Επιτέλους! Κέρδισα κι εγώ μια φορά σε κάτι. Μετά τις εκατοντάδες αποτυχημένες προσπάθειες με SMS/e-mails/τηλέφωνα για να κερδίσω ταξίδια/αυτοκίνητο/εισιτήρια/καφετιέρες κατάφερα και κέρδισα ένα διαγωνισμό. Διαγωνισμό, προσέξετε όχι διαγώνισμα. Γιατί αν ανατρέξω στα σχολικά έτη, δεν θυμάμαι ποτέ να πήρα την πιο ψηλή βαθμολογία σε τεστ στο σχολείο. Δεν ήμουν και σκράπας βέβαια αλλά δεν το χα με την κορυφή γενικά. Με ζάλιζαν τα ύψη...:Ρ
Και ω τι εσυνέβη. Ένα κείμενο από τα 10αδες βλακώδη που έχετε διαβάσει εδώ μέσα, πήρε την υψηλότερη βαθμολογία στο POCKET THEATER FESTIVAL. Ω ναι. We Are The Champions. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων αισθάνθηκα κάτι όπως όταν πήρε το Οσκαρ ο Μπενίνι. Κατι σαν την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη όταν πήραμε τους Ολυμπιακούς.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου, τους συμμαθητές μου και την καθηγήτρια της έκθεσης στο λύκειο. Οχι, άκυρο η τελευταία. Γιατί μου βαζε δώδεκα συνέχεια. Τέλος πάντων ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν για να βγεί επι της σκηνής αυτό το εξαίσιο αποτέλεσμα. Και μην νομίζετε ότι ήταν εύκολο. Παρακολουθήστε το backstage πριν πριν την παρουσίαση και μιλάμε...
Καταλάβατε. Να πω την αλήθεια νόμιζα ότι το χα. Με ελαφρά την καρδία είχα ανακοινώσει ότι θα το παρουσιάσω εγώ. Και χωρίς πρόβα. Ε ναι λεω μωρε σιγά. Ενα κείμενο θα διαβάσω στη σκηνή. Τι θα πάθω? Αλλά έλα που αλλιώς φαίνονται από κάτω τα πράγματα. Ενα θα πω μόνο. Κάθε 20 δευτερόλεπτα έψαχνα τις τσέπες μου να δω αν έχω το κείμενο η αν το χασα. Κι ο μαλακας δεν είχα κι αντίγραφο. Τες πα όλα καλά. Πιο κάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε το θεατρικό μονόλογο από χέρι με τρέμουλο, σε παρουσίαση εμου με τίτλο ''ΑΔΙΚΟ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ, ΑΔΙΚΟ'' . Pump up the volume....
Και ω τι εσυνέβη. Ένα κείμενο από τα 10αδες βλακώδη που έχετε διαβάσει εδώ μέσα, πήρε την υψηλότερη βαθμολογία στο POCKET THEATER FESTIVAL. Ω ναι. We Are The Champions. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων αισθάνθηκα κάτι όπως όταν πήρε το Οσκαρ ο Μπενίνι. Κατι σαν την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη όταν πήραμε τους Ολυμπιακούς.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου, τους συμμαθητές μου και την καθηγήτρια της έκθεσης στο λύκειο. Οχι, άκυρο η τελευταία. Γιατί μου βαζε δώδεκα συνέχεια. Τέλος πάντων ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν για να βγεί επι της σκηνής αυτό το εξαίσιο αποτέλεσμα. Και μην νομίζετε ότι ήταν εύκολο. Παρακολουθήστε το backstage πριν πριν την παρουσίαση και μιλάμε...
Καταλάβατε. Να πω την αλήθεια νόμιζα ότι το χα. Με ελαφρά την καρδία είχα ανακοινώσει ότι θα το παρουσιάσω εγώ. Και χωρίς πρόβα. Ε ναι λεω μωρε σιγά. Ενα κείμενο θα διαβάσω στη σκηνή. Τι θα πάθω? Αλλά έλα που αλλιώς φαίνονται από κάτω τα πράγματα. Ενα θα πω μόνο. Κάθε 20 δευτερόλεπτα έψαχνα τις τσέπες μου να δω αν έχω το κείμενο η αν το χασα. Κι ο μαλακας δεν είχα κι αντίγραφο. Τες πα όλα καλά. Πιο κάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε το θεατρικό μονόλογο από χέρι με τρέμουλο, σε παρουσίαση εμου με τίτλο ''ΑΔΙΚΟ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ, ΑΔΙΚΟ'' . Pump up the volume....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου