ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΧΑ 7 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ.....

''Αχ και να είχα 7 εκατομμύρια ευρώ''  άκουσα συνάδελφο στο διπλανό γραφείο να αναφωνεί.

Του λέω γιατί ρε φίλε θέλεις 7 εκατομμύρια?  Ένα ας πούμε δεν σου φτάνει?

- Ε και το ένα καλό είναι.

- Ε τότε γιατί ζητάς 7?

- Όνειρό μου είναι ότι θέλω ζητάω.

- Και τότε λοιπόν, γιατί δε ζητάς 5 δις αφού είναι τσάμπα?

- Εμμ ναι σωστά. 5 δις λοιπόν...

- Είδες του λέω αυτό μας έχει φάει γενικά. Η απληστία. Αντί να ζητήσεις 100-200 χιλιάρικα για να νιώσεις μια άνεση στη ζωή σου η και να την εξασφαλίσεις για σένα και τα παιδάκια σου ζητάς 7 εκατομμύρια. Γιατί δεν ζήταγες από 1 εκατομμυριάκι για άλλες 7 οικογένειες ας πούμε?

- Γιατί ρε φίλε να μην εξασφαλίσω και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και τα δισσέγγονά μου? Οι άλλοι θα ζητούσαν για μένα το ίδιο? Ας ζητήσουν ότι θέλουν για πάρτη τους....

Από την μικρή κουβεντούλα λοιπόν που είχα με τον συνάδελφο, καθαρά σε υποθετικό επίπεδο νομίζω ότι μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο παρτάκηδες και χλιμίτζουρες είμαστε σ αυτόν τον κόσμο. Και αυτό είναι που μας κάνει να βιώνουμε όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό σε οικονομικό επίπεδο. Πολλοί νομίζουμε ότι θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι, όταν τα ντόλαρς θα πέφτουν σα μαρουλόφυλλα απ τις τσέπες μας, όταν θα πάμε ν αγοράσουμε το τελευταίο μοντέλο Ferrari για να μπούμε στο μάτι του κάθε Μήτσουλα γείτονα, που μας είχε πρήξει τα παπάρια τόσα χρόνια με την σκατοκάμπριο BMW του. Ναι αυτόν που τον κοιτάζαμε με βλέμμα βουντού, να φορτώνει γκομενάκια, τα οποία λιποθυμούσαν μόλις έβλεπαν τη μπέμπα, στο αγελαδίσιο δέρμα της θέσεως του συνοδηγού. Για να του πούμε επιτέλους ''πάρτα ρε πούστη τώρα, θα σου το φάω εγώ το πιπίνιον, μπάζακλα''. Και να γίνουμε αυτομάτως εμείς Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη.

Ψάχνουμε κάποιοι να βρούμε τρόπο, πως θα γίνει να μπορούσαμε να μπουκάρουμε σε χάι μπουζουκλερί με 5-6 ξανθά δίμετρα κουνελάκια ως άλλοι Χιού Χέφνερ, όπου ο μετρ θα μας στρώνει χαλί το σακάκι του για να περάσουμε, αφού ξέρει ότι θα τα σπρώξουμε χοντρά για να βομβαρδίσουμε την πίστα με τα μισά αποθέματα λελουδικών Αθήνας και περιχώρων. Συν το μισό κιλό μαρούλι που θ αρπάξει στο τσεπουλόνι του.

Έτσι θα γίνουμε ευτυχείς.

Έτσι το χαμόγελο θα καρφωθεί μόνιμα στα χείλη μας.

Έτσι όλα τα προβλήματά μας θα εξαφανιστούν μονομιάς σ αυτό τον κόσμο.

Έτσι νομίζουμε....

Πόσες φορές άραγε να είδα στα πρώτα τραπέζια μπουζουκιών τυπάκους, να πετάνε μέχρι και το βρακί τους στην πίστα χάριν διαμόρφωσης εντυπώσεων. Και να αράζουν αυτάρεσκα με την πουράκλα στην καρέκλα νιώθοντας ο γαμάουα. Αλλά από χαμόγελο μηδέν. Και η ξανθούλα που κάθεται τόσο περήφανη δίπλα στον τελευταίο χορηγό που ανακάλυψε, μισογελά, αφού η ματαιοδοξία της δεν έχει καταφέρει να την γαργαλήσει αρκετά ώστε να σκάσει στα γέλια.

Πόσες φορές άραγε να τους είδα μισομουρτζούφληδες να γυρίζουν τα κεφάλια τους και να κοιτάζουν παρέες 2-3 τραπέζια πιο πίσω που τα έχουν κάνει γης μαδιάμ χωρίς να έχουν αγοράσει ούτε ένα γαρύφαλλο. Αλλά αυτές οι παρέες οι χωρίς γαρύφαλλο, που την άλλη μέρα θα ψάχνουν τις τσέπες από παλιά μπουφάν, μπας και βρούν κανα δίευρω για να αγοράσουν τσιγάρα, είναι που γελάνε μέσα από την ψυχή τους. Γιατί?  Γιατί η αλήθεια τους βομβαρδίζει με ανέκδοτα.

