την τελευταία μέρα αυτό που θα χουμε να θυμόμαστε εφ όρου ζωής είναι η επίσκεψή μας σε ένα κλαμπάκι που ονομάζεται Κιτ Κατ. Kάντε ένα διάλειμμα που λέει κι η διαφήμιση και διαβάστε...

Η φίλη μας η Έβελυν που λέτε, μένει μόνιμα στο Βερολίνο. Έτσι λοιπόν το τελευταίο μας βράδυ, θέλησε να μας πάει κάπου ξεχωριστά. Έτσι σκέφτηκε να μας πάει στο Κιτ Κατ το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό σοκολατί γκοφρετίδιο. Και μας προειδοποιεί:
- Παίδες εκεί που θα πάμε δεν είναι ένα συνηθισμένο κλαμπ.
- Δηλαδή πως είναι?
- Ε να εκεί μέσα πάνε λίγο εκκεντρικά άτομα.
- Ε εντάξει ρε 'Εβελυν. Κι εμείς τέτοια είμαστε....

Περνάει λοιπόν η ώρα και την περιμένουμε να ρθει να φύγουμε. 

Εμφανίζεται κατά τις 2 με κάτι στολές παραμάσχαλα.

- Τι ειν αυτά καλε?
- Στολές. Πρέπει να τις βάλουμε αλλιώς δεν μπαίνουμε μέσα.
- Σωπα ρε και τι στολές είν αυτές?
- Να δείτε...

Ε και όπως βλέπετε, η μικρή Ολλανδέζα, Ο Μπάτμαν, Ο Φαραώ, μια Πειρατίνα που λείπει και ένας τύπος απροσδιορίστου στολής είπανε να βγούνε για μια ευχάριστη βραδιά. Μάλιστα. Ρε συ Έβελυν της λέω τι είν εκεί? Μασκέ? Έχουν Απόκριες νωρίς εδωπέρα? Θα δεις μου λέει. Φόρα τη στολή. Ε και ντύθηκα κι εγώ έτσι απλά. Μπάτμαν.
Στην αρχή, η στολή που μου χε κάτσει ήταν Φαραώ, αλλά για το λόγο ότι στη στολή του Μπάτμαν ο ξάδερφος Κως δεν έμπαινε είπαμε να κάνουμε την τράμπα. Τα αποτελέσματα μας δικαίωσαν.

Τι άτομο ρε παιδιά ειν αυτό. Όχι πέστε μου. Τέλος πάντων. Σκάμε που λέτε 2 το βράδυ στο μαγαζί. Στην πόρτα τύπισα μας υποδέχεται αλλά δεν αφήνει τον άλλο μου ξα τον Χριστάκη να μπει γιατί λέει δεν είναι σωστά ντυμένος. Ε ναι ρε συ Χριστάκο, που πας μόνο με μια μπλούζα που έχει τρύπες στη ρώγα να μπεις μέσα στο μαγαζί. Πας καλά? Πολύ φλώρικο. Πρέπει να γίνεις πιο Extreme. Ε με τα πολλά τα καταφέρνουμε και μπαίνουμε. Ε και με το που μπαίνουμε τι να δουν τα ματάκια μου.

Στον προθάλαμο, ημίγυμνοι σφίχτες κυκλοφορούν παντού, ξώβυζες με δερμάτινα κολάρα και μαστίγια και ένας γκαρνταρομπιέρης όπου το μόνο που φόραγε ήταν μια κόκκινη κορδέλα δεμένη στο ματζαφλάρι του. Μάνα μου τι ζω. Νομίζω ότι παίζω σε ταινία.
- Ρε μαλάκες τι γίνεται εδώ μέσα?
- Έτσι είναι όλο το μαγαζί. Κάτσε δεν έχεις δει τίποτα ακόμα
- Ρε μαλάκες δεν θα φύγουμε σώοι. Ταυτότητες έχετε να μας αναγνωρίσουν τα πτώματα μετά.?
- Έλα σώπα ρε. Μια χαρά ασφαλής είναι. Οι μισοί εδώ μέσα είναι δικηγόροι και γιατροί.
- Ρε τους επιστήμονες. Ε για να δούμε τι θα δούμε.
Και μπαίνουμε στο κυρίως γεύμα.

Το κλαμπ, νταμπαντουπάδικο μέχρι αηδίας και οι πάντες μέσα ημίγυμνοι με σώβρακα, Gay, Lesbians, ένας χαμός. Κάτι τύπισες με μαστίγια με το που μας βλέπουν θέλουν να μας μαστιγώσουν. Οκ εντάξει. Ο Κωστάκης είναι ντυμένος Φαραω και καλά, αλλά περισσότερο μοιάζει κάτι ανάμεσα σε αρχηγό χαμένης φυλής των Ινκας και μεγαλοντίλερ κόκας. Ο λαός εκεί μέσα με το που τον βλέπει έχει αλαλιάσει. Wow μεγάλε και δώστου χαι φαιβ και τα ρέστα. Εγώ ψάχνω τοίχο να κολλήσω τον κώλο μου. Βρίσκουμε τελικά μπαράκι για άραγμα όπου η μια μπαργούμαν είναι  κλασσικά με τα βυζιά έξω και η άλλη είναι με ολόσωμο μαύρο φόρεμα. Ε λέω να ένα σοβαρό κορίτσι επιτέλους. Παραγγέλνω σ αυτήν ένα Γιεγκερμαϊστερ και όπως γυρίζει να πιάσει το μπουκάλι βλέπω το πίσω μέρος του φορέματος της...

Το αυτό χωρίς βρακί. Μάλιστα. Περιμένοντας να μου φτιάξει το ποτό μου, έχω πάθει ένα πολιτισμικό σοκ. Όταν λέμε την έκφραση της παρτόλας, θα πρεπε να χει δίπλα το λεξικό φωτογραφία του Κιτ Κατ. Παίρνω το ποτάκι μου και ακουμπάω στο μπαρ. Σε κάποια στιγμή νιώθω δίπλα μου και προς τα κάτω ένα έντονο σκούντημα. Μα τι γίνεται, αναρωτιέμαι. Κοιτάζω προς τα κάτω και τελικά δεν ήταν τίποτα σοβαρό. Ένας τύπος είχε ξαπλώσει μια γκόμενα πάνω στα πόδια μου και την έγλειφε. Απλά πράγματα...

Δεν ξέρω πόσο φυσιολογικά θα μπορούσες να πάρεις ένα τέτοιο γεγονός αλλά τελικά ήταν θέμα προσαρμογής. Όσο περνούσε ο χρόνος ένιωθα και πιο άνετα, βοήθησε και το ποτό κι έτσι ντυμένος απλά και λιτά με την μαύρη μου κάπα παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα  Να σας πω την αλήθεια δεν είχα φρικάρει και τόσο πολύ.  Ένιωθα μια σχετική ασφάλεια γιατί έπιανα στα μάτια των υπολοίπων που με κοιτάζανε ότι τον Μπατμαν τον σκιάζονταν λιγουλάκι. Και λογικό γιατί σου λέει τώρα τι ψυχάκι είναι αυτό που έσκασε εδώ ντυμένος νυχτερίδα, μες τους τσίτσιδους  Όσο να ναι μια άλφα διαταραχή θα την έχει. Μπορεί να κουβαλάει και κάνα σπαθί από μέσα. Αστον να πάει στην ευχή. Και δεν με πολυπλησιάζανε που λέτε. Μέχρι τη στιγμή που η μοίρα επέλεξε να μου στείλει δίπλα μου το άτομο που έμελλε να στιγματίσει τη βραδιά.

Μαλάκα λέω δεν παίζει αυτό. Μου κάνει πλάκα ο Θεός. Αποφάσισα να ντυθώ Μπάτμαν και έσκασα μέσα σε παρτολάδικο στο Βερολίνο και πετυχαίνω λούγκρα ντυμένη Ρόμπιν με βρακί? Έλεος. Με γυρίζουν ταινία δεν εξηγείτε. Που ναι οι κάμερες να χαιρετήσω.

Ο Ρόμπιν που λέτε με τσεκάρει και σκάει κατά δώθε.  Ε να μην φανώ αγενής του δίνω ένα χαι φαιβ τσουγκρίζουμε τα ποτά μας, μου λέει κάτι ακαταλαβίστικες Αγγλογερμανικες μαλακίες και παίρνω τον πούλο λίγο κατά πέρα για να μην νομίζει ότι θέλω να τον πάρω και κυριολεκτικά. Γιατί ο Ρόμπιν όπως προείπα μάλλον την κούναγε την αχλαδιά και σου λέει, ''Μαλάκα ντύθηκα Ρόμπιν και βρήκα εδώ μέσα τυχαία ποιον? Τον Μπάτμαν? Με αγαπάει ο Θεός των Gay'' Θεέ μου. Λοιπόν φίλε Ρόμπιν, τα παμε, τσουκρίσαμε οκ. Φτάνει...

Που λέτε πάω στη βάση μου πίσω πάλι. Ξέρετε, στο ασφαλές μπαράκι με τις ξέκωλες-ξώβυζες όπου πέφτουν γλυφομούνια στο πάτωμα.  Home sweet home. Ο Ρόμπιν καραδοκεί αλλά δεν του κάνω τη χάρη. Κρατάω απόσταση. Αλλά άμα θέλει η πουτάνα η μοίρα σου να μπλέξεις θα μπλέξεις. Και μετά από 2-3 Γιεγκερμαϊστερ που λέτε, τι παθαίνω? Κατουριέμαι...

Πρόβλημα πρόβλημα, πες μου πως το λύνεις. Και δεν ντύθηκα και Αστυνόμος Σαΐνης να ούμε που είναι και αντισέξουαλ και δεν σου κάνει και κούκου να τον γαμήσεις. Ήμουν ο Μπάτμαν που όσο να ναι αν είσαι γκει θα τό ψηνες να σε κανονίσει αυτός ο μαυροντυμένος τύπος με τη μάσκα. Ωιμέ.

Όλα αυτά περνάνε απ το μυαλό μου και σκέφτομαι πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να κατουρηθώ πάνω μου παρά να πάω στις τουαλέτες του Κιτ Κατ. Αλλά λέω: Ρε μαλάκα, άντε γαμήσου ποιος θα τολμήσει να ενοχλήσει τον Μπάτμαν. Πρόταξε τα στήθη σου και πήγαινε. Ε και πήγα.

Στις τουαλέτες του Κιτ Κατ λοιπόν τα πράγματα είναι όπως έξω σε ανωμαλία αλλά Χ 10. Τέσσερις τουαλέτες στη σειρά με πόρτα, σφίχτες ημίγυμνοι παντού περιμένουν και μόλις ανοίγει μια πόρτα μπουκάρουν δύο δύο μέσα. Μάλιστα. Εγώ με το αυστηρό μου ύφος, δίνω στον κόσμο να καταλάβει ότι με άλλον δεν μπαίνω τουαλέτα. Περιμένω υπομονετικά, ώσπου τσουπ μια τουαλέτα αδειάζει. Φεύγω σφαίρα σαν σούπερ ήρωας που είμαι, μπαίνω μέσα και διπλοκλειδώνω. Ουφ. Όλα οκ. Άντε να κατουρήσω. Χμ. Πως να κατουρήσω τώρα που η στολή είναι ολόσωμη? Ε πως? Θα πρέπει να τη βγάλω ολόκληρη και τώρα είναι ένα ρίσκο να γδυθείς εκεί μέσα γιατί δεν ξέρεις από που θα σου ρθει. Ε και τι να κάνω. Αποφασίζω να σκίσω τη στολή στο επίμαχο σημείο κοντά στο φερμουάρ για να βγάλω το Γιαννάκη έξω να δει τα πλακάκια. Και χρααατς....

Ααααχ. Ξαλάφρωσα. - Γιαννάκη όλα καλά? - Καλά αφεντικό. Βάλε με μέσα τώρα γιατί δεν νιώθω και πολύ καλά εκτεθειμένος εδωπέρα. - Εντάξει αγόρι μου. Πέσε κοιμήσου τώρα - Πάω -Άντε καλό βράδυ. Κι έτσι που λέτε αποχαιρετώ το Γιαννάκη, τον βάζω στο σλιπάκι, ανοίγω το πορτάκι και βγαίνω διαδρομάκι. Κι εκεί νε την πουτάνα την τύχη μου, ποιόν βλέπω? Τον Ρόμπιν. Ω ρε φίλε. Έπιασα το Τζόκερ.

