Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ARMY STORIES NUM 2: Η ΟΧΙΑ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ the first blood

Κι επειδή η ιστοριούλα που έγραψα από το στρατό έθιξε ορισμένους οι οποίοι την αποκάλεσαν αποκύημα της φαντασίας μου, θα τους βγάλω από τη δύσκολη θέση και θα πω ότι η ιστορία νο 2 που ακολουθεί είναι 100% φανταστικό γεγονός. Πρόσωπα και καταστάσεις ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα και είναι καθαρές συμπτώσεις αν κάποια γεγονότα έχουν πραγματικά συμβεί...:Ρ Ευχαριστημένοι? Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν....

Επεισόδιο Νο 2: Η οχιά και η χελώνα

....είμαστε για άσκηση στον Ασκό Θεσσαλονίκης σε κάτι οροπέδια, όπου όλο το τάγμα έχει μαζέψει τα συμπράγκαλά του, σεντόνια/μαξιλάρια/κουβέρτες/όπλα/καραβάνες τα πάντα και πάμε για να κατασκηνώσουμε στα βουνά. Όρε πίκρες. Εγώ με ειδικότητα πολυβολητή έχω βαπτιστεί οδηγός εν μια νυκτί λόγω ελλείψεως δυναμικού και παίρνω υπ ευθύνη μου τζιπάκι Μερσεντές στρατού. Το αυτό και ο φίλος μου ο Χάρι. Τα δύο τζιπάκια λοιπόν προελαύνουν σε κομβόι μπροστά από Καναδέζες, άρματα μάχης και δεν θυμάμαι κι εγώ τι άλλο υπήρχε. Φτάνοντας στο ξέφωτο όπου θα κατασκηνώναμε, υπεύθυνο της διμοιρίας είχαμε τον Αποστόλη,  αρχιλοχία από τους λίγους. Ο Αποστόλης λοιπόν που μου είχε αδυναμία ιδιαίτερη, είχε αρχίσει την άσκηση με καμπάνα 4 μέρες κράτηση για αξυρισιές και άλλες 4 γιατί οι εξαρτήσεις μου ήταν στραβές (!). Ας κρατήσουμε λογαριασμόν. 8 κράτηση μέχρι στιγμής. Αποφασίζουμε με το Χαρι το φίλο μου να στήσουμε μια σκηνή αλλά να μην μείνουμε μέσα να μείνουμε στο τζιπάκι. Σε κατάσταση αρντάν λοιπόν περιμένοντας διαταγές έχουμε χυθεί στο τζίπ, ο Χάρι ακούει γουόκμαν εγώ λύνω σταυρόλεξο και ο Παπ, άλλος φίλος, στο πίσω κάθισμα τρώει κρουασάν και πίνει Μίλκο. Το τζιπ είναι παρκαρισμένο κάτω από δέντρο δίπλα σε θάμνους με τις πόρτες μισάνοιχτες. Ο Πάπ λοιπόν είχε την αντιοικολογική ιδέα να πετάξει το κουτί με το Μιλκο απ έξω.
- Ρε μαλάκα Παπ τι το πετάς έξω, με το γάλα μαζεύονται τα φίδια.
- Ναι καλά τι φίδια ρε μαλάκα στη Θεσσαλονίκη?, μπα.
- Καλαααα


Δεν περνά μισάωρο κι εκεί που συνεχίζω το σταυρόλεξο ακούω ένα ...φσσσσσσσσσσσσ
Κοιτάζω από την πόρτα και βλέπω να με φλερτάρει μια οχιά. Όχι ρε πούστη Παπ.
Με κίνηση Τσάκι Τσαν κλείνω την πόρτα και μαζεύομαι πάνω στο Χαρι.
-ΡΕ ΜΑΛΑΑΑΑΚΑΑΑΑ ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΝΕ ΤΑ ΦΙΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
-Ηρέμησε ρε συ κάτσε να βγούμε να δούμε τι είναι
- Τι λες ρε μαλάκα, να βγείς εσύ
Βγάζω το κεφάλι μου σιγά σιγά έξω από την πόρτα του τζιπ. H οχιά είναι εκεί και κάνει στενό μαρκάρισμα στο Μίλκο.
-Ρε μαλάκα τι να κάνουμε τώρα, έχουμε καμιά ξιφολόγχη?
-Όχι δεν τις πήραμε.
-Ω ρε πούστη.
Τι να κάνω να την πυροβολήσω? Θα πάω στρατοδικείο.Μπα. Ψάχνω στην τσάντα μου μέσα και βρίσκω ένα ψαλιδάκι για τα νύχια. Καμιά φορά με πιάνει το Μαγκαιβερίστικο λόγω ζωδίου και που λέτε δένω πάνω στην κάννη του όπλου το ψαλιδάκι. Με κίνηση Τσακ Νόρρις βγάζω σιγά σιγά το όπλο έξω από την πόρτα και μπάπ καρφώνω την οχιά στο δόξαπατρί (εντάξει αυτό ήταν σάλτσα, με την τρίτη την πέτυχα). Με τα πολλά τέλος πάντων την σκοτώνω (απέδωσαν οι τεχνικές επίθεσης που μάθαμε...:Ρ). Ως ο μεγας εξολοθρευτής των φιδιών περιφέρω την οχιά στο στρατόπεδο υπό τις επευφημίες των υπολοίπων φάνταρων.
- Ελα ρε μαλάκα Ιντιάνα Τζοουνς , γάμησες.
Και κάπου εκεί μου έρχεται και η μεγαλοφυής ιδέα Νο 2. Να κρεμάσω την οχιά έξω από την σκηνή του αρχιλοχία Αποστόλη. Ο Αποστόλης δεν έχει πάρει γραμμή τίποτα, κάπου μαλακίζεται.
Σιγά σιγά λοιπόν πάω και την αμολάω σ ένα κλαρί πάνω απ την σκηνή του.
Δεν περνάει πολλή ώρα και ο Αποστόλης επιστρέφει.
-Οοοοοοοοοοοοοοο ΤΙ ΕΙΝ ΑΥΤΟ????
ΛΑΜΠΡΙΔΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
(Τον πούστη ήξερε. Όποια μαλακία γινόταν ότι ήμουν μπλεγμένος μέσα)
- Μάλιστα κύριε αρχιλοχία.
- Τι είν αυτό?
- Φίδι κύριε αρχιλοχία
- Το ξέρωωω ρεεεεεε. Τι δουλειά έχει στη σκηνή μου?
- Εεεεμ εγώ το σκότωσα κύριε αρχιλοχία μην δαγκώσει κανέναν.
- Μπράβο σου αλλά γιατί το κρέμασες στη σκηνή μου?
- Για να το βλέπουν τα υπόλοιπα φίδια και να φοβούνται να μπούν μέσα στη σκηνή κύριε αρχιλοχία....:Ρ
- Τι μαλακίεεεεεεεεες μου λες Λαμπρίιιιιιιιιιιιιιιδη, 4 μέρες κράτηση.... (σύνολον 12)
- Μααα γιατί κύριε αρχιλοχία....:Ρ
- Αυτό που σου λέω. Και επίσης. Τον βλέπεις εκείνο το λοφίσκο?
- Ποιόν εκείνον εκεί? (500 μέτρα ανάβαση)
- Ναι. Έφυγες για παρατηρητής
- Μα είναι μακρυά και τώρα θα φάμε.......(κλαψ)
- Έφυγες είπα.

Τέλος πάντων τι να κάνω, παίρνω όπλο εξάρτηση και τα τιαύτα και αρχίζω ανάβαση. Έχω χεστεί και λίγο πάνω μου με τα φίδια, αλλά προχωρώ. Φτάνω στην κορυφή. Ωραία είναι. Έχει και θέα γαμάτη. Βλέπεις όλο το στρατόπεδο. Περνάει μια ώρα. Χμμμ αρχίζει και κάνει λίγο κρύο. Άντε με το μαλάκα πότε θα κατέβω?. Περνάει δεύτερη ώρα. Μια τεράστια σαύρα σα ιγκουάνα κάνει βόλτες μπροστά μου. Ω ρε μαλάκα τι έχω πάθει. Τρίτη ώρα. Πεινάω. Το νερό μου τελειώνει. Φωνάζω απ την κορφή.
- ΑΛΑΛΑΛΙ-ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ. Ε ΚΑΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΚΟΥΕΙΕΙΕΙΕΙ. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ? ΠΕΙΝΑΩ ΚΑΙ ΚΡΥΏΝΩΩΩΩΩΩΩ.
- Φωνή Αποστόλη: - ΚΑΤΣΕ ΕΚΕΙ ΤΩΡΑ. ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ
Περνά άλλη μια ώρα. Ε δεν υποφέρεται.
- ΕΕΕΕΕΕ ΚΥΡΙΕ ΑΡΧΙΛΟΧΙΑΑΑΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩΩΩΩΩΩΩ? ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩ ΑΛΛΛΟΟΟΟΟ
Αποστόλης: Άντε κατέβα.

Με το μαλάκα κοίτα καψόνι που μου κανε . Γαμώ την στρατοκαυλίαση μου γαμώ. Έχω νεύρα. Τι να κάνω τι να κάνω πρέπει να του φτιάξω σκηνικό. Κατεβαίνοντας λοιπόν το λόφο, πετυχαίνω μια χελώνα. Και πάλι μου ρχεται στο μάτι αυτή η λάμψη για μαλακία. Βουτάω τη χελώνα και κατεβαίνω. Πάω στο τζιπάκι. Ψάχνω την τσάντα. Βρίσκω μαρκαδόρο. Πιάνω τη χελωνίτσα (σόρι μικρή μου) και γράφω πάνω στο καβούκι: Ο ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ. Και την αμολάω να περιφέρεται στο στρατόπεδο. Το γέλιο που έπεσε δεν περιγράφεται. Η χελωνίτσα αργά και βασανιστικά σαν αργό διαφημιστικό αεροπλάνο, περιφέρει το μήνυμα σε όλο τον κόσμο.


- Hellοοοοουυυνα  Απόστολέεεε ουουουουου. Ο Αποστόλης τη βλέπει γίνεται πύραυλος. Ξέρει ποιός την έχει κάνει τη δουλειά αλλά δεν έχει αποδείξεις. Και τι να κάνει? Να ρίξει 5 μέρες φυλακή στη χελώνα? Χαχα. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Με συνοπτικές διαδικασίες την ξεφορτώνεται και τι να κάνει μου ρίχνει 4 μερες κράτηση για άσχετο λόγο, ότι τα άρβυλα είναι μου αγυάλιστα. (αναβαίνει το συνολάκι 16 μέρες κράτηση)
Και έτσι λοιπόν τελειώνει η πρώτη μέρα της άσκησηηηης.
Απολογισμός: 16 μέρες κράτηση, 1 οχιά ντεζέν και μια χελώνα βαμμένη με γκράφιτι. Not Bad ε?

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κ.ΠΑΠ.: Σειρά, ξέχασες να πεις πως η κάνη (από το κοντάρι-ψαλιδάκι) γέμισε ως μέσα με χώμα, από τις 2 πρώτες αποτυχημένες προσπάθειες με την οχιά!

Laburdius είπε...

Χαχχαχαχα. Ναι ρε συ. Για αυτό μπλοκάρουν τα όπλα ρε συ. Κατι μαλάκες σαν κι εμένα κυνηγάνε οχιές..:Ρ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...