Tα μάθατε ε? Μετακομίσαμε με τη δουλειά.
Αφού πήραν κι εμένα μαζί, καλά ήταν....
Το νέο μου γραφειάκι είναι τρέλα. Τι καλά. Ωραίο, φρεσκοβαμμένο.
Φτου φτου.
Έχω και παράθυρο. Μεγάλο. Να δω απέναντι. Α λοφίσκος με δεντράκια. Πολύ όμορφα.
Να δω και πιο αριστερά. Α κτίριο τράπεζας. 7όροφο. Με παράθυρα. Τι γίνεται εκεί μέσα? Πού είν τα γκομενάκια?
Κιάλια παρακαλώ....
Χμμμ πολύς λαός... 90% άντρες γραβατωμένοι. Μα τι φαλλοκρατία ειν αυτή. Τίποτα. Ντροπή σας βρωμοτραπεζίτες.
Και μου λέγαν στην αρχή οι συνάδελφοι ''Μαλάκα, απέναντι θα έχουμε και τράπεζα για μάτι, γαμάτη. Α ναι τους λέω. Ωραία. Κι άμα γουστάρουμε και καμία θα κολλήσουμε ένα χαρτί στο τζάμι με το τηλέφωνό μας....''
Πωωωωωω και γαμώ τις ιδέες μεγάλε! (δεν ήξεραν ότι έχω τσεκάρει ήδη)
Ναι ναι παιδιά. Κάντε όρεξη. Έχουμε γλάρο.
Το συστηματάκι πάντως αυτό με το τηλέφωνο το χω κάνει μια φορά σε μπαλκόνι και έχει πιάσει παλαιότερα. Νέα πιτσιρίκα γειτόνισσα απέναντί μου μου κάνει κόνξες απ το μπαλκονάκι της. Είπα λοιπόν να την καμακιάσω. Έτσι ανάμεσα στις μπουγάδες των πίσω μπαλκονιών, φώναξα: ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕΕΕΕΕ?
Αυτομάτως αισθάνθηκα σαν μούτσος ανεβασμένος στο άλμπουρο που φωνάζει:
''ΜΑΪΝΑ, ΠΑΡΕ ΜΕΣΑ ΤΗΝ ΠΡΥΜΑΤΣΑ ΚΑΙ ΒΙΡΑ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΝΙΚΟΛΑ ΝΑ ΣΑΛΠΑΡΟΥΜΕ''
Σε χρόνο DT σαν τυφλοπόντικες οι κουτσομπόλες γειτόνισσες που μη χάσουν όταν ακούσουν φωνή βγήκαν στην κουπαστή...εεε στο μπαλκόνι. Ε τι να κάνω. Ψάχνω μια πιο διακριτική λύση. Έτσι λοιπόν βρήκα ένα χαρτόνι, έγραψα το τηλ μου και το σήκωσα σαν πλακάτ...
Πουστιά ε? Αλλά έπιασε. Κι όλα καλά....
Μετά ανακάλυψα ότι αυτή τη μαλακία την είχα από μικρός. Δεν είναι τυχαίο που η μαμά μου μου είχε αγοράσει μπλουζάκι Rafaella Carra 6868357. Ναι τώρα η ανιψιά μου θα απορεί τι ειν αυτό? Ανιψιούλα μου η Rafaella Carra (καμία σχέση με το Βασίλη) ήταν σταρ 70ς και έλεγε το χιτ '' Έξι οχτώ έξι οχτώ τρία πέντε εφτά, το τηλέφωνο πες γιατί δεν χτυπά'' Χιτάρα λέμε. Αλλά τι να σε πω, εσύ τώρα πας και μου ακούς Rihanna. Μαλακίες...:Ρ
Αυτή τη μπλούζα που λέτε μου είχε αγοράσει η μαμά όταν ήμουν μικρούλης. Και ιδού τα αποτελέσματα μεγαλύτερος...
Η εξέλιξη του ευαίσθητου παιδιού σε κάγκουρα. Αυτή η μάνα μου φταίει για όλα. Τέλος πάντων να μην πολυλογώ, το θέμα μας ήταν η τράπεζα απέναντι. Ε μετά την πρώτη μέρα που είχαμε αυτή την τρομερή ιδέα με το χαρτάκι κολλημένο στο τζάμι του παραθύρου, πηγαίνω την δεύτερη μέρα και τι βλέπω απέναντι?
????????!!!!!!!! Τι έγινε ρε παιδιά? Μας πιάσανε? Κάποιο λαμόγιο τραπεζίτης κόλλησε κι αυτός χαρτάκι απέναντι. Αααα πρέπει να κατοχυρώσω την πατέντα δεν γίνεται. Μα πως έγινε αυτό? Μας βάλανε κοριούς στα γραφεία ακόμα δεν ήρθαμε? Τι να πω. Αυτό είναι πάντως που λένε, καλομελέτα κι έρχεται. Φίλε τραπεζίτη μου σε συγχαίρω για την ιδέα, αν και δική μου. Σε συγχωρώ. Και επειδή ήσουν και άμεσος, θα σε διευκολύνω. Πάρε 6868357 και ζήτα τη Ραφαέλα. Με το timing που έχεις, δεν αποκλείεται και να το σηκώσει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου