Και μιας και δεν έχω και πολύ όρεξη το τελευταίο διάστημα αφού με έχει πιάσει το Σύνδρομο: 10 μέρες πριν τις διακοπές, θα βάλω σήμερα μια ιστορία κονσέρβα από παλαιώθεν.
Η αγαπητή μου ξαδέρφη Μιράντα λοιπόν, αναλαμβάνει να μας βρει τραπέζι για 12 άτομα σε ταβέρνα την Τσικνοπέμπτη. Κι είναι Τετάρτη βράδυ. Αυτό το κορίτσι άμα έχει όρεξη δεν παίζεται.
Για να δούμε τι είπε λοιπόν...
Προσπάθεια ανεύρεσης Ταβέρνας Νο1:
Μιράντα: Για σααας. Θέλουμε ένα τραπέζι αύριο για 12 άτομα.
Ταβερνιάρης: 12? Εδώ ρε κοπελιά δεν έχουμε ούτε για 2.
Μιράντα: Για έναν έχετε?
Ταβερνιάρης: (Γελώντας). Ε για έναν έχουμε.
Μιράντα: Να έρθουμε τότε ένας ένας και οι 12?
Προσπάθεια ανεύρεσης Ταβέρνας Νο2:
Μιράντα: Για σααας. Θέλουμε ένα τραπέζι αύριο για 12 άτομα.
Ταβερνιάρης: Για μεσημέρι η βράδυ?
Μιράντα: Ε βράδυ.
Ταβερνιάρης: Για βράδυ δεν έχουμε.
Μιράντα: Για μεσημέρι έχετε?
Ταβερνιάρης: Ναι έχουμε.
Μιράντα: Να έρθουμε τότε μεσημέρι και να κάτσουμε μέχρι το βράδυ? ...Ρ
Ταβερνιάρης: (Γελώντας). Ναι αλλά κάποια στιγμή θα σας σηκώσουμε...
Τι κρίμα που στο 3ο τηλέφωνο βρήκαμε τραπέζι και δεν έχω άλλους διαλόγους να γράψω. Θεέ μου τι θα λεγε το στόμα της ακόμα. Γεια σου ξα, πάντα τέτοια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου