Οne love, one blood, one aim, one destiny

Πείνασα στη δουλειά. Αποφάσισα σήμερα να μην παραγγείλω και να βγώ έξω να πάρω κάτι να φάω. Στηριζόμενος στο πολύ καλό ταίμινγκ που έχω τελευταία ήλπιζα να μην αρχίσει να βρέχει την ώρα που ξεκίνησα με το Ταιφουν μου αλλα δυστυχώς ο Θεός από πάνω είχε πεθάνει στο γέλιο. Φτάνω στον προορισμό μου. Καντίνα στην Κωσταντινουπόλεως ''Η κορυφή'' όπου τα σουβλάκια έρχονται στ αμάξι αφού ο ψήστης κάνει ένα ελαφρύ σλάλομ ανάμεσα σε πακιστανους που πουλάνε φορτιστές. Η βροχή δυναμώνει κι εγώ κάτω απ το υπόστεγο λέω ας κάτσω να τσακίσω κανα δυό κεμπαμπάκια. Ωπ. Μπροστα μου ενώ δαγκώνο το πρώτο κεμπαμπάκι περνάει τυπος με μαλλί μπαμπάκι. Οχι άσπρο αλλά σε σχήμα ίδιο. Rasta Man. Σταματά λίγο κοιτάζει τον ουρανό και ανοίγει ομπρέλλα. Γιαγιούλα δίπλα του κι αυτή με μαλλί μπαμπάκι αλλά στο χρώμα, δέ μασάει, όχι γιατί ξέχασε κάπου τη μασέλα της, αλλά είναι μάχιμη. Είναι λιγο αστεία η εικόνα. Η ομπρέλλα του Ραστα είναι μπλέ με κατι λουλούδια (οχι φούντες) και ο ίδιος έχει ένα βλέμμα ανήσυχο. Φοβάται μην βραχεί το μαλλί. Ημαρτον ρε φίλε Rasta. Ασε να πέσει και καμιά σταγονίτσα μέσα στην αφάνα. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο χαλάει το μαλλί με λίγο νερό αλλά ρε παιδί δεν τα πλένεις που δεν τα πλένεις στο ντούζ, τα χεις που τα χεις μέσα στα σκουφιά, άστα λίγο να ξεδιψάσουν.
Rαστα Ελεύθερα....

Be a Fan