ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΧΤΥΠΑ ΣΑΝ ΤΡΕΛΛΟ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ

Κάπου έχασα το τηλέφωνό μου μέσα στα Χριστούγεννα. Γενικά το 'χω να αμολάω πράγματα δεξιά κι αριστερά αλλά για καλή μου τύχη γενικώς τα βρίσκω (είχα βρεί καπελάκι που το έιχα αμολήσει σε ταβέρνα μια εβδομάδα μετά). Με το τηλεφωνάκι εδώ δεν είχα την ίδια κωλοφαρδία και αναγκάστηκα να πάρω άλλη συσκευή. Αν και γενικώς είμαι πολύ μάνιακ με τις τεχνολογίες, με τα κινητά δεν. Οχι ότι δεν ξέρω πώς λειτουργούν τα πολύπλοκα, αλλά θέλω το τηλέφωνο που έχω αγοράσει να μου προσφέρει τη βασική λειτουργία ρε παιδί μου. Να μπορώ να μιλήσω. Δεν θέλω ούτε ιντερνετ, ούτε παιχνίδια, ούτε φωτογραφίες, ούτε να φτιάχνει καφέ. Τίποτα. Να μιλάω μόνο. Πήρα λοιπόν ένα ωραίο Nokia με 35 ευρουδάκια και το βραδάκι βάζω και το ξυπνητηράκι μου να χτυπήσει για να πάω στη δουλειά.

 

Παρεμπιπτόντως ωραίο το συστηματάκι που έχουν, που το πατάς το κουμπάκι μόλις χτυπήσει και σου δίνει μια αναβολή να πάρεις ένα 10λεπτο υπνάκο ακόμα. Δικαίωμα στο Όνειρο που λέει και ο Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ. Βέβαια ο 10 λεπτος υπνάκος πολλές φορές μετατρέπεται σε 60λεπτος και η δουλειά γίνεται Γυριστρούλα (πάλι του Λάκη...:Ρ) αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό. Το θέμα μας είναι ο ήχος του ξυπνητηριού. Ετσι που λέτε ανυποψίαστος το βραδάκι με παίρνει γλυκά γλυκά ο Μορφέας στην αγκαλιά του. Ξημερώνει. Κοιμάμαι ακόμα. Φτάνει 9.30. Η ώρα του παιδιού. Μές το γλυκοχάραμα (....Ρ) λοιπόν ακούγεται απ το υπερπέραν μια γυναικεία φωνή: ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΗΗΗΣΕΙΣ. Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΝΕΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΑΑΑΑΝΤΑΑΑΑΑΑ. Σαν τη γάτα που αντίκρυσε ξαφνικά Ροντβαϊλερ, πετάγομαι πάνω στο δέντρο, εεεεεμμ πάνω απ τα σκεπάσματα εννοώ, με την τρίχα κάγκελο. Όπως ακριβώς η γάτα. ΚΛΕΦΤΕΕΕΕΣ. ΦΑΝΤΑΣΜΑΑΑΑΑ. Η ΚΟΠΕΛΑΑΑΑΑ ΜΟΥΥΥ. Ηρέμησε φίλε μου. Δεν έχεις κοπέλα. Κι είναι αρκετά πρωί για κλέφτες και για φαντάσματα. Τι συμβαίνει.? Η φωνή επαναλαμβάνεται. Είναι μέσα απ το κινητό. Χριστέ μου. Μα ποιός είχε αυτή την ιδέα να βάλει ήχο ξυπνητηριού την Αγγλικού μου απ το σχολείο να με καλέι να σηκωθώ? Μιλάμε η φωνή της ίδια. Αυστηρή και σπαστική. Δόξα τω Θεό που δεν είχαν βάλει τη φωνή του Λοχαγού μου από το στρατό.

Παραλίγο που λέτε να πάθω καρδιά. Μιά φορά το είχε κάνει η μάνα μου αυτό παλιά όπου της είχα δώσει κλειδί και μπούκαρε μέσα στο σπίτι ενώ κοιμόμουν να μου πεί ότι πλήρωσε ένα λογαριασμό. Πως δεν της τράβηξα καρατιά μες τον ύπνο μου να την αφήσω σέκος δεν ξέρω ακόμα. Βέβαια μετά απο αυτό απαγορεύθηκε το μπουκάρισμα χωρίς τελέφωνον γιατί κάποια στιγμή ή θα μείνω ορφανός ή θα με χάσει η μάνα μου από καρδιά. Ε ναι ρε μάνα είμαι και μιας ηλικίας δεν είμαι 16 που περίμενα να με ξυπνήσεις για το σχολείο και σου έλεγα: ''Ασε μεεεε μάνα, δεν θα πάω την πρώτη ώρα" ........(Χμμμ θυμάμαι το είχα πει και σ έναν Αρχιλοχία αυτό στο στρατό. Έφαγα 5 μέρες φυλακή. Τι ωραία χρόνια...:Ρ). Ετσι που λέτε. Αν και η φωνή αυτή από το ξυπνητήρι είναι άκρως αποτελεσματική γιατί ξυπνάς για τα καλά, μου φέρνει στο μυαλό δυσάρεστες αναμνήσεις απ το σχολείο και το στρατό. Θα το αλλάξω δεν παίζει. Δεν είναι η εποχή για να μου προκληθούν μεσηλικιακά τραύματα. Έχω ήδη αρκετά...:Ρ

Be a Fan