Σήμερα θα σας μπλοκάρω τον εγκέφαλο. Θα ασχοληθώ με τις παροιμίες. Οι παροιμίες λοιπόν που λέτε, λένε ότι είναι σοφές. Έτσι έλεγα κι εγώ. Έλα όμως που το θέμα εδώ έχει πέσει σε αντιφάσεις και πάει καρφί για Κορυδαλλό. Και εξηγώ:
Μια μέρα που λέτε λοιπόν έχω αργήσει στη δουλειά (τι πρωτότυπο).
Και πως γίνεται τη μέρα που έχεις αργήσει στη δουλειά, να τυχαίνει να λήγει ο λογαριασμός του ρεύματος, να μην έχεις ποτίσει τα λουλούδια από το βράδυ, να έχεις χάσει τα κλειδιά του σκούτερ μέσα στο σπίτι και να μην έχεις βγάλει τα σκουπίδια έξω 3 μέρες?
Είναι νόμος ότι θα αργήσεις όσο πιο πολύ γίνεται.
Εδώ έρχεται και κολλάει η παροιμία λοιπόν: ''Το γοργόν και χάριν έχει''...
Ε βέβαια και χάριν έχει ρε παιδιά γιατί άμα δεν κουνήσω λίγο τον κώλο μου με χάριν, να πετάξω τα σκουπίδια, να αναθέσω στη μάνα μου το λογαριασμό και να κάνω τα κουμάντα μου τέλος πάντων στο τσακ μπαμ, θα απολυθώ. Και δεν είμαστε για τέτοια γαμώ το ΔουΝουΤουΤου μέσα. Και τα κάνω λεπόν αυτά τα ολίγα. Τρεχάτε ποδαράκια μου, να μη σας χέσει ο κώλος. Δεν πότισα μόνο, αν και θα χει 40 βαθμούς λέει σήμερα, αλλά ας είναι. Θα κάνω το Σπαρτιάτικο τέστ στα φυτά. Όσα αντέξουν μ αυτή τη ζέστη και χωρίς νερό αξίζουν να μείνουν στην βεράντα. Τα υπόλοιπα στον Καιάδα.
Ξέφυγα όμως. Τι έλεγα? Α ναι. Άργησα. Ε και με το σκουτεράκι τρέχω να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται. Δεν έχω βάλει και βενζίνα. Ε οι μαλακίες που λέγαμε. Μπα δεν σταματάω. Ελπίζω να φτάσει η βενζίνα. Ε και όπως ανεβαίνω Χαμοστέρνας μπαπ μένω. Σπρώχνε τώρα μαλάκα. Και καθυστέρησε κι ένα 20λεπτο ακόμα. Περνάει κι ένα φορτηγό από δίπλα και με κάνει σκατά με κάτι σκατόνερα. Εδώ λοιπόν έρχεται η αντικρουόμενη παροιμία που θα μου πεί... ''όποιος βιάζεται σκοντάφτει''..
Ναι ρε μεγάλε αλλά τι να κάνω? Να μη έτρεχα λίγο να προλάβω.?
Κι άντε πες ότι δεν έτρεχα. Θα έφτανα με λιγότερη καθυστέρηση απ ότι τώρα. Ναι. Αλλά αυτό δεν θα ακύρωνε αυτόματα την προηγούμενη παροιμία του ''γοργόν'' κλπ? Ε τι να διαλέξω τελικά ο άνθρωπος? Να τρέξω η να μην τρέξω? Μπερδεύτηκα.
Έτσι λοιπόν που λέτε. Με μια πρόχειρη ματιά οι λαϊκές σοφίες δείχνουν πολύ μπερδεγουέι κατάσταση.
Πέστε μας λοιπόν κύριοι λαϊκοι φιλόσοφοι.
Στη βράση κολλάει το σίδερο, η Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι?
Αν δεν γελάσεις το πρωί, μην καρτερείς το βράδυ, η Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος?
Πέντε αν δεν χάσεις, δέκα θα κερδίσεις, η Φύλαγε τα ρούχα σου να χεις τα μισά?
Όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει η Οποιού του μέλλει να πνιγεί, από πνιγμό πηγαίνει?
Ε είδατε ρε παιδιά. Δηλαδή τι να κρατήσει και τι ν αφήσει κάνεις εδωπέρα.
Θες να πεις κι εσύ κάτι έξυπνο και καταντά μαλακία στο τέλος. Α βρήκα κι άλλη μία.
Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα στην ψωλή.....
Χμμμ ναι. Αλλά υπάρχει και μία που λέει μαλλί μπαμπάκι, ψωλή φαρμάκι. Ε μααααα τώρα τι να πω. Καλά δεν θα πω τώρα. Θα σας πω σε λίγα χρόνια. Προς το παρόν ο τρόπος που λειτουργεί το δικό μου σύστημα είναι Παροιμιώδης...:Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου