Και οι ιστορίες τουαλέτας συνεχίζονται έτσι στο κολλητό γιατί έπιασα τον ειρμό.
Εχθές ελοιπόν εδιασκεδάζαμε σε τσικνοτάβερνο επι της Πανόρμου με την ονομασία ''το αδιαχώρητο''.
Το πιάσαμε. Πολύ σύσφιξις σχέσεων. Τελικά εντάξει το όνομα παραπλανητικόν μια χαρά ήταν άνετα, γεμάτο πιτσιρικαρία. Για να μπώ στο ψητό λοιπόν, τσικνοΠέμπτη γαρ, σε κάποια στιγμή ήρθε πάλι η ώρα της τουαλέτααααας. Τσουπ ο Παναγιωτάκης εμπουκάρει εις τον προθάλαμον. Ε εντάξει η τουαλέτα ήταν όνομα και πράμα ''το αδιαχώρητον''. Χωράγαμε ίσα ισα εγώ και δυό κοπελίτσες. Οι κοπελίτσες μικρούλες οι καημενούλες μου κοκκίνιζαν με το που ανέπνεα. Εκεί λοιπόν στην αναμονή σε ανύποπτη φάση Μπααααπ σβήνουν τα φώτα. Το απόλυτο σκότος στο τόιλετ.
Κοπελίτσες: - ααααχχχχχχχχχ
Εγώ με λάγνα φωνή: - αυτά είναι κορίτσια....:Ρ
Οι κοπελίτσες αρχίζουν να παθαίνουν ένα πανικό λες και συνάντησαν τον Παπαχρόνη.
Δεν μιλάνε, δεν αναπνέουν, δεν ζουν. Περιμένουν να έρθουν τα φώτα. Δεν κουνιούνται απ τη θέση τους μην τυχόν και πέσουν πάνω μου. Εγώ πνιχτογελάω θέλω να τις τρελάνω στην πλάκα αλλά τις λυπάμαι. Το φως επανέρχεται εντός ολίγου καθώς και το χρώμα στα πρόσωπα των κοριτσιών. Καταλαβαίνουν απ τη φάτσα μου ότι τους έκανα πλάκα. Χαμογελάνε. Χαμογελώ κι εγώ.
Είδατε λοιπόν μικρές μου? Τσάμπα ανησυχήσατε. Όλα τελικά ήταν ένα ψέμα μόλις ήλθε το φως το αληθινόν. Δεν είμαι εγώ ο βιαστής των Βορείων Προαστίων...:Ρ
2 σχόλια:
μήπως την γλίτωσαν επειδή δεν ήταν σκύλες? χαχαχαχα Καλή σου μέρα :)
Να σου πώ ήθελα να περάσω μιά σάλτσα ότι ήταν ψιλοσκυλούδες να το δέσω με τη φωτό, αλλά λέω άσε...:Ρ Καλημέρα!!
Δημοσίευση σχολίου