ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ. ΘΑ ΤΑ ΞΥΝΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ.

Με έχουν πιάσει εδώ και κάνα μήνα κάτι φαγούρες. Όχι εκεί που φαντάζεστε. Στο δόξα πατρί τις έχω και βγάζω σπιθουράκια. Δεν έδωσα και πολύ σημασία στην αρχή αλλά εδώ κι ένα μήνα γίνανε πολύ πιο έντονες. Είπα λοιπόν να κάνω χρήση του δικαιώματός μου ως εργαζόμενος που πληρώνω εισφορές και πήρα τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού στο ΙΚΑ με Δερματολόγο. Αυτά στις 2 του μηνός....

- Του τουυυουουοτ. Τελέφωνον.

- Ναι γειά σας. Θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού με δερματολόγο

- Μάλιστα.  Έχουμε στις 14 του μηνός 11.30

- Ε μα ξέρετε, έχω γεμίσει σπυράκια και έχω έντονη φαγούρα. Τι θα κάνω μέχρι τότε? Θα ξύνομαι?

- Αγαπητέ μου τι να σας πω. Εμείς εδώ στο δημόσιο τα ξύνουμε χρόνια και δεν πάθαμε τίποτα, κάντε κι εσείς λίγο υπομονή...

Δεν μου είπε αυτό όπως καταλάβατε, αλλά αυτό εννοούσε. 

Τι να κάνω δέχτηκα λοιπόν να κλείσω το ραντεβού γιατί με έπιασε κι ένα γαμώτο, του γιατί να πληρώνω το κωλοΙΚΑ χωρίς να μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Θέλουν να παίξουν με την υπομονή μου. Κουφάλες. Πέσατε στην περίπτωση. Έχω πάει στρατό και μ αρέσει το ψάρεμα.

Ξέρω να κάνω υπομονή. 12 μέρες φαγούρα ακόμα λοιπόν. Κουράγιο μου. Η Μέριλιν 7 χρόνια φαγούρα είχε, έκανε υπομονή και το γύρισε ταινία. Εγώ θα το βγάλω σε βίντεο κλιπ...:Ρ 

(Ελπίζω μόνο να μη μου τύχει το ίδιο με έμφραγμα...:Ρ)

Κι έφτασε η λαμπρή μέρα. Πήγα σήμερα λοιπόν στη Δερματολόγο του ΙΚΑ. ΙΚΑ-νοποίηση. Να πω την αλήθεια την έβγαλα φτηνά, δεν είχα και πολύ φαγούρα για αυτό και άντεξα. 

- Τοκ τοκ

- Παρακαλώ

- Γεια σας έχω ένα ραντεβού μαζί σας για μια εξέταση.

- Καθίστε. Τι έχετε?

- Μπλα μπλα μπλά

- Για να σας δω από κοντά. Χμμμ μάλιστα. Εμμ να σας ρωτήσω. Είστε αγχώδης τύπος?

Με πιάνουν γέλια.

- Χα τι λέτε. Εγώ? Δεν νομίζω...

- Κι όμως όλα τα συμπτώματα δείχνουν ότι αυτό το έχετε πάθει απ το άγχος.

- Μα τι λέτε τώρα. Με τίποτα. Μήπως θέλετε να πάρουμε το αφεντικό μου τηλέφωνο να σας πει τι ώρα σκάω στη δουλειά? (...Ρ)

- Τι να σας πω αγαπητέ μου. Χμμ να σκεφτώ. Κοκκινίζετε εύκολα?

- Τι εννοείτε? Αν είμαι ντροπαλός?

- Εε όχι. Εννοώ αν απ τη ζέστη φουντώνετε.

- Αααα. Όχι. (Λεω κι εγώ μήπως θα έπρεπε και να τσιτσιδωθώ, για να αποδείξω ότι δεν είμαι ντροπαλός? Τες πα Νο πρόμπλεμ πάντως άμα ήθελε....)

- Χμμ. Εντάξει πάρτε αυτά τα χάπια. 1 την ημέρα για ένα μήνα και ελάτε να σας ξαναδώ.

- Ευχαριστώ κυρία γιατρέ μου.

Και μαζεύω τα σπυράκια μου να φύγω. Σηκώνομαι λοιπόν να πάω προς την πόρτα αλλά η γιατρέσσα με σταματάει και μου λέει:

- Α και δεν σας είπα κάτι ακόμα. Για αυτό τον ένα μήνα, θα κόψετε τον καφέ, τα καυτερά και το αλκοόλ. 

- Ε? Μα κυρία γιατρέ μου, έρχεται Πάσχα και θα πάω Μυτιλήνη πως θα το κάνω αυτό? Ούτε ένα ουζάκι? Και στη δουλειά τι θα πίνω? Τίλιο? Θα χρειαστώ νευρολόγο μετά.

- Εμ αγαπητέ μου, πρέπει. Γεια σας λοιπόν και καλές γιορτές.

Τι να της πω τώρα. Καλές γιορτές? 

Για σένα κυρία γιατρέ μου σίγουρα, αλλά εγώ τι θα κάνω. 

Απογοητεύτηκα. Μαλακίες. Τι ήθελα και πήγα. Νομίζω ότι ήταν καλύτερα που είχα φαγούρα. Αρχίζω και το σκέφτομαι σοβαρά να μείνω με τη φαγούρα. Ε ναι μωρέ, ξυπνάνε και τα κύτταρα, ανανεώνεται και το δέρμα, κινείσαι και λιγάκι. Μια χαρά. Κι αφού είπε ότι είναι κι από το άγχος, ε να κάνω και μια προσπάθεια να το διώξω. Χριστάκη, Μαρίνερο, Αίριν, Ψηλούλη, Μιράντονι, πάμε για κανά ποτό το βράδυ? Για να ξεαγχωθώ....

Be a Fan