Ε δε μας πάει μ αυτές τις ταινίες. Λέμε οι άνθρωποι να κάτσουμε μέσα να αποτοξινωθούμε από τα ποτά και τα ξενύχτια αλλά όλα κατα κεί μας σπρώχνουν. Let the story begins. Το event περιλαμβάνει μαγείρεμα με απροσδιόριστα αποτελέσματα και επιλογή ταινίας από 4 ντιβιντιά. Μια χαρά ξεκινάμε δοκιμάζω και το κινέζικο Γουοκ που πήρα απ τα ΙΚΕΑ (6,5 ευρω παιδιά γαμεί) οι συνταγές πέτυχαν και δεν έμεινε ψίχουλο.
Πάμε παρακάτω. Να μπέι η ταινία παρακαλούμε. Οκ. Α πολύ σκούρα η εικόνα . Γιατιιιι? Κούνημα καλωδίου. Οκ έφτιαξε. Βλέπουμε όλες τις διαφημίσεις. Ξανά το χρώμα της Σκουράδας....Σκατάαα.
Ααα δεν γίνεται αλλάζουμε καλώδιο απο το dvd του δωματίου. Πάλι βλέπουμε όλες τις διαφημίσεις. Χμμμ τα γράμματα δεν φαίνονται όλα. Μόνο η πρώτη γραμμή. Η Μαρίνα δεν παραπονιέται γιατί λέει ότι ακούει την ταινία δεν βλέπει τους υπότιτλους. Στα παπάρια μας Μαρίνα. Εμείς δεν γεννηθήκαμε στο Μπέρμινχαμ. Ιδέα: Φταίει το dvd. Αλλαγή. Άλλη ταινία. Πάμε πάλι διαφημίσεις. Αρχίζει η ταινία. Όλα καλά. Αλλάζει ένα πλάνο. Μισά τα γράμματα. Ρε πούστη. Προσπαθούμε να ρυθμίσουμε την εικόνα από τηλεκοντρόλ. Τζίφος είναι από άλλη τηλεόραση. Άλλο τηλεκοντρόλ. Δεν έχει μπαταρίες. Αλλάζουμε μπαταρίες. Τίποτα. Ρύθμιση με το τηλεκοντρόλ του Dvd. Παπάρια. Πάμε να το ρυθμίσουμε από την τηλεόραση. Τίποτα. Αλλαγή συσκευής dvd. Το ξηλώνω απ το δωμάτιο. Άλλη ταινία. Πάλι όλες οι διαφημίσεις. Πάλι τίποτα. ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ θα τρελαθώ. Δεν είναι γραφτό. Να βάλω μια ελληνική ταινία μήπως. Αλλά γιατί αφού νοικιάσαμε 4. Κρίμα είναι. Έχω ιδρώσει. Τα νεύρα μου τσατάλια. Αλλά επιμένω. Η ταινία παίζει χωρίς υπότιτλους εγώ δίπλα στην τηλεόραση και κάνω απέλπιδες προσπάθειες να βρώ τι φταίει. Σκέφτομαι να κουνήσω τα καλώδια από πίσω μήπως δεν εφαρμόζουν καλά. Σκύβω από πίσω και εκείνη την ώρα η ταινία δείχνει το παρακάτω πλάνο.....
Οι υπότιτλοι φτιάχνουν και οι άλλοι έχουν πέσει κάτω απ το γέλιο. ΚΟΥΦΟΟΟΟ. Εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί δεν βλέπω τι έγινε και οι άλλοι μου εξηγούν το στόρυ. Ε ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. Το σκηνικό είναι Σουρεάλ τελείως. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε απ το γέλιο. Ε πρέπει να βγεί φωτογραφία. Ιστορική στιγμή. Επιτέλους λοιπόν. Θα δούμε ταινία. Δεν θα πολυλογήσω άλλο θα πω μόνο μια σκηνή από την προβολή που δείχνει ζευγάρι όπου έχει διοργανώσει παιδικό πάρτι και τα παιδάκια ηλικίας 3-8 δεν μαζεύονται με τίποτα. Τσιρίδες, γέλια, κλάματα, τούρτες στους τοίχους κόκα κόλες στον καναπέ. Η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Τους ένιωσα πραγματικά γιατί μόλις πριν μισή ώρα ήμουν στην ίδια κατάσταση. Απελπισία. Ετσι μου 'ρθε να πάω τη Δευτέρα να κάνω στείρωση...:Ρ
2 σχόλια:
Πας απ' το κακό στο χειρότερο,
ή μου φαίνεται, αγορίνα;
Καλύτερα να σου το φάει η πεινασμένη γκόμενα προηγούμενης ανάρτησής σου,
παρά να το δώσεις στην επιστήμη! Ε, είπαμε!
Θα με δωρίσω στην επιστήμη ολόκληρο να ανοίξει ένα νεο κεφάλαιο στην ψυχοθεραπεία...
Δημοσίευση σχολίου