Και οι διακοπές τέλος λοιπόν. Κι έρχεται η αποφράδα μέρα της επιστροφής. Πρέπει να μπεις στο πλοίο να γυρίσεις. Πίκρα φουλ η δουλειά, έτσι? Και πως αντιμετωπίζεται ταύτη κατάστασις? Υπάρχουν διάφορες λύσεις. Να ξεραθείς στον ύπνο ας πούμε. Κάτι γίνεται μ αυτό.
Ένα το κρατούμενο. Δύο να βρεις παρέα η να μπεις με παρέα στο πλοίο όπου να καείτε στο πόκερ και στις μπύρες. Πολύ καλό και αυτό. Και τρία να βρεις παρέα με γκομενάκι να ασχοληθείς. Jackpot my men. Σκοράρισμα στις καθυστερήσεις που λέμε. Αν όμως δεν παίζει τίποτις από τα παραπάνω τι μπορείς να κάνεις στο γαμόπλοιο 9 ώρες να ουμε? Ας παραθέσω τις απόψεις μου...
Λύσις Νο 1: Διάβασμα.
Aν έχεις μαζί σου το βιβλίο που κουβάλαγες σ όλες τις διακοπές στην παραλία και δεν κατάφερες ν ανοίξεις σελίδα έχει καλώς. Αν δεν έχεις, πας στο κατάστημα του πλοίου να αγοράσεις. Λες στην πωλήτρια ότι θες ένα βιβλίο, σε ρωτά τι περίπου θες και της λές ένα παχύ να με κρατήσει σ όλο το ταξίδι. Καταλαβαίνει αυτή το επίπεδό σου αμέσως και σου δίνει ένα παχύ εύκολο. Κι έτσι η ώρα περνά.
Προβλήματα:
α) Έχει ακόμα τον γαμόκαιρο με τα μελτέμια και το πλοίο στριφογυρνά σαν κοκορέτσι. Έτσι στις 10 πρώτες σελίδες έχεις γίνει κοτόπουλο. Ρουκέτα για ξέρασμα loaded. Ακυρον 1
β) Η πωλήτρια σου προτείνει βιβλίο τεράστιας κουλτούρας όπου τσιμπάς και το αγοράζεις. Με το που διαβάσεις τις 3 πρώτες σελίδες και δεν έχεις καταλάβει Χριστό λόγω του ότι το νόημα είναι γειά σου συν ότι έχει 256 ήρωες με ξένα περίεργα ονόματα αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Καλή μου πωλήτρια θέλω να χαλαρώσω όχι να ξαναδώσω την κοινωνιολογία στις Πανελλήνιες.
Ακυρον 2
Λύσις Νο 2. Βόλτες και φωτογράφιση του πλοίου
Ευχάριστη η τοιαύτη ενασχόληση, το παίζεις χαρωπός Γιαπωνέζος τουρίστας, φωτογραφίζεις κάθε γλάρο και κάθε ξερονήσι συν 345 φορές το ηλιοβασίλεμα. Συν ότι μπορείς να ζητάς από τουριστριούλες να σε βγάζουν φώτο με φόντο το μπλε του Αιγαίου. Και έτσι πιάνεις κουβεντούλα - ευκολάκι.
- Oh what a nice picture you take. Are you a professional photographer? και άλλες συναφείς πούτσες. Κι έτσι η ώρα περνά και πάλι.
Προβλήματα:
α) Ταξιδεύεις νύχτα. Ε ναι λίγο δύσκολο να βγάλεις φώτο. Έκτος αν έχεις τόσο πώρωση που έχεις φωτογραφίσει όλο το εσωτερικό του πλοίου απ τις τουαλέτες μέχρι το φουγάρο και απ τον καπετάνιο μέχρι το μούτσο.
β) Δεν έχεις φωτογραφική. Ακυρον...
Λύσις Νο 3. Λάπτοπ και ηλεκτρονικά παιχνίδια
Θυμάμαι που μικρός μάζευα δεκάρικα απ τον Μάρτιο για να χω στο πλοίο να παίζω ηλεκτρονικά γιατί ο τριμάλακας μπουφετζής πλοίου δεν ασχολείτο με πιτσιρικάδες που θέλαν ψιλά για μπλιμπλίκια. Θεέ μου τι λιώσιμο 9ωρο κι αυτό στο Donkey Kong.
Απ την άλλη αν έχεις λάπτοπ, που δεν έχω και το ζηλεύω μόνο όταν ταξιδεύω με το πλοίο, η ώρα θα περάσει με κάποια ταινία η με λιώσιμο στο Zynga Poker του Facebook. Η με οποιαδήποτε άλλη ιντερνετική παπαριά. Και η ώρα περνά.