Μαλάκα μου. Γέλασαν και τα μουστάκια που δεν είχε. Tον πούστη τον κωλόφαρδο είδατε πως τον πάει? Και μου πιάνει ξανά κουβέντα.
- Hey Batman, you here?
- Me here γαμώ το φελέκι σου my dear friend Robin. Even Batman have to take a pee. You ok?
- Yeeeah. Fine
- Πως να μην είσαι fine βρε τριμάλακα, αφού με πέτυχες στην τουαλέτα, γαμώ την κωλοφαρδία σου.
- What did you said?
- Nothing my friend. I said that i was fine too
Κι εκεί που ο Ρομπας αρχίζει το χλιμιτζούριασμα, διακόπτει την κουβέντα τρίτο τυπάκι το οποίο δεν πιστεύει στα μάτια του ότι έχει βρει στις τουαλέτες του Κιτ Κατ, δύο Σουπερ ήρωες να μιλάνε για κατούρημα.

- Hey man thats fantastic. Batman and Robin toghether at the toilet? I have to take a picture of you two.
- Οκ ρε μεγάλε. Τράβα μας και μια φωτογραφία να μας κάνεις τσιμπούκι διεθνώς.
- What?
- Nothing. Τελείωνε.
Ε και που λέτε μας τραβάει μια. Φωτογραφία. Χαιρετώ τον συνάδελφο Ρόμπιν και γυρνάω στην παρέα μου αφήνοντάς τον μισοαπογοητευμένο που δεν του πρότεινα να λύσουμε καμιά υπόθεση.

Δηλαδή δεν μπορούσε να μου κάτσει κάνα τέτοιο έστω και μέτριο γυναικείο δίδυμο? Γαμώ την καταδίκη μου. Τες πα. Γυρίζω πίσω που λέτε και τους λέω ποιόν πέτυχα στην τουαλέτα. Αρχίζουν τα παιδιά τα γέλια, μέχρι που η Εβελυν κοιτάζει την τρύπα που αν θυμάστε έκανα στην τουαλέτα στη στολή μου στο σημείο G. Εκεί της κόβεται το γέλιο και με κοιτάζει έκπληκτη. Την κοιτάζω και αυτόματα πιάνω το συνειρμό.
- Ωχ. Εβελυν, δεν είναι αυτό που νομίζεις...
- Πως έγινε αυτό ρε Πάνο?
- Να δεν μπορούσα να κατουρήσω με τη στολή και αναγκάστηκα να κάνω τρύπα. Μην μου στεναχωριέσαι όμως θα το ράψω.
- Είπα κι εγώ ρε συ. Τρελάθηκα. Χαχαχα. Δεν πειράζει οκ. Θα το ράψουμε.
- Ε ναι ρε συ τι νόμιζες δηλαδή. Χίλια σορι μωρέ που το σκισα αλλά όπως καταλαβαίνεις βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση.
- Χαχαχα. Ναι ρε συ οκ.

Πω πω. Λοιπόν είδατε ρε παιδες πως μπορείς να παρεξηγηθείς να ουμ απ το πουθενά. Τέλος πάντων όλα καλά ηρεμήσαμε λίγο, ήπιαμε και κάτι τελευταία και μιας και ξημέρωσε κινήσαμε για το δωμάτιο μας.

Έτσι που λέτε τελείωσε ευτυχώς αναίμακτα η τελευταία μας έξοδος στο Βερολίνο. Ωραία ήταν γελάσαμε, καλά περάσαμε και πλέον γυρίσαμε στο Ελλάντα να περάσουμε τις original απόκριες. Κι αν με ρωτήσετε τι θα ντυθώ να σας πω. Οτιδήποτε άλλο εκτός από Μπάτμαν. Γιατί το δις εξ αμαρτείν που λένε φίλοι μου, ουκ ανδρός σοφού. Έτσι δεν είναι?...

Be a Fan