Έχετε καταλάβει βέβαια που το πάω. Ίσως και το παράδειγμα που έθεσα να μην είναι και το αντιπροσωπευτικό, όταν κάποιοι εν έτη 2011 ψάχνουν τα σκουπίδια για να επιβιώσουν αλλά δεν θέλω να το τραβήξω στα άκρα.

Δεν έχω εμπάθεια απέναντι σε άτομα που έχουν λεφτά, αφού υπάρχουν και κάποιοι που πραγματικά ξέρουν πως να ξοδεύουν αυτά που έχουν και να περνάνε καλά, πέρα από φιγούρες και λοιπές χλιμιτζουριές. Όπως επίσης υπάρχουν και κάποιοι που δεν έχουν λεφτά αλλά πολύ θα θελαν να είχαν και ενώ το παίζουν υπεράνω μόλις η κωλοφαρδία τους χτυπήσει την πόρτα γίνονται 10 φορές χειρότεροι από τους λεφτάδες. Δεν είναι το χρήμα ο ένοχος της υπόθεσης. Είναι το μέσον. Όλα είναι θέμα χαρακτήρα. 

Επίσης γελάω πολύ με κάτι τύπους που βγάζουν βιβλία με τίτλους '' Πως θα γίνετε πλούσιοι'' Ναι ρε λεβιέ κι εσύ που το γράφεις γιατί δεν τους εφαρμόζεις να γίνεις? Η μήπως έχεις γίνει και είσαι τόσο large που αποφάσισες να τους μοιραστείς με εμάς τους κοινούς θνητούς? Σ ευχαριστούμε. Να σκαλιστεί η προτομή του συγγραφέα περικαλώ. Και μόλις γίνουμε όλοι πλούσιοι με το βιβλίο δεν θα είναι κανένας φτωχός. Ε? Γίνεται αυτό? Ε πως βέβαια. Λύθηκε το παγκόσμιο πρόβλημα της φτώχειας. Στείλτο ρε φίλε και στο Γιωργάκη να το διαβάσει μπας να τη σκαπουλάρουμε απ το ΔΝΤ. Πες του ότι το στειλα εγώ...

Γράφω αυτό το κείμενο και με αφορμή έρευνα που διάβασα που ''ανακάλυψε'' ότι οι περισσότεροι πλούσιοι είναι δυστυχισμένοι. Οι πολύ πλούσιοι λέει δεν αισθάνονται ασφαλείς παρά μόνο αν έχουν ένα δισεκατομμύριο ευρώ καταθέσεις σε τράπεζα.(!) Ορε τι μας λέτε? Δηλαδή εγώ που δεν έχω μία και χρωστάω σε 2 κάρτες τι θα έπρεπε να κάνω Να αυτοπυρποληθώ? Ε ρε βάσανα που χει η ζωή.

Να αυτά είναι τα τραγικά. Αυτή είναι μια τραγική στάση ζωής. Που την πληρώνεις ψυχικά και όσα λεφτά κι αν έχεις δεν εξαγοράζεται.

Να προσπαθείς σ όλη σου τη ζωή να αποκτήσεις. Υλικά. Άψυχα πράγματα. Και να ψάχνεις εκεί μέσα το χαμόγελό σου.  Να νιώθεις ότι βρίσκεσαι στα ρηχά και να παλεύεις να ανέβεις ορόφους καταξίωσης και πλούτου. Και μόλις φτάνεις στο ρετιρέ τους να μην σου μένει τίποτε άλλο παρά να βουτήξεις στον ακάλυπτο. Να μπαίνεις σε ένα διαρκές τριπάκι ν αποκτήσεις κι άλλα κι άλλα κι άλλα. Κάποιοι βρίσκουν το νόημα της ζωής εκεί. Πόσο τραγικό. Και μετά βρίσκονται μόνοι σ ένα σπίτι 400 τετραγωνικών αμίλητοι.

Αλλά έτσι είμαστε. Θέλουμε να αποκτούμε συνέχεια. Υπόδουλοι του ''έχω'' να περιφρονούμε το ''είμαι''. Δεν ξέρω τι σκατά συμβαίνει. Στη φύση μας είναι ο ανταγωνισμός το ξέρω και ενίοτε γίνεται και δημιουργικός. Αλλά πλέον έχουμε ξεπεράσει τα όρια. Εδώ και καιρό. Έχουμε μπερδέψει το ''φτύνω αίμα'' για να επιβιώσω με το ''πίνω αίμα'' για να αποκτήσω. Μάλλον καλύτερα ''είχαμε'' μπερδέψει γιατί πλέον βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που οι περισσότεροι φτύνουμε. Ίσως όμως να είναι και καλύτερα έτσι. Μπας και καταλάβουμε ότι η απληστία, το βόλεμα και η αδιαφορία προς τον διπλανό μας έχει φέρει σ αυτή την κατάσταση. Να πάρουμε ένα μάθημα και να γίνουμε  ταπεινότεροι, δικαιότεροι κι ολιγαρκείς  Αν και δεν το βλέπω γιατί οι περισσότεροι θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε να κερδίσουμε το Τζόκερ. Its ok. Αρκεί να καταλάβουμε για ποιό Joker μιλάμε...

Be a Fan