Προβλήματα:
α) Δεν υπάρχουν πλέον ηλεκτρονικά στο πλοίο. Τώρα οι μαλάκες έχουν μόνο κάτι μηχανήματα που προσπαθείς με γάντζο να πιάσεις κάτι κινέζικα αρκούδια και σου τρώνε τα δίευρα για πλάκα. Αι σιχτιρ.
β) Δεν έχω λάπτοπ ή δεν είμαι κοντά σε πρίζα και μου τελειώνει η μπαταρία. Γάμα με.
Και φτάσαμε αισίως στην έσχατη
Λύση νο 4. Πασιέντζα με την τράπουλα
Η τράπουλα προϋποθέτει παρέα αλλά τι να κάνεις αν δεν έχεις?. Αρχίζεις πασιέντζα
Και δωστου τράβα χαρτιά και δωστου κάνε ευχές και δωστου λίγο κλέψιμο να βγεί. Παπαριές. Κωλοβαρεμάρα αλλα σε απασχολεί ολίγον τι. Και σε συνδυασμό με λίγο σαχλαμπούρδισμα στο κινητό, λίγο ανάγνωση αθλητικής εφημερίδος, λίγο στην ουρά για καφέ η ώρα και πάλι περνά.
Με βάση λοιπόν την εφαρμογή της εσχάτης λύσης Νο 4 έχω να σας πω μια ωραία ιστορία επιστροφής όπου έχω φτάσει μόνος μου να ρίχνω πασιέντζες κατά ριπάς. Στο δίπλα τραπεζάκι λοιπόν τυπάκος με γυαλί πατομπούκαλο με κοιτάζει περίεργα που έχω πάθει μανιοκατάθλιψη με την τράπουλα. Δεν αντέχει άλλο να με βλέπει στον πόνο μου και μου κάνει νόημα από μακρυά με το δάχτυλο να έρθει στο τραπεζάκι μου να παίξουμε. Α τι καλά. Σπεύδει. Κουβαλάει κι ένα μπλοκάκι μαζί του. Ωπα οργανωμένος. Γάτα τον βλέπω. Θα μας σκίσει τα βάρδουλα στην ξερή..
Παναγιώτης του λέω, χάρηκα.
Με κοιτάζει, δεν μιλάει, βγάζει στυλό και γράφει στο μπλοκάκι: Χ-Α-Ρ-Η-Σ
Ωπα πιάσαμε κέντα. Έπεσα σε κωφάλαλο. Ωραία. Μια νέα εμπειρία λοιπόν αρχινά...
Ξεκινάμε λοιπόν τα χαρτιά. Ξερή. Ο Χάρης πώρωση με την ξερή να μου σκάει τα φύλλα με δύναμη στο τραπέζι. Εγώ ευγενικός, δεν το ξερα το παλικάρι λέω αστον. Χαμογελούσα μόλις μου έσκαγε ξερή χωρίς να μανουριάζω όπως με τους φίλους μου αλλά μετά ο Χάρης άρχισε τις οικειότητες. Από ένα σημείο και μετά μόλις μου σκαγε ξερή, μπααααπ μου κανε και κωλοδάχτυλο....(!)
Μένω κάγκελο στην αρχή, αλλά μόλις συνειδητοποιώ ότι το παιδί δεν μπορούσε να μιλήσει για να εκφραστεί κι αυτός ήταν ο τρόπος εκτόνωσής του, μου φάνηκε τόσο αστείο μετά που του δινα ξερές στο πιάτο να μου κάνει κωλοδάχτυλα. Τελικά είχε πολύ πλάκα το παιχνίδι. Ξεράθηκα στο γέλιο με την ξερή. Δεν ξέρω με τυφλό αν θα είχε τόσο πλάκα γιατί θα μου ζήταγε να του λέω τι χαρτιά κρατάει...:Ρ
Τες πα πέρασε η ώρα, βαρεθήκαμε με τα χαρτιά κι ανοίξαμε κουβέντα. Στο τέλος βγήκαμε και γνωστοί.
Και γαμώ τις επιστροφές με πλοίο είχα που λέτε αγαπητοί μου αναγνώσται. Ρε το Χάρη μια χαρά παιδί. Και χιούμορ είχε και πλάκες κάναμε και γέλασαμε τρελά. Άμα ήτανε και κορίτσι ομορφούλικο αντί για άντρας μπορεί και να της την έπεφτα. Ε ναι το συζητάτε.? Θα χα γλιτώσει και την κεββατομουρμούρα δια παντός...:Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου