Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

ΜΠΑΜΠΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Βραδιά Θεάτρου χτες και έχουμε παρευρεθεί να τιμήσουμε τους φίλους μας που παίζουν στο έργο ''Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή. 

Επειδή έχω σκάσει απ τη δουλειά καπάκι, δεν πρόλαβα να φάω τίποτα. Εναγωνίως αναζητώ καντίνα, να σπάσει λίγο η πείνα (χμμ ωραίο στιχάκι πιασάρικο) Τοποθεσία που δίνεται η παράσταση ήταν το Πνευματικό Κέντρο Χολαργού αλλά ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος δεν κράτησε τις υποσχέσεις του. Δήμαρχε δεν είσαι εντάξει. Γρήγορη αναβάθμιση του δήμου μας έταξες αλλά τελικά φαίνεται πως είσαι Χολ-Αργός. Τέλος πάντων. 

Η παράσταση αρχίζει, η εξέδρα πλημμυρίζει, γίνεται χαμός σε κάθε γκολ. Ελλάς, Ελλάς αλλά τι θα γίνει φίλε μου με μας. Θα φάμε τίποτα? Η Θαλάια δίπλα μου έχει πάθει παράκρουση απ την πείνα. Είπε να γείρει και λίγο μπας και το ξεχάσει αλλά υπολόγιζε λάθος. Ξεκινά σκηνή που ο αστυνόμος φέρνει στον τύπο που κάνει τον πεθαμένο στο φέρετρο τυρόπιτα. Είχε πεθάνει της πείνας που λέμε. Και το Θαλαια επίσης. Με το που ακούει το χρατσαχρούτσα του τυροπιτόχαρτου πετάγεται ως από μηχανής Θεός και αναφωνεί: ΦΑΙ-Ι-Ι-Ι-Ι. Έχει απλώσει τα χέρια μπροστά και θυμίζει σκηνή από την ταινία ''Τα Ζόμπι δεν είναι Χορτοφάγα''. Βρε καλή μου κάτσε κάτω. Ήταν ικανή αν την αφήναμε να έπεφτε μέσα στο φέρετρο να φάει την τυρόπιττα. Θάλεια μην ξαναπεινάσεις Δευτέρα. 

Τέλος πάντων συνέρχεται και στο διάλειμμα ψάχνουμε περίπτερο. Αφού αγόρασε και τον περιπτερά γυρίζουμε και πάμε να μπούμε στην αίθουσα. Ταμπέλα από έξω γράφει. ''Απαγορεύεται να έχετε μαζί σας αναψυκτικά  σνακ και τα συναφή'' Χα. Ανέκδοτο. Τι λέει ο άνθρωπος. Λοιπόν της λέω θα κάνεις ησυχία με τα πακοτίνια και με τα ποπ κορν. - Ναι ρε, είσαι καλά? Στην επόμενη σκηνή βλέπουμε τη Θάλεια με τρεις σακούλες μπροστά της να τρώει και με τα δύο χέρια. Με το ζόρι την κρατήσαμε να μην βγάλει την κάλτσα και να χώσει το ένα πόδι μέσα στα πατατάκια. Καλά υπερβάλλω λιγάκι. Θαλάια μη βρίζεις. 

Και για να κάνουμε και μια αυτοκριτική μασουλάγαμε σα τα μοσχάρια όλοι, αλλά τελικά είχε τόσο γέλιο η παράσταση που δεν ακουστήκαμε και πολύ. Προσπαθούσα βέβαια όσο μπορώ να μασάω ενώ γελούσε ο κόσμος αλλά εντάξει, μου ξέφυγαν κανα δυο τρία πέντε δέκα μασουλήματα. Αλλά ουσιαστικά πρόβλημα δεν υπήρχε γιατί αν έχεις τη Μαρίνα δίπλα σου που κάνει σα ασθενοφόρο όλα τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμες. Αφού τρομάξαμε και νομίζαμε ότι τελικά ο τύπος στο φέρετρο παρέδωσε και φωνάξανε το 166. Μαρίνα μήπως να έκανες μια οντισιόν για το ρόλο της μοιρολογίστρας? Το χεις..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...